Οι ψηφοφόροι στο Ηνωμένο Βασίλειο ενδέχεται να αποφασίσουν να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 23 Ιουνίου 2016 και να προκαλέσουν ένα συντριπτικό πλήγμα στην έννοια της ευρωπαϊκής πολιτικής ενότητας. Το δημοψήφισμα ορόσημο χωρίζεται μεταξύ εκείνων στο στρατόπεδο "Remain" και το στρατόπεδο "Leave", με μεγάλο μέρος της πρώτης δημοσκόπησης να δείχνει μια διχασμένη Βρετανία. Διακυβεύονται πολλές από τις οικονομικές και πολιτικές σχέσεις μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της υπόλοιπης Ευρώπης, αλλά υπάρχουν και ανησυχίες ότι ένα "Brexit" (βρετανική έξοδος) θα μπορούσε να ξαναρχίσει κάποια μακρόχρονη περιφερειακή πολιτική εντός του Ηνωμένου Βασιλείου.

Με άλλα λόγια, μερικά από τα άλλα κράτη-μέλη του Ηνωμένου Βασιλείου (Σκωτία, Ουαλία και Βόρεια Ιρλανδία) ενδέχεται να αποφασίσουν να χρησιμοποιήσουν το Brexit ως σημείο αναπήδησης για την ανεξαρτησία τους. Μια ανεξάρτητη Σκωτία ή Ουαλία, για παράδειγμα, μπορεί να αποφασίσει να επανενταχθεί στην ΕΕ, περιορίζοντας τους δεσμούς με την Αγγλία στην πορεία. Ο Βρετανός Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, ένας αντίπαλος της Μπρέξιτ, ανησυχεί ανοιχτά ότι η ψηφοφορία Απαλλαγή θα μπορούσε να απειλήσει την ενότητα του Ηνωμένου Βασιλείου.

Το κοινό επιχείρημα στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι ότι η ένταξη στην ΕΕ υπήρξε καθαρή κίνηση στην οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου, επειδή οι φορολογούμενοι στη Βρετανία στέλνουν περισσότερα χρήματα στις Βρυξέλλες, όπου η ΕΕ είναι με βάση την αξία των υπηρεσιών που παρέχονται από την ΕΕ. Το στρατόπεδο της Άδειας πιστεύει ότι η Βρετανία μπορεί να είναι πιο ευημερούσα και ελεύθερη εάν αποδράσει από τις ρυθμιστικές και γραφειοκρατικές πιέσεις των Βρυξελλών. Εξάλλου, τα κράτη μέλη της ΕΕ διαπραγματεύονται μεταξύ τους χωρίς δασμούς ή άλλα εμπόδια και σχεδόν όλοι οι οικονομολόγοι συμφωνούν ότι το ελεύθερο εμπόριο προάγει την οικονομική ανάπτυξη.

Ωστόσο, οι εμπορικές συμφωνίες δεν πρέπει να είναι διμερείς, προκειμένου ένα από τα μέρη να επωφεληθεί από το ελεύθερο εμπόριο. Η ιστορία έδειξε ότι οι χώρες που θεσπίζουν συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών επωφελούνται, ακόμη και αν οι εμπορικοί εταίροι τους επιβάλλουν υψηλούς δασμούς ή άλλους περιορισμούς. Το Χονγκ Κονγκ, ένας παλιός βρετανικός δορυφόρος, αποτελεί εξαιρετικό παράδειγμα. Το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να παραμείνει μια διεθνής εμπορική δύναμη εκτός της ΕΕ απλά διατηρώντας και ενισχύοντας τις δικές του ελεύθερες εμπορικές τάσεις.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) έχει προειδοποιήσει συνεχώς ότι μια ψηφοφορία Απαλλαγής θα μπορούσε να απειλήσει τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα των ευρωπαϊκών αγορών και να αυξήσει την αβεβαιότητα για τους επενδυτές και τις επιχειρήσεις. Ωστόσο, αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως προπαγάνδα από την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση ή από οικονομολόγους που έχουν παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στη βιωσιμότητα του πλαισίου της ΕΕ.

