α:

Υπάρχουν δύο είδη κεφαλαίων που μια επιχείρηση μπορεί να χρησιμοποιήσει για να χρηματοδοτήσει πράξεις: χρέος και ίδια κεφάλαια. Η συνετή πρακτική εταιρικής χρηματοδότησης περιλαμβάνει τον προσδιορισμό του συνδυασμού του χρέους και της ισότητας που είναι πιο οικονομικά αποδοτικό.

Τα πιο κοινά είδη δανειακού κεφαλαίου είναι τα τραπεζικά δάνεια, τα προσωπικά δάνεια, τα ομόλογα και τα χρέη πιστωτικών καρτών. Όταν επιθυμείτε να επεκτείνετε, μια εταιρεία μπορεί να αντλήσει πρόσθετο κεφάλαιο υποβάλλοντας αίτηση για νέο δάνειο ή άνοιγμα γραμμής πίστωσης. Αυτός ο τύπος χρηματοδότησης αναφέρεται ως χρεωστικό κεφάλαιο επειδή περιλαμβάνει δανεισμό χρημάτων βάσει συμβατικής συμφωνίας για την επιστροφή των κεφαλαίων σε μεταγενέστερη ημερομηνία. Με την πιθανή εξαίρεση των προσωπικών δανείων από πολύ γενναιόδωρους φίλους ή μέλη της οικογένειας, το χρέος κεφαλαίου φέρει μαζί του το επιπρόσθετο βάρος ενδιαφέροντος. Αυτό το έξοδο, που πραγματοποιήθηκε μόνο για το προνόμιο της πρόσβασης σε κεφάλαια, αναφέρεται ως το κόστος του δανειακού κεφαλαίου. Ας υποθέσουμε ότι μια εταιρεία λαμβάνει δάνειο ύψους 100.000 δολ. Από μια τράπεζα που φέρει ετήσιο επιτόκιο 6%. Εάν το δάνειο εξοφληθεί ένα χρόνο αργότερα, το συνολικό ποσό που επιστρέφεται είναι $ 100, 000 * 1. 06, ή $ 106, 000. Φυσικά, τα περισσότερα δάνεια δεν επιστρέφονται τόσο γρήγορα, οπότε το πραγματικό ποσό του επιτοκίου σε ένα τέτοιο μεγάλο δάνειο μπορεί να προσθέσει γρήγορα.

Η συσσώρευση ενδιαφέροντος είναι ένα από τα μειονεκτήματα του δανειακού κεφαλαίου. Επιπλέον, οι πληρωμές πρέπει να γίνονται στους δανειστές ανεξάρτητα από τις επιχειρηματικές επιδόσεις. Σε μια χαμηλή περίοδο ή σε μια κακή οικονομία, μια εταιρεία υψηλής μόχλευσης μπορεί να έχει πληρωμές χρέους που υπερβαίνουν τα έσοδά της. Ωστόσο, επειδή οι δανειστές είναι εγγυημένοι για την πληρωμή των εκκρεμών οφειλών ακόμη και αν δεν υπάρχουν επαρκή έσοδα, το κόστος του δανειακού κεφαλαίου τείνει να είναι χαμηλότερο από το κόστος των ιδίων κεφαλαίων.

Το μετοχικό κεφάλαιο προκύπτει από την πώληση μετοχών. Εάν η ανάληψη περισσότερου χρέους δεν είναι οικονομικά βιώσιμη, μια εταιρεία μπορεί να αντλήσει κεφάλαια με την πώληση πρόσθετων μετοχών. Αυτά μπορεί να είναι είτε κοινές μετοχές είτε προνομιούχες μετοχές. Οι προνομιούχες μετοχές είναι μοναδικές ως προς το ότι η πληρωμή συγκεκριμένου μερίσματος είναι εγγυημένη πριν από την πραγματοποίηση τέτοιων πληρωμών σε κοινές μετοχές. Σε αντάλλαγμα, οι προνομιούχοι μέτοχοι έχουν περιορισμένα δικαιώματα ιδιοκτησίας.

Το κύριο όφελος του μετοχικού κεφαλαίου είναι ότι, σε αντίθεση με το δανειακό κεφάλαιο, η εταιρεία δεν υποχρεούται να αποπληρώσει τις επενδύσεις των μετόχων. Αντ 'αυτού, το κόστος του μετοχικού κεφαλαίου αναφέρεται στο ποσό της απόδοσης των επενδυτών που αναμένουν οι μέτοχοι με βάση την απόδοση της μεγαλύτερης αγοράς. Αυτές οι αποδόσεις προέρχονται από την καταβολή μερισμάτων και την υγιή αποτίμηση των αποθεμάτων. Το μειονέκτημα του μετοχικού κεφαλαίου είναι ότι κάθε μέτοχος κατέχει ένα μικρό κομμάτι της επιχείρησης, έτσι οι ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων είναι έτοιμοι προς τους μετόχους τους και πρέπει να εξασφαλίσουν ότι η επιχείρηση παραμένει κερδοφόρα για να διατηρήσει υψηλή αποτίμηση μετοχών και να πληρώσει τα αναμενόμενα μερίσματα.

Επειδή οι προνομιούχοι μέτοχοι έχουν υψηλότερη απαίτηση από τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας, ο κίνδυνος για τους προνομιούχους μετόχους είναι χαμηλότερος από τους κοινούς μετόχους, οι οποίοι καταλαμβάνουν το κατώτατο σημείο της αλυσίδας τροφίμων πληρωμής. Ως εκ τούτου, το κόστος κεφαλαίου για την πώληση προνομιούχων μετοχών είναι χαμηλότερο από το κόστος πώλησης κοινών μετοχών. Σε σύγκριση, τα δύο είδη ιδίων κεφαλαίων είναι συνήθως πιο δαπανηρά από τα κεφάλαια του χρέους, δεδομένου ότι οι δανειστές είναι πάντοτε εγγυημένοι για πληρωμή από το νόμο.