α:

Τα ασφαλιστήρια συμβόλαια έχουν εκπτώσεις για συμπεριφορικούς και οικονομικούς λόγους.

Οι κίνδυνοι για τους ηθικούς κινδύνους

Οι αφαιρέσεις μειώνουν τον κίνδυνο συμπεριφοράς των ηθικών κινδύνων. Ο ηθικός κίνδυνος περιγράφει τον κίνδυνο να μην ενεργούν καλοπίστως τα δύο μέρη μιας συμφωνίας ή μιας σύμβασης. Επειδή τα ασφαλιστήρια συμβόλαια προστατεύουν τον ασφαλιζόμενο από την απώλεια, υπάρχει ηθικός κίνδυνος. ο ασφαλισμένος μπορεί να ασκήσει επικίνδυνη συμπεριφορά λόγω της προστασίας που παρέχει το ασφαλιστήριο συμβόλαιο που κατέχει.

Για παράδειγμα, εάν ένας οδηγός έχει ασφαλιστήριο συμβόλαιο αυτοκινήτου, μπορεί να έχει κίνητρο να οδηγεί με απερίσκεπτο τρόπο ή να αφήνει το όχημά του χωρίς επιτήρηση σε επικίνδυνες περιοχές, επειδή είναι ασφαλισμένος για ζημιά ή κλοπή. Μια εκπεστέα αμβλύνει τον κίνδυνο ότι ο ασφαλισμένος μπορεί να ασκήσει απρόσεκτη συμπεριφορά. Ο ασφαλισμένος είναι υπεύθυνος για ένα σημαντικό μέρος του κόστους σε περίπτωση καταστροφικής ζημίας μαζί με τον ασφαλιστή. Στην πραγματικότητα, οι αφαιρέσιμες ποσότητες χρησιμεύουν για την ευθυγράμμιση των συμφερόντων του ασφαλιστή και του ασφαλισμένου, έτσι ώστε και τα δύο μέρη να επιδιώξουν να μετριάσουν τον κίνδυνο καταστροφικής απώλειας.

Χρηματοπιστωτική σταθερότητα

Τα ασφαλιστήρια συμβόλαια χρησιμοποιούν επίσης δικαιώματα έκπτωσης για να εξασφαλίσουν ένα μέτρο χρηματοοικονομικής σταθερότητας εκ μέρους του ασφαλιστή. Ένα σωστά δομημένο ασφαλιστήριο συμβόλαιο πρέπει να προστατεύει από καταστροφικές απώλειες. Ένα εκπεστέο ποσό παρέχει ένα μαξιλάρι ανάμεσα σε μια δεδομένη ελάχιστη απώλεια και μια πραγματική καταστροφική απώλεια που επιτρέπει στην ασφαλιστική εταιρεία να διαχειρίζεται τις πολιτικές της.

Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο δεν έχει εκπέσει. Το κόστος κάθε μικρότερης απαίτησης, ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα της απώλειας, θα ήταν ευθύνη του ασφαλιστή. Οποιεσδήποτε μικρές απώλειες σε αυτοκίνητο ή μικρές ζημιές σε ένα σπίτι θα δημιουργούσαν μια απαίτηση που πρέπει να αντιμετωπίσει ο ασφαλιστής. Το σενάριο αυτό θα δημιουργούσε έναν συντριπτικό αριθμό απαιτήσεων και θα αυξήσει το οικονομικό κόστος της πολιτικής, καταστρέφοντας την ικανότητα του ασφαλιστή να αντιδρά σωστά στις πραγματικές καταστροφικές απώλειες από τους αντισυμβαλλομένους.