α:

Οι πιστωτικές υπηρεσίες είναι ένα τμήμα του κλάδου των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών στο οποίο οι επιχειρήσεις δανείζουν χρήματα σε καταναλωτές ή άλλες επιχειρήσεις και αποκομίζουν κέρδη χρεώνοντας τόκους από αυτά τα δάνεια. Αυτός ο κλάδος μπορεί να είναι πολύ προσοδοφόρος για τις επιχειρήσεις που διαχειρίζονται σωστά τον κίνδυνο. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τις εταιρείες στον κλάδο των πιστωτικών υπηρεσιών είναι ο κίνδυνος αθέτησης, ο οποίος είναι ο κίνδυνος των δανειοληπτών να μην αποπληρώσουν τα δάνειά τους.

Ορισμένες προεπιλογές είναι αναπόφευκτες, οπότε πρέπει να λογοδοτούν σε οποιαδήποτε λογική επιχειρηματική προβολή. Αποτελεί ανησυχία όταν το ποσοστό αθέτησης μιας εταιρείας υπερβαίνει αυτό που είναι φυσιολογικό στη βιομηχανία. Από τον Ιανουάριο του 2015, το ποσοστό αθέτησης για ένα ευρύ φάσμα του κλάδου των πιστωτικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων των πρώτων και δεύτερων στεγαστικών δανείων, των αυτοκινήτων και των τραπεζικών καρτών ήταν 1,12%. Για κάθε $ 100 που δανείστηκε, $ 1. 12 ήταν σε αθέτηση ή δεν επιστράφηκε.

Το μέσο ποσοστό αθέτησης κυμαίνεται ανάλογα με τις οικονομικές συνθήκες. Για παράδειγμα, τον Ιανουάριο του 2010 ήταν 4,77% - σχεδόν τετραπλάσιο το ποσοστό του Ιανουαρίου 2015. Το υψηλό ποσοστό αθέτησης το 2010 ήταν αποτέλεσμα μιας βαθιάς παγκόσμιας ύφεσης και του γεγονότος ότι η πίστωση ήταν, κατά τη γνώμη των περισσότερων οικονομικών εμπειρογνωμόνων, που διανεμήθηκε πολύ αδιάκριτα στα χρόνια που προηγήθηκαν της ύφεσης.

Ορισμένες εταιρείες πιστωτικών υπηρεσιών σκοπεύουν να κάνουν πιο αυστηρούς πελάτες. ως εκ τούτου, αναμένουν υψηλότερες από τις μέσες τιμές αθέτησης. Οι εταιρείες ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων, οι οποίες είναι πανταχού παρούσες στα μέσα της δεκαετίας του 2000, εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία, όπως και οι δανειστές τίτλων αυτοκινήτων και οι δανειστές πληρωμών. Αυτές οι επιχειρήσεις σχεδιάζουν υψηλότερα ποσοστά αθέτησης και αντισταθμίζουν τη χρέωση υψηλότερων επιτοκίων σε εκείνους τους πελάτες που πληρώνουν τα δάνειά τους.