Οι επενδυτές που αρχίζουν να εμπορεύονται ή να ακολουθούν τις αγορές χρυσού και αργύρου δεν είναι πιθανό να διαρκέσουν πολύ χωρίς να διαβάζουν ή να ακούν την αναλογία χρυσού-αργύρου. Ο λόγος χρυσού-αργύρου είναι μια έκφραση της σχέσης τιμής μεταξύ χρυσού και αργύρου. Ο λόγος δείχνει τον αριθμό των ουγκιών αργύρου που χρειάζεται για να ισούται με την αξία μιας ουγκιάς χρυσού. Για παράδειγμα, εάν η τιμή του χρυσού είναι $ 1, 000 μια ουγκιά και η τιμή του αργύρου είναι $ 20 ανά ουγγιά τότε ο λόγος χρυσού-αργύρου είναι 50: 1. Από τον Ιούλιο του 2016, με συναλλαγές χρυσού στα $ 1, 322 ουγκιά και ασημένια συναλλαγή σε $ 19. 61 μονάδες, η αναλογία χρυσού-αργύρου ήταν 67: 1.

Σύμφωνα με τον διευθυντή του ταμείου Shayne McGuire, η αναλογία χρυσού-αργύρου είναι η παλαιότερη συνεχιζόμενη συναλλαγματική ισοτιμία στην ιστορία. Ο πρωταρχικός λόγος που ακολουθείται είναι ότι η τιμή του χρυσού και του αργύρου έχει μια τόσο καλά εδραιωμένη συσχέτιση. Από το 1968, οι τιμές του χρυσού και του αργύρου κινήθηκαν προς αντίθετες κατευθύνσεις μόνο μια φορά, επί επτά συνεχόμενες ημέρες.

Η ιστορία του λόγου χρυσού-αργύρου

Ιστορικά, ο λόγος χρυσού-αργύρου απέδειξε ουσιαστική διακύμανση μόλις από τις αρχές του 20ού αιώνα. Για εκατοντάδες χρόνια πριν από αυτό το διάστημα, η αναλογία, που συχνά καθορίζονταν από τις κυβερνήσεις για σκοπούς νομισματικής σταθερότητας, ήταν αρκετά σταθερή και κυμαινόταν μεταξύ 12: 1 και 15: 1. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ορίστηκε επίσημα ο λόγος 12: 1. Η αμερικανική κυβέρνηση καθόρισε την αναλογία σε 15: 1 με το Mint Act του 1792.

Η ανακάλυψη τεράστιων ποσοτήτων αργύρου στην Αμερική, σε συνδυασμό με αρκετές διαδοχικές κυβερνητικές προσπάθειες χειραγώγησης των τιμών χρυσού ή αργύρου, οδήγησε σε αισθητά μεγαλύτερη αστάθεια της αναλογίας σε ολόκληρο τον 20ό αιώνα. Όταν ο Πρόεδρος Ρούσβελτ έθεσε την τιμή του χρυσού στα 35 δολ. Η ουγγιά το 1934, ο λόγος άρχισε να ανεβαίνει σε νέα υψηλότερα επίπεδα, κορυφώνοντας το 98: 1 το 1939. Μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου και τη Συμφωνία του Breton Woods του 1944, η οποία συνέδεσε τις συναλλαγματικές ισοτιμίες με την τιμή του χρυσού, ο λόγος μειώθηκε σταθερά, πλησιάζοντας το ιστορικό επίπεδο 15: 1 στη δεκαετία του 1960 και πάλι στα τέλη της δεκαετίας του 1970 μετά την εγκατάλειψη του χρυσού προτύπου. Από εκεί, ο λόγος αυξήθηκε ταχύτατα μέσα από τη δεκαετία του 1980, κορυφώνοντας στο επίπεδο 100: 1 το 1991, όταν οι τιμές αργύρου μειώθηκαν σε χαμηλά επίπεδα κάτω των $ 4 ανά ουγγιά.

Για ολόκληρο τον 20ό αιώνα, ο μέσος λόγος χρυσού-αργύρου ήταν 47: 1. Στον 21ο αιώνα, ο λόγος κυμαινόταν κυρίως μεταξύ των επιπέδων 50: 1 και 70: 1. Το χαμηλότερο επίπεδο για το λόγο ήταν 32: 1 το 2011.

Υπάρχει μεγάλη διαφωνία μεταξύ των αναλυτών της αγοράς και των εμπόρων σχετικά με τον ισχύοντα κανόνα ή το αναμενόμενο μέσο επίπεδο για το λόγο χρυσού-αργύρου. Ορισμένοι αναλυτές καταδεικνύουν τη μέση αναλογία 47: 1 του 20ού αιώνα, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι από τη χιλιετία έχει δημιουργηθεί ένα νέο υψηλότερο μέσο όρο.Άλλοι αναλυτές συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι ο λόγος θα πρέπει τελικά να επιστρέψει σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα, γύρω στο 17: 1 έως 20: 1.

Η σημασία του χρυσού-αργύρου για τους επενδυτές

είναι κοινή μεταξύ των επενδυτών σε χρυσό και ασήμι. Η πιο συνηθισμένη μέθοδος διαπραγμάτευσης του δείκτη είναι η αντιστάθμιση μιας μακράς θέσης σε ένα μέταλλο με μια βραχεία θέση στο άλλο. Για παράδειγμα, αν ο δείκτης είναι ιστορικά υψηλά και οι επενδυτές προβλέπουν μείωση του λόγου που θα αντανακλούσε μείωση της τιμής του χρυσού σε σχέση με την τιμή του αργύρου, οι επενδυτές πρέπει να αγοράσουν αργυρά παράλληλα με την πώληση μικρής ποσότητας χρυσού, θέλοντας να συνειδητοποιήσει ένα καθαρό κέρδος από μια σχετικά καλύτερη απόδοση επί των τιμών του αργύρου σε σύγκριση με εκείνη του χρυσού.

Το πλεονέκτημα μιας τέτοιας στρατηγικής είναι ότι όσο η αναλογία χρυσού-αργύρου κινείται προς την κατεύθυνση που ο επενδυτής αναμένει, τότε η στρατηγική είναι κερδοφόρα ανεξάρτητα από το αν οι τιμές χρυσού και αργύρου γενικά ανεβαίνουν ή μειώνονται.

Ακολουθεί ένα παράδειγμα που δείχνει το αποτέλεσμα μιας τέτοιας στρατηγικής διαπραγμάτευσης: Από τις αρχές του 2009 έως τις αρχές του 2011, ο δείκτης χρυσού-αργύρου μειώθηκε από 80: 1 σε περίπου 45: 1. Κατά την περίοδο αυτή, η τιμή το ασήμι αυξήθηκε από περίπου 11 δολ. ουγκιά σε περίπου 30 δολ. η ουγγιά. Η τιμή του χρυσού αυξήθηκε από περίπου $ 850 ανά ουγγιά σε $ 1, 400 την ουγγιά. Μια αγορά του 2009, αξίας 80 ουγκιών αργύρου, έναντι μικρής πώλησης μιας ουγγιάς χρυσού θα είχε ως αποτέλεσμα ένα κέρδος $ 1, 520 σε ασήμι έναντι απώλειας $ 550 σε χρυσό, για ένα καθαρό κέρδος $ 970.