α:

Ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) είναι ένας φόρος κατανάλωσης που επιβάλλεται στα προϊόντα σε κάθε σημείο πώλησης όπου έχει προστεθεί αξία, ξεκινώντας από τις πρώτες ύλες και πηγαίνοντας μέχρι την τελική λιανική αγορά από έναν καταναλωτή. Τελικά, ο καταναλωτής καταβάλλει ΦΠΑ. οι αγοραστές νωρίτερα στην αλυσίδα παραγωγής λαμβάνουν επιστροφές για τους προηγούμενους ΦΠΑ που έχουν καταβληθεί.

Εκείνοι που ευνοούν τη φορολογία με βάση την προστιθέμενη αξία καθιστούν το επιχείρημα ότι ένα σύστημα ΦΠΑ ενθαρρύνει την καταβολή φόρων και αποθαρρύνει τις προσπάθειες αποφυγής των κατάλληλων φορολογικών πληρωμών. Οι επιχειρήσεις που έχουν καταβάλει προηγουμένως ΦΠΑ ενθαρρύνονται να εισπράττουν τον φόρο από τους καταναλωτές, καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να λάβουν πίστωση για τον ΦΠΑ που κατέβαλαν σε προγενέστερο στάδιο παραγωγής. Ο ΦΠΑ υποστηρίζεται επίσης ως καλύτερη εναλλακτική λύση έναντι των αποκαλούμενων κρυφών φόρων. Οι πολίτες του ΦΠΑ δεν τους αρέσει το γεγονός ότι πρόκειται για φόρο κατανάλωσης, υποστηρίζοντας ότι επιβαρύνει άδικα άτομα με χαμηλότερα εισοδήματα. Για να ελαχιστοποιηθεί ο αντίκτυπος σε άτομα με χαμηλό εισόδημα, οι περισσότερες κυβερνήσεις προσφέρουν πολυάριθμες εξαιρέσεις στον ΦΠΑ, συνήθως σε είδη όπως παντοπωλεία ή παιδικά ρούχα.

Ένα σύστημα ΦΠΑ συχνά συγχέεται με έναν εθνικό φόρο επί των πωλήσεων. Ωστόσο, διαφέρει από τον φόρο επί των πωλήσεων, δεδομένου ότι ένα σύστημα ΦΠΑ βασίζεται σε τιμολόγια και εισπράττεται σε πολλά σημεία μιας αλυσίδας παραγωγής, κάθε φορά που προστίθεται αξία και πραγματοποιείται πώληση. Κάθε πωλητής στην αλυσίδα παραγωγής επιβαρύνει τον αγοραστή με φόρο ΦΠΑ, τον οποίο στη συνέχεια αναθέτει στην κυβέρνηση. Το ποσό του φόρου που εισπράττεται σε κάθε πώληση κατά μήκος της αλυσίδας παραγωγής βασίζεται στην προστιθέμενη αξία του πωλητή. Με φόρο επί των πωλήσεων, ο φόρος εισπράττεται μόνο μία φορά - στο τελικό σημείο αγοράς σε επίπεδο λιανικής από έναν καταναλωτή.

Παράδειγμα φόρου προστιθέμενης αξίας

Ένα παράδειγμα ενός ΦΠΑ 10% διαδοχικά μέσω μιας αλυσίδας παραγωγής μπορεί να συμβεί ως εξής:

Ένας κατασκευαστής ηλεκτρονικών εξαρτημάτων αγοράζει πρώτες ύλες από μέταλλο από πάροχο. Ο πάροχος - ο πωλητής σε αυτό το σημείο της παραγωγικής αλυσίδας - χρεώνει τον κατασκευαστή ηλεκτρονικών εξαρτημάτων 1 δολ. Και ένα ΦΠΑ 10 λεπτών, και στη συνέχεια πληρώνει το ΦΠΑ 10% στην κυβέρνηση.

Ο κατασκευαστής ηλεκτρονικών εξαρτημάτων προσθέτει αξία μέσω της διαδικασίας κατασκευής του για τη δημιουργία των εξαρτημάτων, τα οποία στη συνέχεια πωλεί σε μια εταιρεία κατασκευής κινητών τηλεφώνων για 2 δολάρια και ένα ΦΠΑ 20 λεπτών. Ο κατασκευαστής καταβάλλει μόνο 10 λεπτά από τον ΦΠΑ των 20 λεπτών που εισπράττει στην κυβέρνηση, ενώ τα υπόλοιπα 10 σεντ επιστρέφονται για τον ΦΠΑ που πλήρωσε προηγουμένως.

Ο κατασκευαστής κινητών τηλεφώνων προσθέτει αξία κάνοντας κινητά τηλέφωνα, τα οποία στη συνέχεια πωλεί σε λιανοπωλητή κινητών τηλεφώνων για $ 3 συν ένα ΦΠΑ 30 λεπτών. Δέκα λεπτά του ΦΠΑ αυτού καταβάλλονται στην κυβέρνηση. τα άλλα 20 λεπτά επιστρέφουν στον κατασκευαστή κινητών τηλεφώνων τον προηγούμενο ΦΠΑ που κατέβαλε.

Τέλος, η λιανική εταιρεία κινητής τηλεφωνίας προβαίνει σε πώληση σε έναν καταναλωτή για $ 5 συν ένα ΦΠΑ 50 λεπτών, εκ των οποίων 20 λεπτά καταβάλλονται στην κυβέρνηση. Ο ΦΠΑ που καταβάλλεται σε κάθε σημείο πώλησης κατά μήκος της διαδρομής αντιπροσωπεύει το 10% της προστιθέμενης αξίας από τον πωλητή.