Ακόμη και αν η ένταξη στην ΕΕ είναι μειονεκτική για το Λονδίνο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η αποχώρηση είναι καλή για το υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι επιμέρους οικονομίες της Σκωτίας, της Ουαλίας και της Βόρειας Ιρλανδίας φαίνεται να έχουν επωφεληθεί από τα προκαταχωρισμένα ευρωπαϊκά κονδύλια και την πρόσβαση στις ευρωπαϊκές αγορές χωρίς παρεμβολές από την Whitehall.

Η Σκωτία και η Ουαλία βασίζονται στο αγγλικό εμπόριο και την υποστήριξη της ΕΕ

Οι ίδιες οικονομικές ανησυχίες που επιδιώκουν την καταπολέμηση της Brexit θα μπορούσαν επίσης να λειτουργήσουν κατά μιας επανενωμένης προσπάθειας για την ανεξαρτησία της Σκωτίας. Η Αγγλία είναι μακράν ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Σκωτίας και η Σκωτία χρησιμοποιεί τη βρετανική λίρα ως το νόμισμά της. Επιπλέον, το δημόσιο κλίμα για ανεξαρτησία στη Σκωτία φαίνεται να έχει μειωθεί, καθώς η τιμή του πετρελαίου κατέρρευσε λίγο μετά το πρώτο δημοψήφισμα.

Η έλλειψη εσόδων από το πετρέλαιο έβλαψε την αντίληψη ότι η Σκωτία θα μπορούσε να επιβιώσει οικονομικά ως ανεξάρτητη χώρα. Όποια και αν είναι το σκωτσέζικο συναίσθημα για την ένταξη στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι σκωτσέζοι ηγέτες πρέπει να αξιολογήσουν προσεκτικά τις πιθανές οικονομικές επιπτώσεις της ανεξαρτησίας.

Το ίδιο ισχύει σαφώς για την Ουαλία, η οποία εξαρτάται επίσης σε μεγάλο βαθμό από την οικονομική βοήθεια από το Ηνωμένο Βασίλειο και την ΕΕ. Η Ουαλία είναι μια οικονομικά κακή περιοχή και συνήθως λαμβάνει τα υψηλότερα επίπεδα στήριξης από την ΕΕ, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου μέρους των ουαλικών εκμεταλλεύσεων από την Κοινή Γεωργική Πολιτική (ΚΓΠ). Οι περισσότεροι Βρετανοί αξιωματούχοι δεν θεωρούν ένα ουαλικό κίνημα ανεξαρτησίας ως σοβαρή απειλή, ωστόσο, επειδή ο ουαλικός πολιτισμός αισθάνεται λιγότερο σε αντίθεση με το Westminster και επειδή η Ουαλία φαίνεται λιγότερο οικονομικά βιώσιμη από μόνη της.

Ένα άλλο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας;

Τον Σεπτέμβριο του 2014, οι Σκοτσέζοι ψηφοφόροι διενήργησαν δημοψήφισμα για το αν θα μείνουν ή όχι στο Ηνωμένο Βασίλειο ή θα δηλώσουν την ανεξαρτησία τους. Σε ποσοστό 55% έως 45%, οι Σκωτσέζοι αποφάσισαν να μείνουν. Στην πραγματικότητα, ένα από τα κύρια επιχειρήματα κατά της ανεξαρτησίας της Σκωτίας το 2014 ήταν ότι θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη συμμετοχή της Σκωτίας στην ΕΕ.

Κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης 2016 Sky News, ο David Cameron ανέφερε ότι η Brexit θα μπορούσε να δημιουργήσει μια δεύτερη ώθηση για την ανεξαρτησία της Σκωτίας. Είναι λίγο ειρωνικό που περισσότεροι Σκωτσέζοι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη διαμονή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρά να παραμείνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό μπορεί να ισοδυναμεί με παραδοχή ότι οι Σκωτσέζοι προτιμούν να υποβιβάζουν κάποια κυριαρχία στις Βρυξέλλες παρά στο Λονδίνο.

Το σημερινό κυρίαρχο κόμμα στη Σκωτία, το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα (SNP), υποστηρίζει ότι το Κοινοβούλιο της Σκωτίας έχει το δικαίωμα να διεξαγάγει νέο δημοψήφισμα εάν πιστεύει ότι υπήρξαν «ουσιαστικές αλλαγές στις περιστάσεις» μεταξύ Σκωτίας και Αγγλίας. Το Brexit θα μπορούσε να είναι ένα τέτοιο γεγονός. Ο πρώην ηγέτης του SNP, Άλεξ Σαλμόντ, επωφελήθηκε από τη δυνατότητα ενός δεύτερου δημοψηφίσματος μέσα σε δύο χρόνια από το Brexit.

