Η υπηρεσία εσωτερικών εσόδων (IRS) αντιμετωπίζει τα χρήματα που κρατούνται σε ξένους τραπεζικούς λογαριασμούς διαφορετικά από τα χρήματα που κατέχονται στους εγχώριους λογαριασμούς. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το IRS έχει λάβει μέτρα για την αποθάρρυνση της χρήσης ξένου λογαριασμού, κυρίως από το φόβο μήπως είναι σε θέση να λάβει έσοδα από τέτοιους λογαριασμούς. Για τους Αμερικανούς που έχουν περιουσιακά στοιχεία με ξένα ιδρύματα, όποιο και αν είναι ο λόγος, αυτό είναι ένας τομέας σοβαρής ανησυχίας.

Ένα ενδεικτικό παράδειγμα το 2014, όταν το IRS ανέθεσε σε όλους τους φορολογούμενους των ΗΠΑ με υπεράκτιους λογαριασμούς συνολικού ύψους άνω των $ 10.000, έπρεπε μέχρι τις 30 Ιουνίου να καταθέσουν ένα νέο Έντυπο 114 για το Δίκτυο για την Εγκληματοποίηση των Εγκλημάτων (FinCEN) ποινή μέχρι και το 50% του ενεργητικού τους.

Το γεγονός είναι ότι οι περισσότερες ξένες τράπεζες δεν θέλουν καταθέσεις από τους πολίτες του Στ. Σ. Αυτό συμβαίνει όλο και περισσότερο σε παραδοσιακούς προορισμούς, όπως η Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο, λόγω της αυξημένης επιθετικότητας από το IRS και το Υπουργείο Δικαιοσύνης (DOJ). Οι ξένες τράπεζες είναι πρόθυμες να αφιερώσουν τόσο χρόνο και ενέργεια για να φλερτάρουν τους Αμερικανούς πελάτες και πολύ λίγοι έχουν το είδος του τμήματος συμμόρφωσης που μπορεί να χειριστεί τους περίπλοκους κανονισμούς του Ηνωμένου Βασιλείου και τον ενισχυμένο έλεγχο.

Οι Αμερικανοί που θέλουν να ανοίξουν ξένους τραπεζικούς λογαριασμούς θα πρέπει να λάβουν υπόψη αυτό το εμπόδιο και να κάνουν ό, τι μπορούν για να εκκαθαρίσουν τις ανησυχίες τους για την πίστωση ή άλλες σημαίες κινδύνου. Το να είσαι απλώς ένας Αμερικανός πολίτης που υπόκειται στη φορολογία του IRS μπορεί να είναι αρκετά επικίνδυνος για να κάνει μια υπερπόντια τράπεζα να διστάσει, επομένως είναι καλή ιδέα να φαίνεται λιγότερο επικίνδυνη σε ατομικό επίπεδο.

Η διπλή φορολογία των αμερικανών ομογενών

Σε αντίθεση με σχεδόν κάθε άλλη χώρα του κόσμου, η κυβέρνηση των ΗΠΑ επιβάλλει φόρους στους πολίτες της σε εισόδημα που κερδίζει οπουδήποτε στον κόσμο, ακόμη και αν η δραστηριότητα πραγματοποιήθηκε μόνο με ξένο κεφάλαιο συνεργάτες. Στην πραγματικότητα, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι το μόνο αναπτυγμένο κράτος που φορολογεί την παγκόσμια δραστηριότητα.

Αυτό σημαίνει ότι ένας Αμερικανός ομογενής που ζει και εργάζεται στη Γερμανία πρέπει να πληρώσει φόρους εισοδήματος τόσο στη γερμανική κυβέρνηση όσο και στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου. Εάν ο Αμερικανός εργαζόμενος καταθέσει τα μηνιαία του κέρδη σε γερμανική τράπεζα, το IRS μπορεί να του επιτραπεί η πρόσβαση στον λογαριασμό αυτό για τη συλλογή των φόρων. Υπάρχουν κάποιες διατάξεις για την αρωγή, συμπεριλαμβανομένης της μερικής πίστωσης για τους ξένους φόρους που καταβάλλονται στα εισοδήματα στο εξωτερικό, αλλά συχνά είναι ανεπαρκείς.

