α:

Στην οικονομική και διοικητική λογιστική, ο εγγενής κίνδυνος ορίζεται ως η πιθανότητα λανθασμένης ή παραπλανητικής πληροφόρησης σε λογιστικές καταστάσεις που προκύπτει από κάτι άλλο εκτός από την αποτυχία των ελέγχων. Παραδείγματα εγγενών κινδύνων είναι τα πιο κοινά όταν οι λογιστές πρέπει να χρησιμοποιήσουν μεγαλύτερο από το κανονικό ποσό κρίσης και προσέγγισης ή όταν εμπλέκονται περίπλοκα χρηματοπιστωτικά μέσα.

Τύποι κινδύνου ελέγχου

Προκειμένου να κατανοηθεί διαισθητικά ο εγγενής κίνδυνος, συμβάλλει στην τοποθέτηση του στο πλαίσιο της ανάλυσης του κινδύνου ελέγχου. Ο έλεγχος κινδύνου είναι ο κίνδυνος σφάλματος κατά τη διενέργεια ελέγχου και παραδοσιακά χωρίζεται σε τρία στοιχεία.

Ο εγγενής κίνδυνος είναι ένας από τους κύριους τύπους κινδύνου ελέγχου. Θεωρούμενος ως ο πλέον ολέθριος από τους κύριους συνιστώμενους κινδύνους ελέγχου, ο εγγενής κίνδυνος δεν μπορεί εύκολα να αποφευχθεί με την αυξημένη κατάρτιση των ελεγκτών ή τη δημιουργία ελέγχων στη διαδικασία ελέγχου.

Ο δεύτερος τύπος είναι ο κίνδυνος ελέγχου. Ο κίνδυνος ελέγχου πραγματοποιείται όταν μια οικονομική ανακρίβεια προκύπτει από την έλλειψη κατάλληλων λογιστικών ελέγχων στην επιχείρηση. Αυτό είναι πιθανότερο να εμφανιστεί με τη μορφή απάτης ή τεμπέλης λογιστικών πρακτικών.

Είναι επίσης πιθανό οι ελεγκτές απλά να μην ανιχνεύσουν ένα κατά τα άλλα εύκολο να ειδοποιηθεί σφάλμα στους χρηματοοικονομικούς λογαριασμούς. Αυτό είναι γνωστό ως κίνδυνος ανίχνευσης. Κανονικά, ο κίνδυνος ανίχνευσης αντιμετωπίζεται με την αύξηση του αριθμού των συναλλαγών που υποβάλλονται σε δειγματοληψία κατά τη διάρκεια της δοκιμής.

Κοινά παραδείγματα εγγενούς κινδύνου

Ο εγγενής κίνδυνος είναι κοινός στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Οι λόγοι περιλαμβάνουν την πολυπλοκότητα και τον δυναμισμό στη ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, των μεγάλων δικτύων των συνδεδεμένων εταιρειών και της ανάπτυξης παράγωγων προϊόντων και άλλων πολύπλοκων μέσων.

Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχουν συχνά μακροχρόνιες και περίπλοκες σχέσεις με πολλά μέρη. Μία εταιρεία χαρτοφυλακίου μπορεί να συμμετέχει ταυτόχρονα με διάφορες διαφορετικές οντότητες, κάθε οντότητα ελέγχου ειδικού σκοπού και άλλες οντότητες εκτός ισολογισμού. Κάθε επίπεδο οργανωτικής δομής μπορεί να έχει μεγάλο αριθμό σχέσεων επενδυτών και πελατών. Τα συνδεδεμένα μέρη είναι εμφανώς λιγότερο διαφανή από τις ξεχωριστές οντότητες.

Οι επιχειρηματικές σχέσεις περιλαμβάνουν εκείνες με ελεγκτές. τόσο οι αρχικές όσο και οι επαναλαμβανόμενες δεσμεύσεις με τους ελεγκτές δημιουργούν κάποιο εγγενές κίνδυνο. Οι αρχικοί ελεγκτές ενδέχεται να είναι συγκλονισμένοι από την πολυπλοκότητα ή τα νέα θέματα. Η επαναλαμβανόμενη δέσμευση μπορεί να προκαλέσει υπερβολική αυτοπεποίθηση ή χαλαρότητα λόγω προσωπικών σχέσεων.

Οι μη συνηθισμένοι λογαριασμοί ή συναλλαγές μπορούν να παρουσιάσουν ορισμένους εγγενείς κινδύνους. Για παράδειγμα, η καταμέτρηση της ζημιάς από πυρκαγιά ή η απόκτηση μιας άλλης εταιρείας είναι αρκετά ασυνήθιστη ώστε οι ελεγκτές να διατρέχουν τον κίνδυνο να εστιάσουν πάρα πολύ ή πολύ λίγο στο μοναδικό γεγονός.

Ο εγγενής κίνδυνος είναι ιδιαίτερα επικρατός για λογαριασμούς που απαιτούν πολλές εκτιμήσεις από τη διοίκηση.Οι λογιστικές εκτιμήσεις εύλογης αξίας είναι δύσκολο να γίνουν και η φύση της διαδικασίας της εύλογης αξίας πρέπει να γνωστοποιείται στις λογιστικές καταστάσεις. Οι ελεγκτές ενδέχεται να πρέπει να ερευνήσουν και να πάρουν συνέντευξη από τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων της επιχείρησης σχετικά με τις τεχνικές εκτίμησης για τη μείωση των σφαλμάτων. Αυτός ο τύπος κινδύνου μεγεθύνεται όταν εμφανίζεται για πρώτη φορά ή με σπανιότητα.