α:

Η μικροοικονομία μπορεί να είναι, αλλά όχι απαραίτητα, εντατική στα μαθηματικά. Οι θεμελιώδεις μικροοικονομικές υποθέσεις σχετικά με τη σπανιότητα, την ανθρώπινη επιλογή, τον ορθολογισμό, τις συνηθισμένες προτιμήσεις ή την ανταλλαγή δεν απαιτούν προχωρημένες μαθηματικές δεξιότητες. Από την άλλη πλευρά, πολλά ακαδημαϊκά μαθήματα στη μικροοικονομία χρησιμοποιούν μαθηματικά για να ενημερώσουν ποσοτικά για την κοινωνική συμπεριφορά. Οι κοινές μαθηματικές τεχνικές στα μαθήματα μικροοικονομίας περιλαμβάνουν τη γεωμετρία, τη σειρά εργασιών, τις εξισώσεις εξισορρόπησης και τη χρήση παραγώγων για συγκριτικές στατιστικές.

Λογική Αφαίρεση στα Οικονομικά

Τα οικονομικά, όπως και πολλές πτυχές της γεωμετρίας, δεν είναι άμεσα επαληθεύσιμα ή παραπλανητικά με τη χρήση εμπειρικής ποσοτικής ανάλυσης. Αντίθετα, ρέει από λογικές αποδείξεις. Για παράδειγμα, τα οικονομικά υποθέτουν ότι οι άνθρωποι είναι σκόπιμοι ηθοποιοί (πράγμα που σημαίνει ότι οι ενέργειες δεν είναι τυχαίες ή τυχαίες) και ότι πρέπει να αλληλεπιδρούν με τους σπάνιους πόρους για να επιτύχουν συνειδητικούς σκοπούς.

Αυτές οι αρχές είναι αμετάβλητες και μη δοκιμαστικές, όπως και οι εκπτώσεις που απορρέουν από αυτές. Όπως και το Πυθαγόρειο θεώρημα, κάθε βήμα της απόδειξης είναι αναγκαστικά αληθές, εφόσον τα προηγούμενα βήματα δεν περιέχουν κανένα λογικό σφάλμα.

Μαθηματικά στη μικροοικονομία

Η ανθρώπινη δράση δεν συμμορφώνεται με τις σταθερές μαθηματικές φόρμουλες. Η μικροοικονομία μπορεί να χρησιμοποιήσει κατάλληλα τα μαθηματικά για να επισημάνει τα υπάρχοντα φαινόμενα ή να σχεδιάσει γραφήματα για να δείξει οπτικά τις συνέπειες της ανθρώπινης δράσης.

Οι σπουδαστές της μικροοικονομίας πρέπει να εξοικειωθούν με τεχνικές βελτιστοποίησης που χρησιμοποιούν παράγωγα. Θα πρέπει να κατανοήσουν πώς οι κλίσεις και οι κλασματικοί εκθέτες αλληλεπιδρούν μέσα σε γραμμικές και εκθετικές εξισώσεις. Για παράδειγμα, οι μαθητές πρέπει να είναι σε θέση να αντλούν την τιμή της κλίσης μιας γραμμής χρησιμοποιώντας τη γραμμική εξίσωση "y = a + bx" και την επίλυση για το b.

Οι καμπύλες προσφοράς και ζήτησης τέμνονται για να δείξουν ισορροπία. Οι οικονομολόγοι χρησιμοποιούν ενδογενείς μεταβλητές για να συνοψίσουν τις δυνάμεις που επηρεάζουν οι ίδιοι την προσφορά και τη ζήτηση. Σε συγκεκριμένες αγορές, αυτές οι μεταβλητές μπορούν να απομονωθούν για να δείξουν πώς η προσφορά ή η ζήτηση σχετίζονται άμεσα με την τιμή ή την ποσότητα. Αυτές οι εξισώσεις γίνονται ολοένα και πιο δυναμικές και πολύπλοκες στην προηγμένη μικροοικονομία.

Είναι κοινό λάθος η ερμηνεία της μαθηματικής αιτιότητας με την πραγματική οικονομική αιτιότητα. Η τιμή δεν προκαλεί εφοδιασμό ή ζήτηση περισσότερο από ό, τι κλίση προκαλεί κέρδη. Αντίθετα, η ανθρώπινη δράση οδηγεί ταυτόχρονα όλες αυτές τις μεταβλητές με τρόπο που τα μαθηματικά δεν μπορούν να συλλάβουν εντελώς.