"Η ανάκαμψη της αγοράς ενοικιαζόμενων κατοικιών είναι σε εξέλιξη. "

Έτσι δηλώνει μια έκθεση που εκδόθηκε από το Κοινό Κέντρο Σπουδών Στέγασης του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Πράγματι: Περίπου ένα στα τρία αμερικανικά νοικοκυριά καταλαμβάνουν ενοικιαστές από το 2013, το τελευταίο έτος για το οποίο υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία.

Για τους καταναλωτές, τα ενοίκια είναι μια βολική ή οικονομική εναλλακτική λύση για την ιδιοκτησία σπιτιού. Για τους ιδιοκτήτες ακινήτων, τα ενοίκια είναι ένας πολύ καλός τρόπος για τη δημιουργία παθητικού εισοδήματος. Αλλά επειδή ασχολείστε με κάτι τόσο ζωτικό και οικείο όσο το σπίτι ενός ατόμου (ακόμα και αν είναι προσωρινό), είναι σημαντικό τα μέρη και στις δύο πλευρές της μίσθωσης να κατανοήσουν τα νόμιμα δικαιώματά τους.

Οι νόμοι ιδιοκτητών-μισθωτών γενικά εμπίπτουν στη δικαιοδοσία μεμονωμένων κρατών. Ωστόσο, πολλοί νόμοι του κράτους είναι πολύ παρόμοιοι με το πεδίο εφαρμογής, τόσο πολύ ώστε οι ενοικιαστές και οι ιδιοκτήτες σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο να περιμένουν τα εξής.

Τι απαγορεύεται στους ιδιοκτήτες

1. Οι ιδιοκτήτες δεν μπορούν να εισέλθουν σε μια κατοικία μισθωμένη από τον ενοικιαστή χωρίς προειδοποίηση.

Αν και τεχνικά ανήκει σε αυτούς, οι ιδιοκτήτες δεν μπορούν απλώς να εισέλθουν σε μια θέση του ενοικιαστή σε μια ιδιοτροπία. Σύμφωνα με πολλά κρατικά καταστατικά, πρέπει να ειδοποιούνται τουλάχιστον 24 έως 48 ώρες εάν επιθυμούν να επισκεφθούν την κατεχόμενη ιδιοκτησία τους. Αυτό περιλαμβάνει τους τυπικούς λόγους που ένας ιδιοκτήτης θα επισκέπτεται, όπως η πραγματοποίηση επισκευών ή η επίδειξη της ιδιοκτησίας σε ενδεχόμενους μελλοντικούς ενοικιαστές.

Υπάρχουν δύο εξαιρέσεις: σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης (όπως διαρροή φωτιάς ή αερίου) ή εάν ο ιδιοκτήτης έχει λόγους να πιστεύει ότι ο μισθωτής έχει εγκαταλείψει την ιδιοκτησία.

Όχι όλα τα κράτη έχουν συγκεκριμένους νόμους περί εισόδου των ιδιοκτητών στα βιβλία, αλλά οι ενοικιαστές ενδέχεται να εξακολουθούν να είναι σε θέση να περιορίσουν τις επισκέψεις του ιδιοκτήτη ζητώντας τη μίσθωση του να περιλαμβάνει μια «διαθήκη ησυχίας απόλαυσης. "Δείτε

Κατανόηση των πράξεων ιδιοκτησίας .

2. Οι ιδιοκτήτες δεν μπορούν να κλειδώσουν ή να παγώσουν τους ενοικιαστές.

Ένας ιδιοκτήτης αντιμετωπίζει γενικά μια ανηφορική νομική μάχη εάν αποφασίσει να τερματίσει τη συμφωνία μίσθωσης ή να τερματίσει την πληρότητα του μισθωτή πριν λήξει η μίσθωση.

Ναι, ένας ιδιοκτήτης μπορεί να εκδιώξει έναν μισθωτή για πολλούς λόγους, αλλά αυτός ή αυτή πρέπει να περάσει από τα κατάλληλα νόμιμα κανάλια και να δώσει στον μισθωτή μια προειδοποίηση 30 ημερών. Οι ιδιοκτήτες που κλειδώνουν απότομα τον ενοικιαστή από το ακίνητο χωρίς προειδοποίηση θα μπορούσαν να χαστουκισθούν με παραβιάσεις ή / και διώξεις και ενδέχεται να εμπίπτουν στον ορισμό μιας αντίποινης εκδίωξης.

