Φανταστείτε ότι χάσατε τη δουλειά σας, όχι λόγω της γενικής συρρίκνωσης ή του τυχόν λάθους της δικής σας, αλλά μόνο επειδή εισήλθε σε ένωση. Ή εικόνα που φτάνει στην εργασία, αλλά δεν είναι σε θέση να έχει πρόσβαση στο γραφείο σας επειδή οι εντυπωσιακοί εργάτες εμποδίζουν την είσοδο. Και οι δύο είναι περιπτώσεις άδικων εργασιακών πρακτικών στο πλαίσιο του Εθνικού Νόμου Εργασιακών Σχέσεων (NLRA) που καθιέρωσε το Κογκρέσο το 1935. Εάν είστε μέλος του συνδικάτου ή ηγέτης ή ένας διευθυντής σε ένα χώρο εργασίας με μια εδραιωμένη ένωση, θα πρέπει να γνωρίζετε δικαιώματα και τους περιορισμούς στο πλαίσιο του NLRA.

AD:

Τι είναι το NLRA και το NLRB;

Ο Πρόεδρος Franklin D. Roosevelt υπέγραψε το νόμο για τις κρατικές σχέσεις εργασίας, που αποκαλείται ενίοτε και ο νόμος Wagner, στις 5 Ιουλίου 1935. Η πράξη ίδρυσε επίσης το Εθνικό Συμβούλιο Εργασιακών Σχέσεων (NLRB), το οποίο διευθύνεται από πενταμελή επιτροπή που ενεργεί ως δικαστικό όργανο και γενικός σύμβουλος υπεύθυνος για τη διερεύνηση περιπτώσεων αθέμιτης εργασιακής πρακτικής. Αυτά τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου διορίζονται από τον πρόεδρο και υπόκεινται στην έγκριση του Κογκρέσου. Υπάρχουν 26 περιφερειακά γραφεία της NLRB σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, τα οποία χειρίζονται εκλογές σε συνδικαλιστικές οργανώσεις και κατηγορίες αθέμιτων πρακτικών σε τοπικό επίπεδο.

Πριν από την NLRA, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε γενικά αντιταχθεί στο οργανωμένο εργατικό δυναμικό, αφήνοντας τους εργαζόμενους λίγη προσφυγή όταν αντιμετωπίστηκαν άδικα. Με το νόμο Wagner, οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να ενταχθούν σε μια υπάρχουσα εργατική ένωση, να σχηματίσουν μια νέα ένωση ή να αποκαρκίσουν μια ένωση που δεν εξυπηρετεί πλέον τις ανάγκες τους. Όλοι οι εργαζόμενοι, είτε είναι συνδικαλιστικοί είτε όχι, έχουν το δικαίωμα να συναντηθούν μαζί ή με τον εργοδότη τους για να συζητήσουν για τις αμοιβές, τις συνθήκες εργασίας και τα θέματα ασφάλειας.

Η NLRA προστατεύει επίσης τους υπαλλήλους από την παρενόχληση των συνδικάτων, συμπεριλαμβανομένης της πίεσης να ενταχθούν ή να υποστηρίξουν την ένωση, να επιχειρήσουν να τιμωρήσουν υπαλλήλους που δεν συμμετέχουν στην ένωση ή να μιλήσουν εναντίον της, κατασταλούν έγκυρα παράπονα των εργαζομένων.

Πολλοί ιδιωτικοί υπάλληλοι, είτε σε συνδικαλιστική οργάνωση είτε όχι, καλύπτονται από το NLRA. Οι εξαιρέσεις περιλαμβάνουν:

Υπάλληλοι της Ομοσπονδιακής, Κρατικής ή Τοπικής Αυτοδιοίκησης

Γεωργοί

• Ανεξάρτητοι εργολάβοι
• Υπάλληλοι σιδηροδρόμων ή αεροπορικών εταιρειών
• Οικιακή βοήθεια
• Διευθυντές και εποπτικές αρχές - εργατική ένωση, δεδομένου ότι θεωρούνται μέρος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας και όχι το εργατικό της δυναμικό.
• Αθέμιτες εργασιακές πρακτικές από εργοδότες
• Η NLRA καθιέρωσε πέντε γενικές κατηγορίες αθέμιτων εργασιακών πρακτικών από τη διοίκηση μιας εταιρείας. Πρόκειται για:

Παρεμβάσεις

- Ο εργοδότης δεν μπορεί να παρεμποδίσει το δικαίωμα ενός εργαζομένου να συμμετάσχει σε ένωση, να συζητήσει θέματα εργασίας με συναδέλφους ή να συμμετάσχει σε συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Κυριαρχία - Ο εργοδότης δεν μπορεί να επιχειρήσει να κυριαρχήσει ή να παρεμποδίσει τη δημιουργία μιας εργατικής ένωσης, να δημιουργήσει μια συνδικαλιστική ένωση ή να συνεισφέρει οικονομικά σε μια εδραιωμένη ένωση στο χώρο εργασίας.

