α:

Είναι πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί η νομισματική πολιτική λόγω της δυναμικής και απροσδιόριστης φύσης της μακροοικονομίας. Από τη φύση της, οι μακροοικονομικές μελέτες συσχετίζουν παρά την αιτιότητα. υπάρχουν απλά πάρα πολλές μεταβλητές που αλλάζουν πολύ γρήγορα σε όλη τη διάρκεια του χρόνου για να αποδείξουν οριστικά την αποτελεσματικότητα της μακροοικονομικής πολιτικής. Ωστόσο, η ευρύτερα αναγνωρισμένη επιτυχής εφαρμογή της νομισματικής πολιτικής στις Ηνωμένες Πολιτείες συνέβη το 1982: η αντιπληθωριστική ύφεση που προκλήθηκε από την Federal Reserve υπό την καθοδήγηση του Paul Volcker.

Ο Μίλτον Φρίντμαν εξέφρασε με μεγάλη φήμη ότι διαρκεί κατά μέσο όρο δύο χρόνια για να γίνει αισθητή η επίδραση οποιασδήποτε μεταβολής της νομισματικής πολιτικής στην οικονομία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα μέσα της νομισματικής πολιτικής, τα επιτόκια και το χρηματικό απόθεμα πρέπει να φιλτράρουν μέσω του τραπεζικού συστήματος και προς τα κάτω προς τους καταναλωτές. Δεν χρειάστηκε δύο χρόνια για να δείξει η οικονομία δραματικές αλλαγές μετά την πολιτική σφιχτού χρήματος της Fed Volcker.

Η οικονομία των ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του '70 βίωσε αυξανόμενο πληθωρισμό και αυξανόμενη ανεργία. Αυτό το φαινόμενο, που ονομάζεται "σταφυλαρίσματος", είχε θεωρηθεί προηγουμένως αδύνατο σύμφωνα με την κεϊνσιανή οικονομική θεωρία και την πλέον καθυστερημένη καμπύλη Phillips. Μέχρι το 1978, ο Volcker ανησυχούσε ότι η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ διατήρησε τα επιτόκια πολύ χαμηλά και τα αύξησε στο 9%. Ωστόσο, ο πληθωρισμός εξακολούθησε.

Ο Volcker παρέμεινε στην πορεία και συνέχισε να καταπολεμά τις πληθωριστικές πιέσεις αυξάνοντας τα επιτόκια. Μέχρι τον Ιούνιο του 1981, το επιτόκιο των κεφαλαιαγορών αυξήθηκε σε 20% και το βασικό επιτόκιο αυξήθηκε σε 21,5%. Ο πληθωρισμός, ο οποίος κορυφώθηκε στο 13,5% το ίδιο έτος, έπεσε μέχρι 3,2% στα μέσα του 1983.

Οι ρυθμοί αύξησης ήταν σοκ για την κεφαλαιακή διάρθρωση της οικονομίας. Πολλές εταιρείες έπρεπε να επαναδιαπραγματευτούν τα χρέη τους και να μειώσουν το κόστος. Οι τράπεζες κάλεσαν δάνεια και οι συνολικές δαπάνες και οι χορηγήσεις μειώθηκαν δραματικά. Κατά τη διάρκεια αυτής της αναδιοργάνωσης, το επίπεδο ανεργίας στο Ηνωμένο Βασίλειο αυξήθηκε σε πάνω από 10% για πρώτη φορά μετά τη Μεγάλη Ύφεση. Ωστόσο, ο στόχος της νομισματικής πολιτικής για μείωση του πληθωρισμού φάνηκε να πληρούται.