α:

Στα οικονομικά, η λειτουργία χρησιμότητας είναι μια σημαντική έννοια που μετρά τις προτιμήσεις για ένα σύνολο αγαθών και υπηρεσιών. Η χρησιμότητα μετράται σε μονάδες που ονομάζονται utils, οι οποίες αντιπροσωπεύουν την ευημερία ή την ικανοποίηση ενός καταναλωτή από την κατανάλωση συγκεκριμένου αριθμού προϊόντων. Επειδή η ικανοποίηση ή η ευημερία είναι μια έντονα αφηρημένη έννοια, οι οικονομολόγοι μετρούν τη χρησιμότητα από την άποψη των αποκαλυπτόμενων προτιμήσεων, παρατηρώντας τις επιλογές των καταναλωτών και δημιουργώντας μια παραγγελία των καλαθιών κατανάλωσης από τις λιγότερο επιθυμητές έως τις πιο προτιμώμενες. Οι οικονομολόγοι δημιουργούν μια παραμετρική λειτουργική φόρμα για τη συνάρτηση χρησιμότητας με βάση την παραδοχή της παρατηρούμενης συμπεριφοράς των καταναλωτών, με ορισμένα αγαθά ως μεταβλητές και συγκεκριμένες σταθερές παραμέτρους. Μετά από αυτό, η χρησιμότητα υπολογίζεται αντικαθιστώντας συγκεκριμένες αριθμητικές τιμές για την κατανάλωση αγαθών στη λειτουργία χρησιμότητας.

Σε οικονομικά στοιχεία, η συνάρτηση χρησιμότητας μετρά την ευημερία ή την ικανοποίηση ενός καταναλωτή ως συνάρτηση της κατανάλωσης πραγματικών αγαθών, όπως τα τρόφιμα, τα είδη ένδυσης και τα σύνθετα αγαθά και όχι τα ονομαστικά αγαθά μετρούμενα σε ονομαστικούς όρους. Η λειτουργία χρησιμότητας χρησιμοποιείται ευρέως στη θεωρία της ορθολογικής επιλογής για την ανάλυση της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Παράδειγμα υπολογισμού χρησιμότητας

Για να αξιωθεί η συνάρτηση χρησιμότητας, οι οικονομολόγοι συνήθως κάνουν υποθέσεις σχετικά με τις ανθρώπινες προτιμήσεις για διαφορετικά αγαθά. Για παράδειγμα, σε ορισμένες περιπτώσεις, το τσάι και ο καφές μπορούν να θεωρηθούν τέλεια υποκατάστατα μεταξύ τους και η κατάλληλη συνάρτηση χρησιμότητας πρέπει να αντικατοπτρίζει αυτές τις προτιμήσεις με μια μορφή χρησιμότητας u (c, t) = c + t, όπου "u" και "c" και "t" υποδηλώνουν καφέ και τσάι. Ένας καταναλωτής που καταναλώνει 1 κιλό καφέ και κανένα τσάι δεν έχει χρησιμότητα 1 χρήσιμη.