α:

Ένας συμβολαιογράφος ενεργεί ως διαμεσολαβητής που μπορεί να βοηθήσει στην άμβλυνση των προβλημάτων που προκαλούνται από την ασύμμετρη πληροφόρηση στις οικονομικές συναλλαγές. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στις χρηματοπιστωτικές αγορές, όπου άγνωστοι εμπορικοί εταίροι μπορεί να είναι αναξιόπιστοι ή αναξιόπιστοι. Οι συμβολαιογράφοι ουσιαστικά πωλούν επαλήθευση και εμπιστοσύνη με τη μορφή πιστοποιημένων εγγράφων, συμβάσεων και μεταβιβάσεων ακινήτων.

Υπάρχουν πολλοί μεσάζοντες που μειώνουν το κόστος πληροφόρησης στις αγορές. Αυτό είναι απαραίτητο επειδή, σε μια πραγματική οικονομία, δεν υπάρχουν τέλειες πληροφορίες. Με συμβολαιογράφους, αυτή η μείωση του κόστους λαμβάνει τη μορφή αναγνώρισης, επιβεβαίωσης, μαρτυρίας υπογραφής, πιστοποίησης αντιγράφου και νομικής επιβεβαίωσης.

Το πρόβλημα ασύμμετρης πληροφόρησης

Στα οικονομικά, οι ασύμμετρες πληροφορίες υπάρχουν όταν ένα συμβαλλόμενο μέρος σε μια ανταλλαγή έχει περισσότερες ουσιαστικές πληροφορίες από ένα άλλο μέρος. Αυτό δεν είναι πάντα πρόβλημα. οι ασθενείς επισκέπτονται τους γιατρούς για τις καλύτερες πληροφορίες τους.

Η ασύμμετρη πληροφόρηση γίνεται πρόβλημα όταν το μειονέκτημα της πληροφορίας δεν μπορεί να τιμολογηθεί στην ανταλλαγή πριν από τη συναλλαγή. Αυτό σημαίνει ότι το μέρος που εκτίθεται σε κίνδυνο πρέπει να προσθέσει ένα ασφάλιστρο κινδύνου για να αντισταθμίσει τους αβέβαιους και όχι τους ειδικούς κινδύνους. Αυτό συμβαίνει όταν οι ασφαλιστικές εταιρείες αυξάνουν τα ασφάλιστρα για όλες τις πολιτικές επειδή δεν μπορούν νομίμως να κάνουν διακρίσεις κατά ορισμένων παραγόντων κινδύνου.

-

Συμβολαιογράφοι και ασύμμετρες πληροφορίες

Η οριστική πηγή σχετικά με το ρόλο των συμβολαιογράφων ως εγγυητών πληροφοριών είναι ένα έγγραφο του 1994, το οποίο συνέταξε ο Philip Hoffman από την Cal Tech. Gilles Postel-Vinay από την INRA, Παρίσι. και ο Jean-Laurent Rosenthal από την UCLA με τίτλο "Τι κάνουν οι συμβολαιογράφοι; ξεπερνώντας τις ασύμμετρες πληροφορίες στις χρηματοπιστωτικές αγορές". Το παρόν έγγραφο εξέτασε την άνοδο και την υπεροχή των συμβολαιογράφων στις παριζιάνικες πιστωτικές αγορές κατά τον 18ο αιώνα. Οι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι οι δανειολήπτες και οι δανειστές δεν θα μπορούσαν να «βρουν ο ένας τον άλλο» από μόνοι τους, με την οικονομική έννοια, λόγω του απαγορευτικού κινδύνου αντισυμβαλλομένου. Ένας συμβολαιογράφος, μέσω του αξιόλογου και αναγνωρισμένου αυτού ανεξάρτητου ρόλου, συνδέθηκε αποτελεσματικά με τη φήμη του πιστωτή, του οφειλέτη και του συμβολαιογράφου.

Η φήμη, υποστηριζόμενη από τους νόμους των συμβάσεων και τις αδικοπραξίες, δημιουργεί πολύ μεγάλα κίνητρα για την εκπλήρωση των συμβάσεων και την ειλικρίνεια. Με τη βοήθεια συμβολαιογράφων, οι αγορές καθίστανται πιο υγρές και αποδοτικές από πλευράς κόστους χωρίς περίπλοκες κανονιστικές οδηγίες και εποπτεία.