Η Μέση Ανατολή ήταν υπεύθυνη για την παραγωγή σχεδόν 27,9 δισεκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου την ημέρα το 2014, περίπου το 30% της παγκόσμιας παραγωγής. Η περιοχή περιλαμβάνει τέσσερις από τις οκτώ κορυφαίες χώρες παραγωγής πετρελαίου στον κόσμο και έξι από τις κορυφαίες 14. Η περισσότερη παραγωγή πετρελαίου στη Μέση Ανατολή κυριαρχείται από κρατικές επιχειρήσεις. Ωστόσο, πολλές διεθνείς εταιρείες πετρελαίου ασχολούνται με την παραγωγή πετρελαίου και τις συναφείς δραστηριότητες στην περιοχή μέσω κοινών επιχειρήσεων, συμφωνιών κατανομής παραγωγής και άλλων επιχειρηματικών μοντέλων.

AD:

1. Σαουδική Αραβία

Η Σαουδική Αραβία παρήγαγε περισσότερα από 11. 6 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ημερησίως το 2014, σχεδόν 12,5% της παγκόσμιας παραγωγής ή περίπου ένα στα οκτώ βαρέλια. Η χώρα κατατάχθηκε ως ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου παγκοσμίως στη δεκαετία από το 2003 έως το 2012, μετά από την οποία έπεσε στη δεύτερη θέση λόγω της αυξανόμενης παραγωγής πετρελαίου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Σαουδική Αραβία παραμένει ο μεγαλύτερος εξαγωγέας πετρελαίου παγκοσμίως. Με αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου περίπου 266 δισεκατομμυρίων βαρελιών και σχετικά χαμηλό κόστος παραγωγής, η Σαουδική Αραβία θα πρέπει να διατηρήσει τη θέση της ως τρίτος παραγωγός πετρελαίου για το άμεσο μέλλον.

Η βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου της Σαουδικής Αραβίας ελέγχεται από τη Saudi Aramco, η οποία ελέγχεται από το υπουργείο πετρελαίου και ορυκτών πόρων της Σαουδικής Αραβίας και το Ανώτατο Συμβούλιο Πετρελαίου και Ορυκτών. Η Saudi Aramco δεν διαπραγματεύεται δημόσια. Παρόλο που οι διεθνείς εταιρείες πετρελαίου δεν συμμετέχουν στην παραγωγή πετρελαίου στη Σαουδική Αραβία, αρκετές εταιρείες συνεργάζονται με τη Saudi Aramco σε διυλιστήρια κοινοπραξίας και πετροχημικά εργοστάσια στη χώρα. Οι εταίροι αυτοί περιλαμβάνουν την Exxon Mobil Corporation, την Royal Dutch Shell plc, τη Sumitomo Chemical Co., Ltd. και τη Total S.A

AD:

2. Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) είναι μια ομοσπονδία επτά εμιράτων, συμπεριλαμβανομένου του Ντουμπάι και της πρωτεύουσας της ομοσπονδίας, το Αμπού Ντάμπι. Τα ΗΑΕ παρήγαγαν σχεδόν 3,5 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ημερησίως το 2014 για να καταταγούν ως ο έκτος μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο. Κάθε ένα από τα επτά εμιράτα ελέγχει την παραγωγή πετρελαίου εντός των συνόρων του. Ωστόσο, το Αμπού Ντάμπι φιλοξενεί περίπου το 94% των αποδεδειγμένων αποθεμάτων πετρελαίου στην επικράτεια των ΗΑΕ και, ως εκ τούτου, έχει ένα υπερμεγέθη ρόλο στην καθιέρωση της πετρελαϊκής πολιτικής της ομοσπονδίας.

Η κρατική εταιρεία πετρελαίου Abu Dhabi (ADNOC) ελέγχει τις επιχειρήσεις παραγωγής πετρελαίου στο Αμπού Ντάμπι υπό την καθοδήγηση του Συμβουλίου Ανώτατου Πετρελαίου του Εμιράτου. Η πλειοψηφία της παραγωγής πετρελαίου στο Αμπού Ντάμπι οργανώνεται βάσει συμφωνιών κατανομής παραγωγής μεταξύ της ADNOC και των διεθνών πετρελαϊκών εταιρειών. Άλλα εμιράτα χρησιμοποιούν παρόμοιες συμφωνίες κατανομής παραγωγής και συμβάσεις παροχής υπηρεσιών για την οργάνωση της παραγωγής πετρελαίου. Ορισμένες από τις μεγαλύτερες διεθνείς εταιρείες που ασχολούνται με την παραγωγή πετρελαίου από την ΗΑΕ περιλαμβάνουν την BP plc, την Royal Dutch Shell plc, τη Total S.Α. Και Exxon Mobil Corporation.

