Οι αυξήσεις στην παραγωγικότητα της εργασίας είναι συχνά το αποτέλεσμα τεχνολογικών εφευρέσεων που καθιστούν την κάθε μονάδα εργασίας πιο αποτελεσματική. Λιγότερο γνωστός. ωστόσο, είναι οι τρόποι με τους οποίους οι θεσμικές εφευρέσεις συμβάλλουν στην παραγωγικότητα της εργασίας. Η πενθήμερη εβδομάδα εργασίας είναι ένα θεσμικό όργανο. Παρόλο που μπορεί να είναι δύσκολο να το σκεφτείς ως θεσμό, επειδή είναι τόσο ριζωμένο στην ψυχή μας. Ήταν ανθρωπογενής και έτσι εφευρέθηκε, πράγμα που σημαίνει επίσης ότι μπορεί να αλλάξει. Στην πραγματικότητα, πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι μια συντομότερη εβδομάδα εργασίας μπορεί να αυξήσει την παραγωγικότητα της εργασίας.

Οικονομική Ανάπτυξη και Παραγωγικότητα Εργασίας

Στα τέλη της δεκαετίας του '50, ο Robert M. Solow ανέπτυξε ένα μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που αποτέλεσε πρότυπο στοιχείο της νεοκλασικής οικονομικής θεωρίας. Οι βασικές προϋποθέσεις του μοντέλου είναι ότι η οικονομική απόδοση ( Y ) είναι συνάρτηση διαφορετικών ποσοτήτων εργασίας ( L ) και κεφαλαίου ( K ( A ) που περιλαμβάνει όλες τις συνεισφορές στην παραγωγή που δεν υπολογίζονται ούτε από την εργασία ούτε από το κεφάλαιο.

Η οικονομική ανάπτυξη πρέπει συνεπώς να είναι συνάρτηση είτε της αύξησης ενός από τους παράγοντες παραγωγής, κεφαλαίου ή εργασίας, είτε με την αύξηση της συνολικής παραγωγικότητας συντελεστών. Η συνολική παραγωγικότητα των συντελεστών έχει ερμηνευθεί ως αντανακλαστική των τρόπων με τους οποίους οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν καταστήσει έναν από τους δύο παράγοντες παραγωγής πιο αποτελεσματικούς (δηλ. Αυξημένη παραγωγικότητα). Οι περισσότερες από τις μεγάλες αυξήσεις της παραγωγικότητας σημειώθηκαν τα τελευταία 250 χρόνια. (Για να διαβάσετε περισσότερα, δείτε: Σύμφωνα με τη νεοκλασική θεωρία ανάπτυξης, ποιοι παράγοντες επηρεάζουν την ανάπτυξη μιας οικονομίας;)

Η βιομηχανική επανάσταση και ο αυξανόμενος ρόλος της τεχνολογίας

Όχι μέχρι τη Βιομηχανική Επανάσταση, που ξεκίνησε γύρω στα μέσα του 18ου αιώνα, άρχισε να επιταχύνεται η οικονομική ανάπτυξη και παράλληλα με τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου . Μεγάλο μέρος αυτής της αύξησης οφείλεται στην αυξημένη παραγωγικότητα που προκύπτει από την τεχνολογική πρόοδο.

Μερικοί ιστορικοί μιλούν για τρεις βιομηχανικές επαναστάσεις που αντιστοιχούν σε τρεις ξεχωριστές περιόδους σημαντικών τεχνολογικών εφευρέσεων που βελτιώνουν την παραγωγικότητα. Η πρώτη επανάσταση έγινε στα τέλη του 18ου αιώνα, η οποία είδε την εισαγωγή της ατμομηχανής, του τζιν βαμβακιού και του σιδηρόδρομου. Η δεύτερη επανάσταση συνέβη μεταξύ 1870 και 1900, που χαρακτηρίστηκε από μεγάλα κέρδη στην επιστημονική και τεχνική γνώση, η οποία οδήγησε στην εφεύρεση των πραγμάτων όπως το τηλέφωνο, ο ηλεκτρικός φωτισμός και τα εσωτερικά υδραυλικά. Η δεκαετία του 1960 σηματοδοτεί την έναρξη της τρίτης επανάστασης, στην οποία αναπτύχθηκαν υπολογιστές, ρομπότ και το Διαδίκτυο.