Ομοίως, η απενεργοποίηση υπηρεσιών κοινής ωφέλειας μπορεί να θεωρηθεί ότι θέτει εκ προθέσεως τον ενοικιαστή σε κίνδυνο, ειδικά εάν το τοπικό κλίμα είναι επιρρεπές σε υπερβολική ζέστη ή κρύο.

3. Οι ιδιοκτήτες (συνήθως) δεν μπορούν να χρεώνουν περισσότερο από ό, τι επιτρέπει η σύμβαση.

Μόλις υπογραφεί μια μακροχρόνια μίσθωση (μια νομικά δεσμευτική σύμβαση), υπάρχουν ελάχιστες περιστάσεις κάτω από τις οποίες ο ιδιοκτήτης μπορεί να αυξήσει το ενοίκιο. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούν να αλλάξουν οι όροι είναι αν η αύξηση πληροί τα προκαθορισμένα κριτήρια της ίδιας της μίσθωσης.

Τα κριτήρια αυτά θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν έναν νέο μισθωτή που θα ενταχθεί στο νοικοκυριό. την αγορά κατοικίδιου ζώου · ή εάν ο ιδιοκτήτης αναδιαμορφώνει σημαντικά μέρος του ακινήτου.

Οι ιδιοκτήτες μπορούν επίσης να αυξήσουν το ενοίκιο αν το ακίνητο βρίσκεται σε μια πόλη με ενοίκια ή σταθεροποιημένα από το ενοίκιο διατάγματα που επιτρέπουν τέτοιες αλλαγές. Αυτά τα διατάγματα ορίζουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες μπορεί να αλλάξει το ενοίκιο των ειδικών περιουσιακών στοιχείων (συνήθως παλαιότερων) και κατά πόσο. Οι αυξήσεις μπορεί να συνδέονται με το ρυθμό πληθωρισμού, για παράδειγμα.

4. Οι ιδιοκτήτες δεν μπορούν να κάνουν διακρίσεις.

Αυτός ο κανόνας προέρχεται από τους φίλους. Ο νόμος περί δίκαιης στέγασης, αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους νόμους που προέρχονται από το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων της δεκαετίας του 1960, απαγορεύει σε οποιονδήποτε (συμπεριλαμβανομένων των ιδιοκτητών) να αρνηθεί να μισθώσει έναν αιτούντα με βάση τη φυλή, το χρώμα, την εθνική προέλευση, το φύλο, το καθεστώς ή το μειονέκτημα. Το υπουργείο Στέγασης και Αστικής Ανάπτυξης του Ηνωμένου Βασιλείου λειτουργεί ως επικεφαλής της επιβολής του νόμου. Δείτε

Τι το Τμήμα Στέγασης και Αστικής Ανάπτυξης έχει . Για παράδειγμα, ως ιδιοκτήτης δεν μπορείτε να διαφημίζετε την ιδιοκτησία σας ως "μόνο για τους Ασιάτες" ή "δεν επιτρέπονται παιδιά" (ναι, ακόμη και οι οικογένειες με παιδιά προστατεύονται από το FHA). Ομοίως, δεν μπορείτε να παρέχετε διαφορετικούς όρους ή συμφωνίες για μέλη διαφορετικών προστατευόμενων τάξεων από ό, τι για άλλους ενοικιαστές.

Η κατώτατη γραμμή

Μολονότι οι ιδιοκτήτες διαθέτουν ιδιόκτητα ακίνητα, οι ενοικιαστές έχουν μοναδική προστασία από διακρίσεις, παρενόχληση, αυθαίρετες αυξήσεις ενοικίων και παράνομη έξωση.

Οι νόμοι του ιδιοκτήτη-ενοικιαστή είναι διαφορετικοί για κάθε κράτος, αλλά όσο οι ιδιοκτήτες διατηρούν το σπίτι και αφήνουν τους μισθωτές εν ειρήνη και οι ενοικιαστές σέβονται το ακίνητο και καταβάλλουν το ενοίκιο εγκαίρως, οι πιθανότητες είναι ότι ούτε θα χρειαστεί να συμβουλευτείτε τα τοπικά καταστατικά - ή να διαμαρτύρονται στις τοπικές αρχές. Για περισσότερες πληροφορίες, ανατρέξτε στο

Ο πλήρης οδηγός για να είστε ιδιοκτήτης και Ο πλήρης οδηγός για την ενοικίαση ακίνητων περιουσιών.