α:

Το ποσοστό συμμετοχής και το ποσοστό ανεργίας είναι οι οικονομικές μετρήσεις που χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση της υγείας της αγοράς εργασίας του Ηνωμένου Βασιλείου. Η βασική διαφορά μεταξύ των δύο δεικτών είναι ότι το ποσοστό συμμετοχής μετρά το ποσοστό των Αμερικανών που βρίσκονται στο εργατικό δυναμικό, ενώ το ποσοστό ανεργίας μετρά το ποσοστό στο εργατικό δυναμικό που επί του παρόντος δεν έχει δουλειά.

Ποσοστό Συμμετοχής Vs. Ποσοστό ανεργίας

Ένας πολίτης κατατάσσεται ως μέλος του εργατικού δυναμικού εάν έχει εργασία ή ψάχνει ενεργά για δουλειά. Το ποσοστό συμμετοχής είναι το ποσοστό των ενήλικων Αμερικανών, εξαιρουμένων εκείνων που έχουν φυλακιστεί ή έχουν θεσμοθετηθεί με άλλο τρόπο και είναι μέλη του εργατικού δυναμικού. Ο 21ος αιώνας παρουσίασε σταθερή μείωση της συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό. Το 2000, ήταν 67%. μέχρι το 2013, είχε μειωθεί στο 63%.

Πολλοί οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η πτώση του εργατικού δυναμικού είναι αποτέλεσμα των εργαζομένων με χαμηλή ειδίκευση που χάνουν τη δουλειά τους στην εξωτερική ανάθεση ή τον αυτοματισμό, καθώς δεν έχουν επιτυχία να βρουν νέα απασχόληση και, ως εκ τούτου, να εγκαταλείψουν το εργατικό δυναμικό εντελώς. Για το λόγο αυτό, θεωρούν ότι το ποσοστό συμμετοχής είναι ένα πιο ακριβές μέτρο της κατάστασης της αγοράς εργασίας από το ποσοστό ανεργίας, το οποίο θεωρεί μόνο τους εργαζόμενους. Το ποσοστό ανεργίας 5% σημαίνει ότι μόνο 5 στους 100 εργαζόμενους στο εργατικό δυναμικό δεν έχουν θέσεις εργασίας, αλλά δεν θεωρεί ότι οι άνεργοι εργαζόμενοι που έχουν παραιτηθεί από την πλήρη ανεύρεση, ακόμη και αν θέλουν να εργαστούν.

Εικόνα αγοράς εργασίας

Το ποσοστό συμμετοχής και το ποσοστό ανεργίας που λαμβάνονται από κοινού μπορούν να παράσχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της αγοράς εργασίας. Ένα υψηλό ποσοστό συμμετοχής σε συνδυασμό με ένα χαμηλό ποσοστό ανεργίας είναι ένα σίγουρο σημάδι μιας ισχυρής αγοράς εργασίας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, το ποσοστό συμμετοχής ανήλθε στο 65%, ενώ το ποσοστό ανεργίας κυμάνθηκε κάτω από 5%. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι συμφωνούν ότι ήταν μία από τις καλύτερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας για τις αμερικανικές θέσεις εργασίας.