3. Ιράν

Το Ιράν παρήγαγε περίπου 3,4 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ημερησίως το 2014, το τρίτο συνεχές έτος της υποβαθμισμένης παραγωγής. Πριν από το 2012, το Ιράν παρήγαγε περισσότερα από 4 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ημερησίως για οκτώ συνεχή έτη. Το μεγαλύτερο μέρος της πρόσφατης ύφεσης της παραγωγής μπορεί να αποδοθεί στις επιπτώσεις των διεθνών οικονομικών κυρώσεων που επιβλήθηκαν στο Ιράν κατά την περίοδο αυτή. Σύμφωνα με την Υπηρεσία Ενεργειακών Πληροφοριών (EIA) των ΗΠΑ, οι κυρώσεις είχαν ιδιαίτερα σοβαρές επιπτώσεις στην επένδυση πετρελαίου και φυσικού αερίου, συμπεριλαμβανομένων των πολυάριθμων ακυρωθέντων επενδυτικών σχεδίων.

Τον Ιούλιο του 2015, το Ιράν κατέληξε σε συμφωνία με τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και της Γερμανίας σχετικά με το Κοινό Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης (JCPOA), στο οποίο το Ιράν συμφώνησε σε αυστηρά όρια του πυρηνικού του προγράμματος έναντι αντάλλαξης των διεθνών οικονομικών κυρώσεων. Από τον Σεπτέμβριο του 2015, η εφαρμογή της συμφωνίας από την πλευρά του Ιράν αναμένεται όχι νωρίτερα από το πρώτο εξάμηνο του 2016. Μόλις το Ιράν εκπληρώσει όλες τις αρχικές υποχρεώσεις του όσον αφορά την JCPOA, οι κυρώσεις πρέπει να αρθούν.

Η παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Ιράν ελέγχεται από την κρατική Εθνική Ιρανική Εταιρεία Πετρελαίου (NIOC) υπό την καθοδήγηση του Ανώτατου Συμβουλίου Ενέργειας. Ενώ το ιρανικό σύνταγμα απαγορεύει την ιδιωτική ή ξένη ιδιοκτησία των φυσικών πόρων της χώρας, οι διεθνείς εταιρείες έχουν συμμετάσχει ιστορικά στη διερεύνηση και ανάπτυξη πετρελαίου στη χώρα μέσω συμβάσεων επαναγοράς, ένα συμβόλαιο που δεν μεταφέρει δικαιώματα συμμετοχής στη διεθνή εταιρεία. Σύμφωνα με την ΕΠΕ, το Ιράν βρίσκεται στη διαδικασία ανάπτυξης νέων μοντέλων συμβολαίων πετρελαίου για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων μετά την άρση των κυρώσεων. Άλλες εκθέσεις υποδεικνύουν ότι το Ιράν σχεδιάζει να προσκαλέσει μια σειρά διεθνών πετρελαϊκών εταιριών να δραστηριοποιηθούν στη χώρα, μεταξύ των οποίων οι ConocoPhillips Co., η Exxon Mobil Corporation, η Royal Dutch Shell plc και η Total S.A., μεταξύ άλλων.

4. Ιράκ

Το Ιράκ παρήγαγε σχεδόν 3,4 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ημερησίως το 2014, μόλις λίγες χιλιάδες βαρέλια ημερησίως λιγότερα από το Ιράν. Η χώρα έχει επιτύχει κέρδη παραγωγής κάθε χρόνο από το 2005, δύο χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου στο Ιράκ. Η παραγωγή το 2014 ήταν υψηλότερη από οποιοδήποτε άλλο έτος από το 1980 τουλάχιστον, όταν η χώρα παρήγαγε μόλις πάνω από 2,5 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Η ΕΠΕ αναφέρει ότι υπάρχουν φιλόδοξα αναπτυξιακά σχέδια για την αύξηση της παραγωγής πετρελαίου στο Ιράκ σε 9 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως μέχρι το 2020. Ωστόσο, η χώρα αντιμετωπίζει πολυάριθμες προκλήσεις που θα μπορούσαν να περιορίσουν την πρόοδο προς αυτούς τους στόχους, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής αστάθειας, ανεπαρκής υποδομή.

