Υπάρχει μεγάλη συζήτηση στις Ηνωμένες Πολιτείες σχετικά με τον κατώτατο μισθό. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι θα πρέπει να είναι υψηλότερο, δεδομένου ότι εκείνοι που κερδίζουν τον σημερινό ομοσπονδιακό ελάχιστο μισθό των $ 7. 25 ανά ώρα είναι συχνά μόλις το κάνουν. Άλλοι πιστεύουν ότι ο ελάχιστος μισθός αποθαρρύνει τις επιχειρήσεις από την πρόσληψη περισσότερων υπαλλήλων, οπότε το ζήτημα του ποσού των εργαζομένων που πληρώνονται θα πρέπει να αφεθεί στην ελεύθερη αγορά για να προσδιοριστεί.

Οι υποστηρικτές και των δύο επιλογών αναφέρουν συχνά τους νόμους περί κατώτατου μισθού άλλων χωρών ως απόδειξη της εγκυρότητας των απόψεών τους. Ένα συχνά αναφερόμενο γεγονός είναι ότι πολλές αναπτυγμένες χώρες χωρίς ελάχιστους μισθούς έχουν δραστικά χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας. Οι υποστηρικτές της κατάργησης του κατώτατου μισθού στο Ηνωμένο Βασίλειο πιστεύουν ότι αυτό δείχνει το γεγονός ότι οι χώρες που καταργούν τις βασικές απαιτήσεις μισθών ενθάρρυναν τις εταιρείες να αυξήσουν την πρόσληψη.

Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι οι πιο ανεπτυγμένες χώρες που δεν έχουν νόμιμο ελάχιστο μισθό εξακολουθούν να έχουν ελάχιστους μισθούς που καθορίζονται από τη βιομηχανία μέσω συλλογικών συμβάσεων διαπραγμάτευσης. Η πλειονότητα των εργαζομένων πληθυσμών τους είναι συνδικαλισμένοι. Αυτά τα συνδικάτα διαπραγματεύονται ένα δίκαιη βασική τιμή μισθοδοσίας εκ μέρους των εργαζομένων που συμμετέχουν, οπότε η κυβέρνηση δεν χρειάζεται να το κάνει. Δεδομένου ότι κάθε βιομηχανία μπορεί να απαιτήσει πολύ διαφορετικά πράγματα από τους υπαλλήλους της, είναι λογικό ο ελάχιστος μισθός να ποικίλλει από την επιχείρηση στις επιχειρήσεις. Πέντε ανεπτυγμένες χώρες που δεν έχουν νόμιμο ελάχιστο μισθό είναι η Σουηδία, η Δανία, η Ισλανδία, η Νορβηγία και η Ελβετία.

Σουηδία

Η Σουηδία προσφέρεται συχνά ως αφίσα-παιδί για την κατάργηση του κατώτατου μισθού. Ωστόσο, το βόρειο έθνος σίγουρα δεν είναι ελεύθερο για όλους. Αντ 'αυτού, οι κατώτατοι μισθοί καθορίζονται ανά τομέα ή βιομηχανία μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων. Σχεδόν όλοι οι Σουηδοί πολίτες ανήκουν σε ένα από τα 60 περίπου συνδικάτα και 50 οργανώσεις εργοδοτών που διαπραγματεύονται τα επιτόκια των μισθών για την κανονική ωριαία εργασία, τους μισθούς και τις υπερωρίες. Ο ελάχιστος μισθός τείνει να κυμαίνεται γύρω στο 60-70% του μέσου μισθού στη Σουηδία.

Η σουηδική νομοθεσία περιορίζει την εβδομάδα εργασίας σε 40 ώρες, όπως και στις ΗΠΑ. Ωστόσο, υπαγορεύει επίσης ότι όλοι οι εργαζόμενοι δικαιούνται 25 ημέρες αμειβόμενων διακοπών και 16 επιπλέον δημόσιες αργίες κάθε χρόνο, κάτι που είναι πολύ περισσότερο γενναιόδωρο από το αμερικανικό πρότυπο.

