α:

Πολύ λίγοι τεχνικοί δείκτες εφαρμόζονται τόσο ευρέως όσο και συχνά όσο ο δείκτης σχετικής αντοχής (RSI). Ο διάσημος τεχνικός της αγοράς και ο συγγραφέας J. Welles Wilder Jr. εισήγαγαν το RSI το 1978 ως μέθοδο αναγνώρισης των συνθηκών υπεραγοράς και υπερπώλησης. Οι έμποροι χρησιμοποιούν το RSI για να σχεδιάσουν τα σημεία εξόδου και εισόδου, να καθορίσουν την πιθανότητα συνέχισης ή αντιστροφής της τάσης και να επιβεβαιώσουν μια μεγάλη ποικιλία άλλων δεικτών. Οι αναλυτές κατατάσσουν τον RSI ως ταλαντωτή ορμής, καθώς δείχνει τόσο την ταχύτητα όσο και την κατεύθυνση στις μεταβολές των τιμών.

Η σημασία του RSI απορρέει εξίσου από την σχεδόν καθολική ισχύ του, όπως από την προβλεπτική αντοχή του. Ο δείκτης αυτός μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο με περισσότερη ρευστότητα, δεδομένου ότι όλοι οι υπολογισμοί βασίζονται στη σχέση μεταξύ πρόσφατων κερδών και πρόσφατων ζημιών. Είναι επίσης αρκετά ευέλικτο. παρότι μια δεκαετής περίοδος ανασκόπησης είναι στάνταρ, οι βραχύτερες και μεγαλύτερες περίοδοι μπορούν να αντικατασταθούν εύκολα ανάλογα με τη φύση του περιουσιακού στοιχείου ή τη στρατηγική συναλλαγών.

Η θεωρία πίσω από το RSI είναι απλή: Όταν οι τιμές μετακινούνται πολύ γρήγορα, προκύπτουν συνθήκες υπεραγοράς ή υπερστέρησης και είναι πιθανό να υπάρξει αντιστροφή ή αντιστροφή. Έτσι, η RSI επιχειρεί να ποσοτικοποιήσει την εμπορική δύναμη πίσω από τη δράση των τιμών για να τονίσει τους χρόνους που το μέγεθος μιας κίνησης φαίνεται να είναι μη βιώσιμο.

Ο Wilder πίστευε επίσης ότι ο δείκτης του θα μπορούσε να δείξει ανατροπές ή νέες τάσεις μέσω αποκλίσεων μεταξύ της τιμής RSI και της τιμής του υποκείμενου περιουσιακού στοιχείου. Μια μέτρια απόκλιση θα συνέβαινε όταν η RSI δεν κατάφερε να επιβεβαιώσει νέα υψηλά επίπεδα τιμών. Αντιστρόφως, εμφανίζονται αποκλίσεις όταν η RSI δεν επιβεβαιώνει νέα χαμηλά επίπεδα τιμών.