Ενώ όλες αυτές οι εφευρέσεις έχουν αυξήσει σημαντικά την κατά κεφαλήν παραγωγή, οι οικονομικοί ιστορικοί έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι θεσμοί διαδραματίζουν επίσης καθοριστικό ρόλο και ίσως είχαν πολύ μεγαλύτερη επιρροή στη διατήρηση ορισμένων περιόδων οικονομικής ανάπτυξης πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση.Τα ιδρύματα που διευκολύνουν την ειρήνη, την τάξη, την επικοινωνία και την εμπιστοσύνη μέσα σε μια κοινωνία μπορούν να έχουν τεράστια οφέλη στη δημιουργία οικονομικής ανάπτυξης και μεγαλύτερης παραγωγικότητας της εργασίας.

Μήκος της εβδομάδας εργασίας ως οργάνου

Όταν σκέφτεστε τα ιδρύματα είναι εύκολο να αναγνωρίσετε τη σημασία πράξεων όπως το δίκαιο, τα εκτελεστά δικαιώματα ιδιοκτησίας, καθώς και τα χρήματα και τα δάνεια. Ωστόσο, είναι λιγότερο προφανές να σκεφτόμαστε τη διάρκεια της εβδομάδας εργασίας ως σημαντικό θεσμό. Αλλά ακριβώς αυτό που θα κάνουμε.

Όπως αποδεικνύεται, η συνηθισμένη πενθήμερη εβδομάδα εργασίας δεν είναι γραμμένη σε πέτρα. Στην πραγματικότητα, η πενθήμερη εβδομάδα είχε σχετικά σύντομη ιστορία, καθώς η πρώτη της υλοποίηση σε αμερικανικό εργοστάσιο ήταν από μύλο της Νέας Αγγλίας, αυξάνοντας το σαββατοκύριακο από μία έως δύο ημέρες. Ο Henry Ford αποδόθηκε στην εισαγωγή της τυπικής οκτάωρης, πενθήμερης εβδομάδας εργασίας το 1914. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, η πενθήμερη εβδομάδα εργασίας προβλήθηκε ως ένας τρόπος διανομής της εργασίας για την αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας και ενσωματώθηκε στην αμερικανική ζωή από τότε.

Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι το ίδρυμα αυτό ήταν εξαιρετικά αναποτελεσματικό. Πρόσφατες έρευνες υποδηλώνουν ότι μια συντομότερη εβδομάδα εργασίας μπορεί να αυξήσει την παραγωγικότητα της εργασίας, καθώς και να βελτιώσει τα ποσοστά υγείας και διατήρησης των εργαζομένων.

Βραχύτερη Εβδομάδα Εργασίας και Κέρδη Παραγωγικότητας

Φυσικά αυτή η ιδέα δεν είναι καινούργια, όπως έγραψε ο Adam Smith πριν από περίπου 250 χρόνια », ο άνθρωπος που εργάζεται τόσο μετριοπαθώς ώστε να μπορεί να εργάζεται διαρκώς όχι μόνο διατηρεί την υγεία του αλλά, κατά τη διάρκεια του έτους, εκτελεί τη μεγαλύτερη ποσότητα εργασίας. "Τώρα, ο Σμιθ ποτέ δεν όρισε τι σημαίνει" μετριοπαθώς ", αλλά φαίνεται να υπάρχει όλο και περισσότερες ενδείξεις ότι η σημερινή πενθήμερη εβδομάδα εργασίας 40-50 ωρών είναι αρκετά υπερβολική.

Μια πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ αποκάλυψε ότι οι πιο παραγωγικοί εργαζόμενοι τείνουν να εργάζονται λιγότερο. Σύμφωνα με τη μελέτη, ενώ οι Έλληνες εργάτες βάζουν κατά μέσο όρο 2, 000 ώρες εργασίας ετησίως, οι Γερμανοί εργάστηκαν μόνο 1, 400 ώρες το χρόνο και ήταν 70% πιο παραγωγικοί. Ενώ οι πιο παραγωγικοί εργαζόμενοι τείνουν να πληρώνονται καλύτερα, γεγονός που μπορεί να τους προκαλέσει μείωση του αριθμού των ωρών εργασίας τους, υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι η συσχέτιση μεταξύ παραγωγικότητας και ωρών εργασίας οφείλεται στη μειωμένη κόπωση και το άγχος από την εργασία λιγότερο.

