Ο όρος "εμπάργκο" σημαίνει πλήρη απαγόρευση οποιασδήποτε εμπορικής ή άλλης εμπορικής δραστηριότητας μεταξύ δύο χωρών. Οι αποκλεισμοί συνήθως επιβάλλονται για την επίτευξη ορισμένων αποτελεσμάτων που μπορεί να είναι πολιτικά ή οικονομικά. Συνήθως, όταν τα έθνη έχουν αντιφατικά συμφέροντα ή δραστηριότητες μιας συγκεκριμένης χώρας είναι απαράδεκτα, επιβάλλονται τέτοιες απαγορεύσεις για να πιέσουν την κυβέρνηση της χώρας να συμφωνήσει σε «πολιτικές συναίνεσης». "

AD:

Οι όροι "εμπάργκο" και "κυρώσεις" θεωρούνται ότι είναι οι ίδιοι και συχνά ανταλλάσσονται. Ωστόσο, ένα εμπάργκο σημαίνει συνήθως μια πλήρη απαγόρευση και οι κυρώσεις είναι περιορισμοί σε ορισμένες πτυχές - περισσότερο σαν ένα μερικό ή ημικατεργκέμπορο. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι περισσότερες χώρες επιτρέπουν τη στήριξη και την παροχή βοήθειας για ανθρωπιστικούς λόγους (τρόφιμα, φάρμακα) παρά ένα εμπάργκο, το οποίο αμβλύνει τον ορισμό του εμπάργκο. Υπό το πρίσμα αυτών των κινήσεων από τις χώρες που επιβάλλουν εμπάργκο, δεν υπάρχει σήμερα "καθαρή" περίπτωση εμπάργκο. Ρίχνουμε μια ματιά στις χώρες που εμπλέκονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή την Ευρωπαϊκή Ένωση.

AD:

• Κούβα

Η Κούβα και οι ΗΠΑ είχαν μια ταραχώδη σχέση από τον Ψυχρό Πόλεμο. Οι ΗΠΑ επέβαλαν εμπάργκο στην Κούβα το 1960. Το εμπάργκο ενισχύθηκε και τροποποιήθηκε με την πάροδο των χρόνων, ειδικά βάσει του νόμου περί δημοκρατίας της Κούβας του 1992 και του νόμου Helms-Burton του 1996. Οι τρέχουσες εξελίξεις δείχνουν μια νέα κατεύθυνση για τις σχέσεις των δύο χωρών. Υπήρξε ανακοίνωση των προέδρων των ΗΠΑ και της Κούβας τον Δεκέμβριο του 2014 σχετικά με την αποκατάσταση των διπλωματικών δεσμών και την εξομάλυνση των σχέσεων. Τον Απρίλιο του 2015, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα μίλησε για την κατάργηση της Κούβας από τον κρατικό χορηγό του καταλόγου τρόμου. Ωστόσο, παρά τις χειρονομίες από το αμερικανικό εκτελεστικό παράρτημα, το εμπορικό εμπάργκο κατά της Κούβας μπορεί να απομακρυνθεί από το αμερικανικό Κογκρέσο. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της κυβέρνησης της Κούβας, το εμπάργκο οδήγησε σε απώλειες που ξεπέρασαν τα τρισεκατομμύρια τις τελευταίες πέντε δεκαετίες. (Σχετική ανάγνωση, Ο οικονομικός αντίκτυπος των καλύτερων σχέσεων ΗΠΑ-Κούβας.)

AD:

• Ιράν

Το 2002 κατέστη εφικτό το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και ορισμένες εγκαταστάσεις. Αυτό δεν λήφθηκε ελαφρώς από τα περισσότερα έθνη και, ως εκ τούτου, τα Ηνωμένα Έθνη, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και άλλες χώρες έθεσαν πολλούς περιορισμούς για να αποτρέψουν το Ιράν από περαιτέρω πυρηνική ανάπτυξη. Ενώ οι περισσότερες από αυτές τις κυρώσεις επιβλήθηκαν μετά το 2002. Η ιστορία των αμερικανικών κυρώσεων για το Ιράν πηγαίνει πίσω στην κρίση των ομήρων της Τεχεράνης το 1979. Ο αμερικανικός κατάλογος κυρώσεων καλύπτει το εμπόριο και τις επενδύσεις, τα πυρηνικά υλικά, τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές, τα περιουσιακά στοιχεία και τα όπλα. όλες οι συναλλαγές με το Ιράν υπό απαγόρευση, με ελάχιστες εξαιρέσεις που σχετίζονται με την εξαγωγή ειδών ανθρωπιστικής βοήθειας όπως ο γεωργικός και ο ιατρικός εξοπλισμός. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιβάλει περιορισμούς όπως η δέσμευση περιουσιακών στοιχείων, περιορισμοί στο εμπόριο εξοπλισμού και εξαγωγών πετρελαίου και απαγόρευση συναλλαγών με ιρανικές τράπεζες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

