α:

Οι μετρήσεις που αξιολογούν τη χρηματοοικονομική σταθερότητα μιας επιχείρησης ή την ικανότητα τήρησης των υποχρεώσεων χρέους διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο σε πολλούς τομείς της χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας. Για τους επενδυτές, η δυνατότητα να εκτιμούμε με ακρίβεια τη σχετική ευρωστία μιας συγκεκριμένης εταιρείας σε σύγκριση με τους συνομηλίκους της μπορεί να σημαίνει τη διαφορά μεταξύ κερδών και ζημιών. Στη λογιστική ή στην οικονομία, αυτές οι μετρήσεις παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για τη σταθερότητα μιας μεμονωμένης επιχείρησης ή μιας βιομηχανίας στο σύνολό της. Ένας από τους απλούστερους τρόπους για να εκτιμήσετε την οικονομική καταλληλότητα μιας επιχείρησης είναι να υπολογίσετε έναν συντελεστή μόχλευσης.

Ενώ υπάρχουν πολλές ενσαρκώσεις, ο πιο κοινός λόγος δανεισμού συγκρίνει το συνολικό χρέος μιας εταιρείας με το σύνολο των ιδίων κεφαλαίων της. Εκφραζόμενη ως ποσοστό, ο αριθμός αυτός υπολογίζεται απλώς διαιρώντας το συνολικό χρέος μιας εταιρείας, συμπεριλαμβανομένων των μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων και των τραπεζικών υπεραναλήψεων, από το σύνολο των ιδίων κεφαλαίων. Όσο χαμηλότερος είναι ο συντελεστής απόδοσης μιας επιχείρησης, τόσο περισσότερο θεωρείται οικονομικά σταθερός. Μια εταιρεία χαμηλής προσανατολισμού με αναλογία 20%, για παράδειγμα, θα έχει χρέη που ισοδυναμεί μόνο με το 20% του συνόλου των ιδίων κεφαλαίων της.

Όταν ο ορισμός του δείκτη κακής οργάνωσης εξαρτάται από την επιχείρηση και την κατάσταση, μια εταιρεία υψηλής προσανατολισμού θεωρείται συνήθως μεγαλύτερος δυνητικός κίνδυνος για τους επενδυτές ή τους δανειστές, καθώς η πτώση των εσόδων μπορεί να σημαίνει πτώχευση ή προεπιλογή δανείου. Αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο εάν η εταιρεία έχει δάνεια με κυμαινόμενα επιτόκια, καθώς μια ξαφνική αύξηση του ποσοστού μπορεί εύκολα να καταστήσει καταστροφή. Γενικά, ο λόγος μετάδοσης άνω του 50% θεωρείται υψηλός.