α:

Η έκδοση χρεών μπορεί να σημαίνει συγκεκριμένο είδος υποχρέωσης σταθερού χρέους, που αντιπροσωπεύει δάνειο από τον αγοραστή στον εκδότη. Τα θέματα χρέους δημιουργούνται από εταιρείες ή κυβερνήσεις για την άντληση κεφαλαίων ή, όπως συμβαίνει με το Υπουργείο Οικονομικών του Ηνωμένου Βασιλείου, για τη χρηματοδότηση ελλειμμάτων στον προϋπολογισμό. Τα προβλήματα χρέους μπορούν επίσης να είναι συνώνυμα των "προβλημάτων που δημιουργούνται από το χρέος" - δηλαδή, πώς οι συνέπειες του χρέους επηρεάζουν την ικανότητα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να τρέχει δημοσιονομικά ελλείμματα. Ο τρόπος με τον οποίο οι διαφορετικές αυτές έννοιες επηρεάζουν την ικανότητα της κυβέρνησης να εκτελεί δημοσιονομικά ελλείμματα είναι νόμιμα και σημαντικά ζητήματα, αν και είναι πιο εύκολο να προσδιοριστεί από το άλλο.

Τα ζητήματα του δημόσιου χρέους εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες υπό την καθοδήγηση του Αλεξάντερ Χάμιλτον, ο οποίος πίστευε ότι οι ομολογίες πολέμου χαμηλού ενδιαφέροντος που εξέδωσε η βρετανική κυβέρνηση έδωσαν σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων του 19ου αιώνα, των Γάλλων. Σήμερα, οι λογαριασμοί δημοσίου χρέους, οι νόμοι και τα ομόλογα του Ηνωμένου Βασιλείου είναι τα πιο κοινά θέματα κρατικού χρέους.

Σε αντάλλαγμα για το δάνειο, ο εκδότης υπόσχεται να πληρώσει τον αγοραστή των πληρωμών τόκων σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αυτό το επιτόκιο - που ονομάζεται κουπόνι - δημιουργεί ένα ρεύμα εισοδήματος για τον αγοραστή.

Χωρίς αυτά τα χρέη, τα δημοσιονομικά ελλείμματα θα έπρεπε να χρηματοδοτούνται από το Δημόσιο ή το Federal Reserve μέσω άλλων δύο μέσων: παραδοσιακά δάνεια από ικανούς πιστωτές ή έντυπα χρήματα από την κεντρική τράπεζα. Αυτό μειώνει σημαντικά την ομάδα πιθανών δανειστών, δεδομένου ότι τα παραδοσιακά δάνεια δεν υπόσχονται πληρωμές εισοδήματος όπως τα χρεόγραφα. Θα μπορούσε να οδηγήσει σε υψηλότερους φόρους, υψηλότερο πληθωρισμό ή και τα δύο, υποθέτοντας ότι η κυβέρνηση δεν ήταν πρόθυμη να μειώσει τις δαπάνες.

Τα οικονομικά και οι αναλυτές πολιτικής διαχωρίζονται σε πολλά από τα υποτιθέμενα προβλήματα ή οφέλη από τα κυβερνητικά δημοσιονομικά ελλείμματα.

Θέματα χρέους ως συνέπειες της τρέχουσας δημοσιονομικής υστέρησης

Ορισμένα άμεσα άμεσα αποτελέσματα είναι ωστόσο σαφή. Για παράδειγμα, ο δημόσιος δανεισμός περιορίζει το συνολικό δυνητικό ποσό χρηματοδότησης και επενδύσεων από ιδιώτες επενδυτές. Όταν ένας επενδυτής αγοράζει κρατικά ομόλογα ύψους $ 5.000, το κόστος ευκαιρίας αυτής της αγοράς ομολόγων είναι η δυνατότητα αγοράς ομόλογων, μετοχών ή άλλης ασφάλειας.

Οι υφιστάμενες υποχρεώσεις του χρέους περιορίζουν τη δυνατότητα της κυβέρνησης να τρέχει σε μελλοντικά ελλείμματα; Με ορισμένες απόψεις, η απάντηση είναι ναι - αλλά αυτοί οι περιορισμοί είναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθούν. Δεδομένου ότι η ικανότητα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας να προσθέσει στο χρηματικό απόθεμα είναι θεωρητικά περιορισμένη από τον πληθωρισμό, η κυβέρνηση δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει απεριόριστο ποσό χρέους. Εάν η φορολογία και ο πληθωρισμός αποδεικνύονται πολιτικά ή οικονομικά απαράδεκτες, η κυβέρνηση θα μπορούσε να ωθηθεί σε αδυναμία πληρωμής.Οι επενδυτές και οι οργανισμοί αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας το γνωρίζουν αυτό, και σε υπερβολικά επίπεδα δημόσιου χρέους, θα μπορούσε να βρεθεί χωρίς δανειστές.

Παρότι ορισμένες μακροοικονομικές θεωρίες αποδίδουν κάποια οφέλη στα τρέχοντα δημοσιονομικά ελλείμματα κάτω από ορισμένες συνθήκες, τα ελλείμματα είναι πολιτικά μη δημοφιλή. αυτό ισχύει και για τα ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Με έμμεσο τρόπο, τα μη δημοφιλή επίπεδα χρέους θα μπορούσαν να περιορίσουν την προθυμία του νομοθέτη να συνεχίσει να τρέχει δημοσιονομικά ελλείμματα.