• Ρωσία

Η προσάρτηση της Ρωσίας στην Κριμαία κάλεσε νέες κυρώσεις από τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Τα κεφάλαια και τα περιουσιακά στοιχεία πολλών Ρώσων αξιωματούχων παγώθηκαν και επιβλήθηκαν ταξιδιωτικές απαγορεύσεις. Οι κύριοι στόχοι των περιορισμών της ΕΕ ήταν οι τομείς της οικονομίας, των εξοπλισμών και της ενέργειας της Ρωσίας. Τώρα, καμία ρωσική τράπεζα δεν μπορεί να αντλήσει μακροπρόθεσμα δάνεια στην ΕΕ και έχουν αποκλειστεί τυχόν μελλοντικές συμφωνίες όπλων μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και απαγόρευση της εξαγωγής εξοπλισμού διπλής χρήσης για στρατιωτική χρήση. Οι ΗΠΑ έχουν επίσης εμβαθύνει και επέκτειναν τις κυρώσεις τους στους τομείς της ενέργειας, της οικονομίας και της άμυνας της Ρωσίας λόγω των ενεργειών της Ρωσίας στην Ανατολική Ουκρανία. ( Σχετική ανάγνωση , Πώς επιβάλλονται κυρώσεις από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση στη Ρωσία.)

• Συρία

Περισσότερα από 35 χρόνια από τότε που οι ΗΠΑ χαρακτήρισαν τη Συρία ως κρατική χορηγός τρομοκρατίας λόγω της υποστήριξης της Συρίας ομάδες. Η κυβέρνηση της Συρίας έχει επίσης υποβληθεί σε κυρώσεις στο παρελθόν λόγω της κατοχής του Λιβάνου και της συνέχισης από την Συρία του προγράμματος των πυραύλων και των όπλων μαζικής καταστροφής (ΟΜΚ). Πρόσφατα, οι βίαιες επιχειρήσεις εναντίον άοπλων πολιτών οδήγησαν σε περισσότερες κυρώσεις. Η πλειοψηφία των περιοριστικών μέτρων των ΗΠΑ στοχεύει στην παύση του προγράμματος πολλαπλασιασμού των όπλων, στη διακοπή της καταπίεσης εναντίον αμάχων και στη διακοπή της συμμετοχής ή υποστήριξης της Συρίας στις τρομοκρατικές δραστηριότητες. Η Συρία εξακολουθεί να τιμωρείται από τα έθνη της Ένωσης και υπόκειται σε περιοριστικά μέτρα που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν και η ΕΕ δεν ανανέωσε το εμπάργκο όπλων στη Συρία μετά τη λήξη της το 2013.

• Βόρεια Κορέα

Η επίθεση του Δημοκρατικού Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας (ΔΑΚ) στη Νότια Κορέα το 1950 ήταν η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ επέβαλαν σχεδόν αποκλειστικό αποκλεισμό στη Βόρεια Κορέα και τα πράγματα δεν άλλαξαν πολύ. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 60 ετών, λίγοι περιορισμοί έχουν μειωθεί, μόνο για να δώσουν τη θέση τους σε νέες. Το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας ήταν ο κύριος λόγος για αυξημένους περιορισμούς στη χώρα. Τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) επέβαλαν διάφορες κυρώσεις στη χώρα, οι οποίες υποστηρίχθηκαν από την πλειοψηφία των δυτικών χωρών. Το πιο στρατηγικό εμπάργκο στη Βόρειο Κορέα είναι το εμπάργκο όπλων, το οποίο περιλαμβάνει την απαγόρευση εξαγωγής ή προμήθειας όπλων και οποιαδήποτε υποστηρικτική τεχνική κατάρτιση, βοήθεια ή χρηματοδότηση. Οι ΗΠΑ έχουν εμπορικό εμπάργκο και υποστηρίζουν μόνο καθαρή ανθρωπιστική υποστήριξη σε περιόδους κρίσης. Η ΕΕ, από την άλλη πλευρά, έχει ορισμένους εμπορικούς δεσμούς με τη Βόρεια Κορέα. ( Σχετική ανάγνωση , Κυρώσεις ΗΠΑ και ΕΕ κατά της Βόρειας Κορέας.)

Η κατώτατη γραμμή

Εκτός από τις προαναφερόμενες χώρες, ο κατάλογος των χωρών που έχουν ορισμένους περιορισμούς περιλαμβάνει τη Λευκορωσία, την Κίνα, Λιβύη, Κύπρος, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Ερυθραία, Ιράκ, Λιβύη, Μυανμάρ, Σομαλία, Σουδάν, Βενεζουέλα, Υεμένη και Ζιμπάμπουε. Οι περισσότερες από αυτές τις χώρες έχουν είτε όπλα είτε εμπορικό εμπάργκο. Καθώς δημιουργήθηκαν νέες κυβερνήσεις, ορισμένες χώρες αναζητούν καλύτερες σχέσεις με τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Ορισμένες χώρες, όμως, δεν φαίνονται να φεύγουν, ακόμα κι αν κοστίζουν το λαό τους ακριβά.