α:

Homo economicus ή

"οικονομικός άνθρωπος" είναι ο χαρακτηρισμός του ανθρώπου σε ορισμένες οικονομικές θεωρίες ως λογικό άτομο που επιδιώκει πλούτο για το δικό του συμφέρον. Ο οικονομικός άνθρωπος περιγράφεται ως ένας που αποφεύγει την περιττή εργασία χρησιμοποιώντας ορθολογική κρίση. Η υπόθεση ότι όλοι οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο ήταν μια θεμελιώδης προϋπόθεση για πολλές οικονομικές θεωρίες.

Η ιστορία του όρου χρονολογείται από το 19 ^th αιώνα, όταν ο John Stewart Mills πρότεινε για πρώτη φορά τον ορισμό του homo economicus. Ορίστηκε ο οικονομικός ηθοποιός ως "ο οποίος αναπόφευκτα κάνει εκείνο με τον οποίο μπορεί να αποκτήσει το μεγαλύτερο αριθμό αναγκών, ευκολιών και πολυτελείας, με τη μικρότερη ποσότητα εργασίας και φυσική αυτο άρνηση με την οποία μπορούν να ληφθούν".

Η ιδέα ότι ο άνθρωπος ενεργεί στο δικό του συμφέρον αυτό συχνά αποδίδεται σε άλλους οικονομολόγους και φιλόσοφους, όπως οι οικονομολόγοι Αδάμ Σμιθ και Ντέιβιντ Ρικάρντο, που θεωρούσαν τον άνθρωπο ως έναν ορθολογικό, , και ο Αριστοτέλης, ο οποίος συζήτησε τις ιδιοτελείς τάσεις του ανθρώπου στο έργο του

Πολιτική . Αλλά ο John Stewart Mills θεωρείται ο πρώτος που έχει ορίσει τον οικονομικό άνθρωπο εντελώς. Η θεωρία του οικονομικού άνδρα κυριάρχησε την κλασική οικονομική σκέψη για πολλά χρόνια μέχρι την άνοδο της επίσημης κριτικής στον οικονομικό ανθρωπολόγο και τους νεοκλασικούς οικονομολόγους τον 20ο αιώνα. Μία από τις πιο αξιοσημείωτες επικρίσεις μπορεί να αποδοθεί στον φημισμένο οικονομολόγο John Maynard Keynes. Αυτός, μαζί με πολλούς άλλους οικονομολόγους, ισχυρίστηκε ότι οι άνθρωποι δεν συμπεριφέρονται όπως ο οικονομικός άνθρωπος. Αντίθετα, ο Κέινς υποστήριξε ότι οι άνθρωποι συμπεριφέρονται παράλογα. Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του πρότειναν ότι ο οικονομικός άνθρωπος δεν είναι ένα ρεαλιστικό μοντέλο ανθρώπινης συμπεριφοράς, επειδή οι οικονομικοί παράγοντες δεν ενεργούν πάντα με το δικό τους συμφέρον και δεν είναι πάντοτε πλήρως ενημερωμένοι όταν λαμβάνουν οικονομικές αποφάσεις.

Αν και υπήρξαν πολλοί επικριτές της θεωρίας του homo economicus, η ιδέα ότι οι οικονομικοί παράγοντες συμπεριφέρονται με το δικό τους συμφέρον εξακολουθεί να αποτελεί θεμελιώδη βάση οικονομικής σκέψης.

(Για περισσότερα σχετικά με αυτό το θέμα, διαβάστε τα Οικονομικά Στοιχεία: Εισαγωγή.) ^{Αυτή η ερώτηση απαντήθηκε από τον Richard C. Wilson.}