Η παραγωγή πετρελαίου στο μεγαλύτερο μέρος του Ιράκ εμπίπτει στον έλεγχο του υπουργείου πετρελαίου στη Βαγδάτη. Το Υπουργείο λειτουργεί μέσω περισσοτέρων κρατικών εταιρειών, όπως η εταιρεία North Oil Company, η εταιρία Midland Oil, η South Oil Company και η εταιρεία πετρελαίου Missan. Στην αυτόνομη περιοχή του Κουρδιστάν του Ιράκ, η παραγωγή πετρελαίου ελέγχεται από το τοπικό Υπουργείο Φυσικών Πόρων.Πάνω από δώδεκα μεγάλες διεθνείς εταιρείες πετρελαίου εμπλέκονται στην ιρακινή παραγωγή πετρελαίου. Τα Ηνωμένα Έθνη και οι ευρωπαϊκές εταιρείες πετρελαίου περιλαμβάνουν την Exxon Mobil Corporation, την Occidental Petroleum Corporation, την BP plc, τη Royal Dutch Shell plc και τη Total S. A. Άλλοι διεθνείς πετρελαϊκοί γίγαντες στο Ιράκ περιλαμβάνουν την China National Petroleum Corporation, γνωστή ως CNPC. Κίνα Εθνική Offshore Oil Corporation, γνωστή ως CNOOC? Το Petroliam Nasional Berhad της Μαλαισίας, γνωστό ως Petronas. και της Gazprom Neft OAO.

5. Κουβέιτ

Το Κουβέιτ παρήγαγε σχεδόν 2,4 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου την ημέρα το 2014, τοποθετώντας το λίγο έξω από τους 10 κορυφαίους παραγωγούς πετρελαίου στον κόσμο. Έχει διατηρήσει σταθερή παραγωγή μεταξύ περίπου 2,5 εκατομμυρίων και 2,8 εκατομμυρίων βαρελιών την ημέρα για περισσότερο από μια δεκαετία. Ωστόσο, σύμφωνα με την ΕΠΕ, το Κουβέιτ έχει αγωνιστεί να αυξήσει την παραγωγή στα 4 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, υπολείπεται λόγω ανεπαρκών ξένων επενδύσεων και σχετικών καθυστερήσεων σε νέα έργα παραγωγής πετρελαίου.

Το Υπουργείο Πετρελαίου ασκεί πολιτική πετρελαίου στο Κουβέιτ μέσω της κρατικής εταιρείας Kuwait Petroleum Corporation και των θυγατρικών της. Οι διεθνείς εταιρείες πετρελαίου έχουν στερηθεί από καιρό πρόσβαση στο Κουβέιτ επειδή το σύνταγμα του Κουβέιτς δεν επιτρέπει στις ξένες εταιρείες να κατέχουν συμμετοχές σε φυσικούς πόρους του Κουβέιτ ή τα έσοδα που συνδέονται με αυτούς τους πόρους. Αυτό σημαίνει ότι οι τυποποιημένες κοινοπραξίες και οι συμφωνίες κατανομής παραγωγής που χρησιμοποιούνται σε άλλες χώρες απαγορεύονται στο Κουβέιτ.

Το 1988, το Υπουργείο Πετρελαίου πρωτοστάτησε σε ένα σχέδιο για την αύξηση της παραγωγής πετρελαίου στο Κουβέιτ, προσελκύοντας διεθνείς φορείς εκμετάλλευσης μέσω της χρήσης κίνητρων μοντέλων συμβάσεων που επιτρέπονται βάσει του συντάγματος. Ωστόσο, η Εθνοσυνέλευση της χώρας, η οποία είναι υπεύθυνη για την έγκριση όλων αυτών των συμβατικών συμφωνιών, δεν αρέσει στο πρόγραμμα και καθυστέρησε την εφαρμογή του για χρόνια.