Ωστόσο, δεν είναι τόσο απλό. Ο πρώτος νομοσχέδιο για το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας έφθασε μόνο σε ψηφοφορία μετά από συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης του U. K. και του κοινοβουλίου της Σκωτίας. Δεν είναι σαφές εάν η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου θα μπορούσε να παράσχει μια τέτοια συμφωνία. Αν όχι, κάθε σκωτσέζικο κίνημα για μια δεύτερη ψηφοφορία ανεξαρτησίας μπορεί να αντιμετωπίσει προκλήσεις. Η ισχύουσα νομοθεσία για το Κοινοβούλιο της Σκωτίας αναφέρει ότι δεν μπορεί να εγκρίνει νόμους σχετικά με την εγχώρια εξουσία ή την εξωτερική πολιτική χωρίς τη συναίνεση του κοινοβουλίου του U. K.

Θα μπορούσε η ανεξάρτητη Σκωτία ή η Ουαλία να ενταχθούν στην ΕΕ;

Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο εγκαταλείψει την ΕΕ και η Σκωτία ή η Ουαλία δηλώνει την ανεξαρτησία του από το Ηνωμένο Βασίλειο, δεν είναι σαφές εάν μια ανεξάρτητη Σκωτία ή Ουαλία θα μπορούσε να παραμείνει στην ΕΕ.Πολλά κράτη μέλη της ΕΕ αντιτίθενται γενικά στην εισαγωγή νέων χωρών. Ακόμα κι αν θα μπορούσαν να ενταχθούν στην ΕΕ, είναι πολύ απίθανο να μπορέσει η Σκωτία ή η Ουαλία να διατηρήσει τη λίρα ως το νόμισμά της. Αν και μια νέα κυρίαρχη χώρα αναγκάστηκε να αλλάξει από τη λίρα στο ευρώ, είναι αβέβαιο το ενδεχόμενο οικονομικής επιβάρυνσης.

Οι πιθανότητες της Σκωτίας ή της Ουαλίας να φύγουν

Παρά την περιστασιακή θερμή ρητορική, το Brexit ίσως να μην αντιπροσωπεύει το καταστροφικό οικονομικό γεγονός όπως απεικονίζεται από εκείνους στο στρατόπεδο Remain. Οι προσομοιώσεις του βρετανικού Υπουργείου Οικονομικών υποδηλώνουν ύφεση και υψηλότερο πληθωρισμό, αλλά μόνο εάν δεν υπάρξουν πολιτικές αλλαγές μετά την έξοδο από την ΕΕ. Φαίνεται πιθανότερο ότι οι αξιωματούχοι του U. K. θα μπορούσαν να προωθήσουν τις πολιτικές υπέρ της ανάπτυξης και τις ρυθμιστικές αλλαγές για να αντισταθμίσουν τυχόν απώλεια των πλεονεκτημάτων συμμετοχής στην ΕΕ.

Οι οικονομικές πολιτικές και άλλες πολιτικές παραχωρήσεις θα μπορούσαν ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν για τη διατήρηση του Ηνωμένου Βασιλείου. Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο θέλει πραγματικά να εγκαταλείψει την ΕΕ χωρίς να χάσει τη Σκωτία και την Ουαλία (ή ακόμη και τη Βόρεια Ιρλανδία), η κυβέρνηση θα μπορούσε να θεσπίσει αλλαγές για να τις καθησυχάσει.

Ακόμα και χωρίς σοβαρές διαρθρωτικές ή οικονομικές μεταρρυθμίσεις, υπάρχουν τεράστιες αποδείξεις ότι οι Ουαλές επιθυμούν σοβαρά την ανεξαρτησία τους το 2016. Η Σκωτία είναι περισσότερο άγρια ​​κάρτα, ειδικά αν ξεκινήσει η ανάδευση του SNP, αλλά πιθανόν να είναι χρόνια πριν από μια σοβαρή προσπάθεια θα μπορούσε να συγκεντρωθεί.