Ο καθηγητής John Pencavel διαπίστωσε ότι η μεγαλύτερη διάρκεια εργασίας αυξάνει την κόπωση και το άγχος που οδηγεί σε μεγαλύτερη πιθανότητα σφαλμάτων και ατυχημάτων που θα μειώσουν την παραγωγικότητα. Η Marianna Virtanen με το Φινλανδικό Ινστιτούτο Επαγγελματικής Υγείας διαπίστωσε ότι η υπερβολική εργασία μπορεί να οδηγήσει σε κάθε είδους προβλήματα υγείας που οδηγούν σε απουσίες, μεγαλύτερα ποσοστά κύκλο εργασιών των εργαζομένων και υψηλότερα κόστη ασφάλισης υγείας. Ένα έγγραφο το οποίο κυκλοφόρησε το 2013 από την Επιτροπή Παραγωγικότητας της Νέας Ζηλανδίας κατέδειξε ότι οι μακρύτερες ώρες εργασίας δεν κάνουν τους ανθρώπους πιο παραγωγικούς.

Με όλα αυτά τα στοιχεία, αρκετοί άνθρωποι και επιχειρήσεις έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν πιο σύντομες ώρες στα χρονοδιαγράμματα εργασίας τους. Ο επιχειρηματίας Richard Koch ήρθε με την αρχή 80/20 που υποστηρίζει ότι το 80% της εργασίας μας γίνεται στο 20% του χρόνου εργασίας μας και το υπόλοιπο 20% της δουλειάς μας γίνεται στο 80% του χρόνου.Ο διευθύνων σύμβουλος Maria Brath της νέας τεχνολογίας, Brath, εφάρμοσε έξι ώρες, σε αντίθεση με μια οκτάωρη εργάσιμη ημέρα, υποστηρίζοντας ότι γίνονται περισσότερα σε αυτό το χρονικό διάστημα από ότι οι συγκρίσιμες εταιρείες κατά την πιο εργάσιμη ημέρα. Η Treehouse, μια ηλεκτρονική διαδραστική πλατφόρμα εκπαίδευσης, χρησιμοποιεί μια εβδομάδα εργασίας τεσσάρων ημερών και ισχυρίζεται ότι το ηθικό των εργαζομένων, η διατήρηση και η ποιότητα της παραγωγής έχουν βελτιωθεί.

Μολονότι το μοντέλο Solow υποθέτει ότι, αν και όλοι οι άλλοι είναι ίσοι, οι αυξήσεις των μονάδων εργασίας θα πρέπει να οδηγήσουν σε αύξηση της παραγωγής και οι μειώσεις θα οδηγήσουν σε μειωμένη παραγωγή, η πρόσφατη έρευνα φαίνεται να υποδηλώνει ότι με τη μείωση του αριθμού των μονάδων εργασίας η παραγωγή θα μπορούσε να αυξηθεί ή, τουλάχιστον, να παραμείνει η ίδια. (Για να διαβάσετε περισσότερα, δείτε:

7 τρόποι να είστε πιο παραγωγικοί στην εργασία ). Η κατώτατη γραμμή

Λαμβάνοντας υπόψη τις πιθανές αυξήσεις της παραγωγικότητας, για να μην αναφέρουμε το μειωμένο στρες και τη βελτίωση της υγείας, μια συντομότερη εργάσιμη εβδομάδα φαίνεται να είναι μια ευνοϊκή κατάσταση. Πολλά εισοδήματα των εργαζομένων συνδέονται με τον αριθμό των ωρών που εργάζονται, πράγμα που σημαίνει ότι μια συντομότερη εργάσιμη εβδομάδα θα οδηγούσε σε μειωμένη αμοιβή, νομοθετικές πολιτικές αποζημίωσης που θα διασφάλιζαν καλύτερα εισοδήματα στην παραγωγικότητα θα βοηθούσαν να διασφαλιστεί ότι τα εισοδήματα δεν πρέπει να μειώνονται με τον αριθμό των ωρών εργασίας. Καθώς οι αυξήσεις της παραγωγικότητας μειώνονται τα τελευταία χρόνια, μια συντομότερη εβδομάδα εργασίας θα μπορούσε να είναι ακριβώς το είδος της διακοπής που χρειάζεται για να δώσει μια ώθηση και, λαμβάνοντας τη σοφία από την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης, θα μπορούσε να συμβάλει στη βελτίωση της κατάστασης της ανεργίας.