α:

Υπάρχει μεγάλη ποικιλία διαφορετικών επιχειρήσεων, εταιρικών δομών και βιομηχανιών στον ιδιωτικό τομέα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ιδιωτικός τομέας είναι μια ευρεία έννοια που περιλαμβάνει εταιρείες που αναζητούν κέρδος και που παράγουν προϊόντα και προσφέρουν υπηρεσίες, επενδύουν κεφάλαια και αναλαμβάνουν διάφορες από τις διάφορες δραστηριότητες για την επίτευξη κέρδους. Αυτές οι εταιρείες κυμαίνονται σε μέγεθος από τις μικρές επιχειρήσεις με τον ιδιοκτήτη ως μοναδικό υπάλληλο, σε πολυεθνικές εταιρείες με εκατομμύρια υπαλλήλους και εργολάβους. Ο ιδιωτικός τομέας αντιπροσωπεύει το δημιουργικό έργο οποιουδήποτε εργαζομένου ή ιδιοκτήτη επιχείρησης που πραγματοποιεί κέρδος ή επιδιώκει κέρδος.

Κυρίως, οι δραστηριότητες του ιδιωτικού τομέα μπορούν να χωριστούν σε παραγωγή και υπηρεσίες. Οι εταιρείες που παράγουν προϊόντα το κάνουν με σκοπό την πώληση αυτών των προϊόντων με κέρδος σε οργανισμούς ή ιδιώτες. Οι εταιρείες που δεν παράγουν προϊόντα είναι πιθανό να προσφέρουν υπηρεσίες προς πώληση με σκοπό να αποκομίσουν κέρδη για τις προσπάθειές τους.

Οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα οργανώνονται με διάφορους τρόπους για να παρέχουν φορολογικά οφέλη στους ιδιοκτήτες, να ελαχιστοποιούν την ευθύνη και να βελτιώνουν την επιχειρησιακή αποδοτικότητα. Οι πιο κοινές οργανωτικές δομές είναι οι ατομικές επιχειρήσεις, οι εταιρικές σχέσεις, οι εταιρείες περιορισμένης ευθύνης και οι εταιρείες. Οι μοναδικοί ιδιοκτήτες είναι κατά κύριο λόγο μικρές επιχειρήσεις και είναι ο ευκολότερος τρόπος να οργανωθεί μια εταιρεία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι εταιρείες αυτές ανήκουν σε ένα άτομο και έχουν μια οικονομική δομή που ουσιαστικά κάνει τον ιδιοκτήτη και την ίδια την εταιρεία το ίδιο πρόσωπο για νομικούς σκοπούς. Ο ιδιοκτήτης είναι πλήρως υπεύθυνος για όλα τα χρέη και τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει η εταιρεία. Οι δανειστές μπορούν να καταβάλουν πληρωμές από αυτό το άτομο εάν η εταιρεία αθετήσει ένα δάνειο και μπορεί να αναληφθεί δικαστική αγωγή εναντίον του ιδιοκτήτη άμεσα για οτιδήποτε παράνομο κάνει η εταιρεία.

Οι συμπράξεις είναι παρόμοιες με τις ατομικές επιχειρήσεις αλλά έχουν πολλούς ιδιοκτήτες που διαιρούν τις ευθύνες και τα κέρδη μεταξύ τους σύμφωνα με μια συμφωνία μεταξύ των εταίρων. Αυτοί οι όροι θέτουν σε μειονεκτική θέση τις μεγαλύτερες εταιρείες, οι οποίες μπορεί συχνά να μηνυθούν και να λάβουν σημαντικά δάνεια και υποχρεώσεις ως συνήθη μέρος των καθημερινών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Για τους λόγους αυτούς, οι μεγαλύτερες εταιρείες συνήθως αποφασίζουν να οργανώσουν διαφορετικά, προκειμένου να προστατεύσουν τους ιδιοκτήτες.

Οι εταιρείες και οι εταιρείες περιορισμένης ευθύνης είναι κοινές οργανωτικές δομές που προστατεύουν τα περιουσιακά στοιχεία και την ευθύνη των ιδιοκτητών, δημιουργώντας κατ 'ουσίαν την εταιρεία ως μοναδική οντότητα χωρίς άμεσους δεσμούς με τους ιδιώτες, έτσι ώστε η ευθύνη να ανήκει στην ίδια την εταιρεία για οποιοδήποτε γεγονός ή περιστατικό στο πλαίσιο της συνήθους επιχειρηματικής πρακτικής.Οι δομές αυτές καθιστούν πολύ πιο δύσκολη την άσκηση των ατομικών ιδιοκτητών για την πληρωμή χρεών ή για νομική ευθύνη. Αυτές οι εταιρείες φορολογούνται διαφορετικά από τους ατομικούς ιδιοκτήτες και τις προσωπικές εταιρείες και έχουν πολλές σημαντικές νομικές διαφορές.

Σύμφωνα με μία από αυτές τις οργανωτικές δομές, οι περισσότερες εταιρείες διέπονται από συγκεκριμένες εσωτερικές προδιαγραφές και πολιτικές που καθορίζονται από τους ιδιοκτήτες ή το διοικητικό συμβούλιο. Οι ιδιωτικές εταιρείες είναι ελεύθερες να επιλέγουν τα δικά τους νομικά μέσα για να επιδιώκουν κέρδος, να διαφημίζουν το προϊόν ή τις υπηρεσίες τους και να διεξάγουν κανονικές επιχειρηματικές δραστηριότητες με περιορισμένη κυβερνητική συμμετοχή.