Δανία

Οι σχέσεις μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών στη Δανία θεωρήθηκαν απόλυτα αρμονικές λόγω της έλλειψης ομοσπονδιακού ελάχιστου μισθού. Για άλλη μια φορά, τα συνδικάτα φροντίζουν να εξασφαλίζουν ότι οι εργαζόμενοι πληρώνουν έναν εύλογο μισθό και φαίνεται να κάνουν μια ωραία δουλειά από αυτό, διατηρώντας τον μέσο κατώτατο μισθό στις βιομηχανίες σε υγιή 20 δολάρια ανά ώρα.

Ισλανδία

Η Ισλανδία δεν λαμβάνει μεγάλη προσοχή εκτός από το μαγευτικό τοπίο της. Ωστόσο, αυτό το μικρό νησιωτικό έθνος κατατάσσεται σταθερά στις πιο ευτυχισμένες χώρες της γης, μαζί με κάθε άλλο έθνος που αναφέρεται εδώ, λόγω των χαμηλών ποσοστών εγκληματικότητας, των υψηλών μισθών και του ευτυχούς, υγιούς πληθυσμού.

Οι εργαζόμενοι στην Ισλανδία εγγράφονται αυτόματα σε συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι οποίες είναι υπεύθυνες για τη διαπραγμάτευση των βασικών μισθών για τις βιομηχανίες που εκπροσωπούν. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση της Gallup έδειξε σχεδόν ομόφωνη υποστήριξη για ένα σχέδιο που υπέβαλε η ισλανδική επαγγελματική ένωση για την αύξηση του ελάχιστου μηνιαίου μισθού με διαπραγμάτευση σε 300.000 ISK ή περίπου $ 2, 233 μέσα στα επόμενα τρία χρόνια.

Νορβηγία

Η Νορβηγία είναι ένα ακόμη βόρειο έθνος που απέφυγε έναν ομοσπονδιακό κατώτατο μισθό υπέρ της ύπαρξης μισθών που είχαν συμφωνηθεί από τη βιομηχανία. Οι Νορβηγοί απολαμβάνουν καλή ασφάλεια εργασίας, υγιείς μισθούς και άφθονο χρόνο διακοπών. Οι βασικοί ωριαίοι μισθοί διαφέρουν ανάλογα με τη βιομηχανία. Ωστόσο, οι ανειδίκευτοι εργαζόμενοι στις γεωργικές, κατασκευαστικές, εμπορευματικές και καθαριστικές βιομηχανίες, για παράδειγμα, κερδίζουν ελάχιστα ποσοστά που κυμαίνονται από $ 16 έως $ 21 ανά ώρα, με αυξήσεις που βασίζονται στην εμπειρία και το επίπεδο δεξιοτήτων.

Ελβετία

Η Ελβετία είδε μια πρόταση για νόμιμα επιβαλλόμενο κατώτατο μισθό που απορρίφθηκε σοβαρά το 2014. Η αποφασιστική ψήφος κατά ενός μισθού βάσης 25 $ ανά ώρα προσφέρθηκε ως απόδειξη ότι οι Ελβετοί δεν θέλουν ή δεν χρειάζονται κυβερνητική παρέμβαση, - οι εργαζόμενοι να χάσουν δουλειά εάν οι εργοδότες δεν είναι σε θέση να πληρώσουν περισσότερα. Ωστόσο, όπως όλες οι χώρες που απαριθμούνται σε αυτό το άρθρο, η Ελβετία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τις οργανώσεις εργαζομένων για να διαπραγματευτούν δίκαιους μισθούς για κάθε κλάδο, πράγμα που σημαίνει ότι το 90% των Ελβετών κερδίζει περισσότερο από το προτεινόμενο ελάχιστο.