Τα οικονομικά έχουν κακή φήμη επειδή είναι μια αόριστη και αντιφατική επιστήμη. Ο πρώην Πρόεδρος του Ηνωμένου Βασιλείου Χάρι Σ. Τρούμαν ήθελε διάσημο οικονομολόγο, οπότε δεν έπρεπε να ακούσει "από τη μία πλευρά" ακολουθούμενη από "από την άλλη πλευρά". Δυστυχώς, τα οικονομικά και οι πολιτικές που εμπνέει επηρεάζουν κάθε γωνιά της γης. Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε τέσσερις από τις πιο επικίνδυνες παρανοήσεις που έχουν κυνηγήσει ελεύθερους οικονομολόγους της αγοράς, από τις ημέρες του Αδάμ Σμιθ.

Εκμάθηση: Βασικά οικονομικά

Ο πληθωρισμός είναι αναπόφευκτος
Φαίνεται ότι ο πληθωρισμός είναι φυσικό φαινόμενο. ο πατέρας σου πλήρωσε ένα τέταρτο για μια ταινία και ο παππούς σου πλήρωσε $ 3 για ένα κοστούμι, αλλά πληρώνεις $ 5 για ένα φλιτζάνι καφέ. Η άσχημη αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα φυσικό για τον πληθωρισμό. Ο πληθωρισμός είναι προϊόν των τυπογραφικών πιεστηρίων και, ακόμα χειρότερα, λειτουργεί ως πρόσθετος φόρος επί των αποδοχών των ανθρώπων. Ο πληθωρισμός μπορεί να βοηθήσει στην επιλογή ομάδων βραχυπρόθεσμα, για παράδειγμα, ένας γεωργός μπορεί να διοχετεύσει υψηλότερη τιμή και να κερδίσει περισσότερα κέρδη, μέχρις ότου η τιμή των άλλων προμηθειών κατακτήσει. Ωστόσο, βοηθά μόνο την κυβέρνηση, μακροπρόθεσμα, δίνοντάς της περισσότερες πιστώσεις για να διαθέσει, μειώνοντας παράλληλα την πραγματική αξία των χρεών της.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο κύριος δικαιούχος πληθωρισμού και ο μοναδικός ιδιοκτήτης των τυπογραφικών πιεστηρίων έχει μεγάλη δυσκολία να "ελέγξει τον πληθωρισμό". Υπάρχουν πολλές διαφορετικές λύσεις για τον πληθωρισμό, αλλά το κίνητρο για να σταματήσει αυτό είναι αυτό που οι επικριτές αναφέρουν ότι λείπουν. (Για να μάθετε περισσότερα, ανατρέξτε στο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Πληθωρισμού .)

Οι Κυβερνήσεις μπορούν να μας σώσουν
Οι κυβερνητικές λύσεις σε προβλήματα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ύποπτες. Οι περισσότερες λύσεις παίρνουν "χοιρινό κέλυφος", που σημαίνει ότι έχουν όλα τα είδη των ειδικών συμφερόντων αναβάτες που εισάγονται που αυξάνουν το κόστος και τις ζημίες της κυβερνητικής παρέμβασης. Πολλές κυβερνητικές παρεμβάσεις καταλήγουν να φέρουν πολιτική προτεραιότητα ως πολιτική προτεραιότητα. Οι μεταρρυθμίσεις της "Νέας Deal" της δεκαετίας του 1930 ήταν ακριβές στην εποχή τους, αλλά μια από τις επιζήμιες πολιτικές δημιουργίες, η Κοινωνική Ασφάλιση, υπήρξε από τότε όλο και μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση. Σε πολλές περιπτώσεις, οι κυβερνητικές λύσεις για τις οικονομικές δυσκολίες μπορούν να μετατραπούν σε χρέη για την αναδιανομή του πλούτου (δηλ. Των φορολογικών σας δολαρίων) σε περιοχές που θα αγοράσουν πολιτική υποστήριξη.

Από την αληθινή προοπτική της ελεύθερης αγοράς, φαίνεται συχνά ότι το πραγματικό κίνητρο πίσω από τις πολιτικές αποφάσεις είναι να κρατηθούν οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων στην πολιτική. Η φορολογική ευθύνη απορρίπτεται γρήγορα εάν διακυβεύονται ψήφοι. Αυτή η συχνά αγνοημένη πραγματικότητα δεν αποκλείει τους ανθρώπους από την κυβερνητική παρέμβαση. όλες οι χιλιάδες που πέρασαν σε καθίσματα του Pentagon τουαλέτας ή σε γέφυρες εκατομμυρίων δολαρίων να πουθενά μπορεί να κάνουν τη δουλειά, κάποια μέρα. (999)> Ελεύθερη αγορά σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένας κανονισμός