Διακρίσεις - Ο εργοδότης δεν μπορεί να κάνει διακρίσεις σε εργαζόμενο που είναι μέλος ή μέλος μιας ένωσης, ούτε ένας εργοδότης μπορεί να πυροβολήσει εργαζόμενους που διαμαρτύρονται για αθέμιτες εργασιακές πρακτικές.

Επανάληψη - Ο εργοδότης δεν μπορεί να αντιταχθεί εναντίον ενός εργαζομένου για την προσχώρηση σε ένωση ή την κατάθεση αδικαιολόγητων εργασιακών πρακτικών.

Άρνηση διαπραγμάτευσης - Ο εργοδότης δεν μπορεί να αρνηθεί τη συλλογική διαπραγμάτευση καλής πίστης με έναν εκπρόσωπο εργαζομένων.

Οι αθέμιτες εργασιακές πρακτικές των συνδικάτων Οι εργαζόμενοι προστατεύονται από την παρενόχληση ή τις αθέμιτες πρακτικές των εργατικών συνδικάτων, είτε είναι μέλη της ένωσης είτε όχι. Οι αθέμιτες συνδικαλιστικές πρακτικές περιλαμβάνουν:

Εκπλήρωση ή απειλή των εργαζομένων που δεν συμμετέχουν στην ένωση

Απαγόρευση αναγνώρισης ενός εκπροσώπου διαπραγμάτευσης που επιλέγεται από τους υπαλλήλους

• σε καλόπιστες συλλογικές διαπραγματεύσεις με τον εργοδότη
• Επιβολή υπερβολικών αμοιβών μελών
• Καταπολέμηση οποιουδήποτε παράνομου σκοπού
• Ζητήστε από έναν εργοδότη να πληρώσει για εργασία που δεν εκτελέστηκε
• Τι γίνεται αν παραβιάζονται τα δικαιώματά σας;
• Εάν αισθάνεστε ότι ο εργοδότης σας ή η ένωσή σας έχουν παραβιάσει τα δικαιώματά σας βάσει του νόμου Wagner, μπορείτε να υποβάλετε χρεώσεις στο τοπικό γραφείο NLRB. Μεταξύ 20, 000 και 30 000 τέτοιων επιβαρύνσεων φέρεται κάθε χρόνο στο NLRB, με την πλειοψηφία να διευθετείται από τα εμπλεκόμενα μέρη, να αποσύρεται από τον αρραβώνα ή να απορρίπτεται από τον περιφερειακό διευθυντή του NLRB. Αν ο οργανισμός διαπιστώσει ότι υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για να υποστηρίξει την κατηγορία, ο αντιπρόσωπος της NLRB θα προσπαθήσει να μεσολαβήσει μεταξύ του εργοδότη ή της ένωσης και του υπαλλήλου. Εάν τα δύο μέρη δεν μπορέσουν να επιτύχουν διευθέτηση, η υπόθεση θα εξεταστεί σε δικαστή του NLRB, ο οποίος θα εκδώσει απόφαση. Οι χρεώσεις πρέπει να κατατίθενται εντός έξι μηνών από το περιστατικό και τέτοιες περιπτώσεις μπορούν να επιβληθούν μόνο από το NLRB και όχι από ιδιωτική αγωγή. Ενώ το NLRB δεν μπορεί να αξιολογήσει τις ποινές σε εργοδότη ή ένωση, μπορεί να διατάξει την επιστροφή μισθών ή την απώλεια μισθών που πρέπει να αποκατασταθεί στον εργαζόμενο ή να αποκαταστήσει την απασχόληση.
• Η κατώτατη γραμμή

Οι περισσότεροι εργοδότες και εργατικά σωματεία θέλουν το ίδιο πράγμα - καλές συνθήκες εργασίας για τους εργαζομένους, δίκαιους μισθούς και ασφάλεια στον χώρο εργασίας. Περιστασιακά, τα πράγματα πάνε στραβά, και αντί να βοηθούν τους εργαζόμενους, τους διευθυντές ή τους ηγέτες των συνδικαλιστικών οργανώσεων να ασκούν τα δικαιώματά τους Εάν αισθάνεστε ότι τα δικαιώματά σας έχουν καταπατηθεί, είναι καλό να γνωρίζετε ότι έχετε μια φωνή μέσω του NLRB.