α:

Οι πιστωτές δεν υποχρεούνται από το νόμο να αναφέρουν τίποτα σε πιστωτικά γραφεία, παρόλο που πολλές επιχειρήσεις επιλέγουν να αναφέρουν πληρωμές με καθυστέρηση, καθυστερημένες πληρωμές, αγορές, όροι δανείων, πιστωτικά όρια και οφειλόμενα υπόλοιπα. Οι επιχειρήσεις συνήθως αναφέρουν επίσης σημαντικά γεγονότα όπως κλείσιμο λογαριασμών ή χρεώσεις.

Οι κυβερνητικές οργανώσεις που διατηρούν δημόσια αρχεία δεν αναφέρονται στα γραφεία πίστωσης, αλλά τα γραφεία συνήθως αποκτούν τα αρχεία από μόνοι τους. Για το λόγο αυτό, οι καταθέσεις πτώχευσης και οι φορολογικές οφειλές επίσης εμφανίζονται συνήθως στις πιστωτικές εκθέσεις.

Οι πιστωτές όπως οι τράπεζες και οι εταιρείες πιστωτικών καρτών πρέπει να πληρώσουν για να υποβάλουν πληροφορίες σε οποιοδήποτε από τα τρία μεγάλα πιστωτικά πρακτορεία, τα οποία είναι η Experian, η Equifax και η TransUnion. Επειδή υπάρχει κόστος, ορισμένοι πιστωτές επιλέγουν να χρησιμοποιούν μόνο μία υπηρεσία αντί των τριών. Αυτό μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς την πιστοληπτική ικανότητα του υπεύθυνου δανειολήπτη, επειδή όλα τα γραφεία δεν λαμβάνουν τις ίδιες θετικές πληροφορίες για το ιστορικό πληρωμών του καταναλωτή, για παράδειγμα, όταν ένα άτομο αποπληρώνει ένα μακροπρόθεσμο χρέος, όπως μια υποθήκη.

Οι περισσότεροι πιστωτές αναφέρουν στα γραφεία σε μηνιαία βάση, αν και οι διαφορετικές επιχειρήσεις αρχειοθετούνται σε διαφορετικές ημέρες, πράγμα που σημαίνει ότι η πιστωτική έκθεση ενός ατόμου ενημερώνεται συνεχώς. Αρνητικές πληροφορίες, όπως καθυστερημένες ή αναπάντητες πληρωμές, παραμένουν στην αναφορά ενός ατόμου για επτά χρόνια, μετά την οποία τα πιστωτικά γραφεία καταργούν αυτόματα τα δεδομένα.

Οι χρεώστες που βρίσκουν ανακριβείς πληροφορίες σχετικά με τις πιστωτικές τους εκθέσεις μπορούν να καταθέσουν μια διαφορά με το γραφείο πίστωσης ή με τον πιστωτή που παρέσχε τα λανθασμένα δεδομένα. Οι περισσότερες αξιώσεις πρέπει να διερευνηθούν εντός 30 ημερών και, εάν η αξίωση τεκμηριωθεί, και τα τρία γραφεία πρέπει να αφαιρέσουν την αρνητική έκθεση.