Η ελεύθερη αγορά είναι ένα κομμάτι μιας δυσάρεστης εσφαλμένης ονομασίας, επειδή οι άνθρωποι τείνουν να εξισώνουν " δωρεάν "με" μη ρυθμιζόμενη "."Δυστυχώς, η" αυτορυθμιζόμενη αγορά "δεν απομακρύνεται από τη γλώσσα, οπότε είμαστε κολλημένοι με αυτή την εσφαλμένη αντίληψη. Το γεγονός είναι ότι υπάρχουν πολλές ενδείξεις για το τι θα μοιάζει με μια μη ρυθμιζόμενη αγορά. ένα προϊόν, ένα αυτοκίνητο, για παράδειγμα, βλέπετε μη κυβερνητική ρύθμιση στην εργασία.Οι κατασκευαστές αυτοκινήτων παρακολουθούν αυτό που λένε οι άνθρωποι για τα αυτοκίνητά τους και αλλάζουν τα μοντέλα του επόμενου έτους, για να εξαλείψουν τα πράγματα που έπνιξαν τους κριτικούς. οι ομάδες συμφερόντων και τα αυτονόητα πρότυπα της βιομηχανίας είναι δύο δυνάμεις που οι ελεύθεροι οικονομικοί της αγοράς υποστηρίζουν ότι θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις περισσότερες κυβερνητικές ρυθμίσεις, εξοικονομώντας χρήματα και γραφειοκρατία φορολογουμένων, εν τω μεταξύ, οι οποίες, κατά μία έννοια, ρυθμίζουν τον έλεγχο, ενώ οι ομάδες πίεσης και η βιομηχανία που επηρεάζει τη νομοθεσία, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι είναι ένας πιο ακριβός και λιγότερο αποτελεσματικός τρόπος για να γίνει η δουλειά. Οι φόροι δεν επηρεάζουν την παραγωγή Οι φόροι μερικές φορές απεικονίζονται ως παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. ένα ορισμένο ποσό από τα ιδιωτικά χέρια και στη συνέχεια το ξοδεύει σε άλλα πράγματα, έτσι ώστε το άθροισμα της οικονομικής δραστηριότητας παραμένει αμετάβλητο. πληρώνουμε φόρους, έχουμε δρόμους και σχολεία. Ωστόσο, οι φιλόδοξοι επιχειρηματίες υποστηρίζουν ότι οι φόροι έχουν αρνητικό οικονομικό αποτέλεσμα, μειώνοντας τα κίνητρα για την παραγωγή περισσότερων και, συνεπώς, μειώνοντας την εθνική παραγωγή.

Είτε τα κέρδη είτε τα προσωπικά εισοδήματα, το γεγονός είναι ότι όσο περισσότερο κάνετε, τόσο λιγότερο κρατάτε ως ποσοστό του συνολικού εισοδήματός σας. Η εξάλειψη της ερπυσμού του βραχίονα μειώνει αυτό για τα άτομα, όταν η αύξηση του εισοδήματος είναι καθαρά ένα πληθωριστικό φαινόμενο, αλλά η κυβέρνηση απλά παίρνει ένα μεγαλύτερο και μεγαλύτερο τμήμα, καθώς εργάζεστε σκληρότερα για να κερδίζετε όλο και περισσότερο. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλ.
Σε περίπτωση που ο αμερικανικός φορέας μεταβεί σε έναν ενιαίο φόρο;

)

Παρόλο που δεν αντιδρούν όλοι με τον ίδιο τρόπο σε αυτό το ερέθισμα, η συνολική επίδραση μπορεί να είναι μείωση της παραγωγής. Ακόμη και η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι οι φόροι μεταφέρονται στην οικονομία. Παραδέχεται επίσης ότι χρησιμοποιεί προσωρινές φορολογικές περικοπές ή εξαγορές για την τόνωση της οικονομίας. Ωστόσο, η κυβέρνηση είναι εθισμένη στα φορολογικά έσοδα. Κάθε φορά που τα κυβερνητικά έσοδα έχουν επεκταθεί, η ίδια η κυβέρνηση έχει επεκταθεί για να τα χρησιμοποιήσει όλα και να γράψει την Ι. Ο. U. s για περισσότερα.
Αντί να χρησιμοποιηθούν προσωρινά μέτρα φοροαπαλλαγής για να χυθεί η οικονομία στην παραγωγή, μια αποτελεσματική εναλλακτική λύση για την ελεύθερη αγορά θα ήταν η μείωση των κρατικών δαπανών και η μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης. Μετά από όλα, ουσιαστικά όλες οι πιο παραγωγικές και ευημερούσες περιόδους σε χρόνο ειρήνης, ακολούθησαν σημαντικές αποφυγές φόρων. (999)

Η κατώτατη γραμμή Η ακαδημαϊκή άποψη, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες, φαίνεται να ακολουθεί τους κανόνες της προσφοράς και της ζήτησης. Τα οικονομικά του Adam Smith, του Fredrik Hayek και του Milton Friedman είναι απλά και απλά και προτείνουν ένα ιδανικό κόσμο χαμηλών φόρων, αυτορρύθμισης και σταθερών χρημάτων. Οι επιθυμίες των παγκόσμιων κυβερνήσεων που εκτελούν εκτυπωτικές πιεστήρια, αντιβαίνουν σε αυτό το εμπορικό σήμα.Έτσι, έχουμε ζήτηση για ανταγωνιστικές θεωρίες που, αντίθετα με την εμπειρία, απαιτούν ελλείμματα, κυβερνητικά ερεθίσματα, στόχους για τον πληθωρισμό και μαζικές δημόσιες δαπάνες. Ενώ είναι ωραίο να εκθέτουμε λάθη, είναι δύσκολο να είσαι ενθουσιασμένος για τη δυνατότητα αλλαγής. Δεν έχει σημασία αν έχουμε οικονομολόγους με το ένα χέρι ή όχι, επειδή οι κυβερνήσεις είναι συχνά θύματα ενός διαφορετικού μειονεκτήματος: ακρόαση μόνο του τι θέλουν. (Για να μάθετε περισσότερα, ανατρέξτε στις

Ελεύθερες αγορές: Ποιο είναι το κόστος;

)