Όλοι οι κάτοχοι αλλοδαπών λογαριασμών δεν ασκούν οικονομική δραστηριότητα στο εξωτερικό, πράγμα που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούν για αυτή τη διπλή φορολογία. Ωστόσο, οι ενδιαφερόμενοι εργαζόμενοι και οι επενδυτές πρέπει να υποβάλλουν επιστροφές με το IRS.

Έντυπο 114 FinCEN

Δεδομένου ότι οι αλλοδαποί λογαριασμοί υπόκεινται στον φόρο, το IRS και το Υπουργείο Οικονομικών έχουν μια πολύ άκαμπτη διαδικασία για την κήρυξη περιουσιακών στοιχείων στο εξωτερικό.Οποιοσδήποτε Αμερικανός πολίτης με αλλοδαπούς τραπεζικούς λογαριασμούς συνολικού ύψους άνω των $ 10.000 συνολικά ή οποτεδήποτε κατά τη διάρκεια του ημερολογιακού έτους, υποχρεούται να αναφέρει αυτούς τους λογαριασμούς στο Δημόσιο. Επίσης, οφείλει να αναφέρει και να καταβάλλει φόρο επί του συνόλου των εσόδων από αυτούς τους λογαριασμούς, με εξαίρεση τους λεγόμενους «λογαριασμούς εξουσιοδότησης υπογραφής».

Από τη δεκαετία του 1970 μέχρι τον Ιούνιο του 2013, οι κάτοχοι αλλοδαπών λογαριασμών υπέβαλαν στο έντυπο του Δημοσίου TD F 90- 22. 1, Έκθεση Εξωτερικών Τραπεζών και Χρηματοοικονομικών Λογαριασμών, γνωστότερο ως FBAR. Τα έντυπα καταβάλλονταν ετησίως και υποβλήθηκαν σε επεξεργασία στο γραφείο του Treasury στο Ντιτρόιτ. Μετά τον Ιούνιο του 2013, το δημόσιο ταμείο ανακοίνωσε ότι το FBAR με βάση χαρτί δεν ήταν πλέον αποδεκτό. Αντίθετα, οι ιδιοκτήτες αλλοδαπών λογαριασμών χρειάστηκε να συμπληρώσουν ηλεκτρονικά το έντυπο FinCEN 114, το οποίο επίσης ονομάστηκε FBAR. Το νέο FinCEN 114 περιελάμβανε περισσότερες πληροφορίες και έπρεπε να περάσει από το σύστημα ηλεκτρονικής υποβολής τραπεζικών λογαριασμών του Treasury. Αυτό το νέο FBAR δεν αντικατέστησε την καταχώριση του φόρου εισοδήματος, αλλά ήταν χωριστό έγγραφο που θα υποβληθεί χωριστά.

Ο νόμος περί συμμόρφωσης με το νόμο περί αλλοδαπών λογαριασμών

Το Κογκρέσο ψήφισε το νόμο περί φορολογικής συμμόρφωσης για το ξένο λογαριασμό (FATCA) το 2010 χωρίς πολύ φαντασία. Ένας λόγος για τον οποίο η πράξη ήταν τόσο ήσυχη ήταν η τετραετής πορεία της. Το FATCA δεν τέθηκε σε ισχύ μέχρι το 2014. Ποτέ πριν δεν επιχειρήθηκε μια ενιαία εθνική κυβέρνηση και μέχρι στιγμής κατάφερε να επιβάλει τα πρότυπα συμμόρφωσης στις τράπεζες ανά τον κόσμο.

Η FATCA απαιτεί μη-U. Η S. bank να αναφέρει λογαριασμούς Αμερικανών πολιτών αξίας άνω των 50.000 δολ. Ή να υπόκειται σε ποινές 30% παρακράτησης και πιθανό αποκλεισμό από τις αγορές του Ηνωμένου Βασιλείου. Μέχρι τα μέσα του 2015, πάνω από 100.000 αλλοδαπές οντότητες συμφώνησαν να μοιραστούν οικονομικές πληροφορίες με το IRS. Ακόμα και η Ρωσία και η Κίνα συμφώνησαν με την FATCA. Η μόνη σημαντική παγκόσμια οικονομία για την καταπολέμηση των Φινλανδών είναι ο Καναδάς. Ωστόσο, ήταν ιδιωτικοί πολίτες, όχι η καναδική κυβέρνηση, που υπέβαλε μήνυση για την απαγόρευση της FATCA βάσει της ρήτρας της Διεθνούς Κυβερνητικής Συμφωνίας, καθιστώντας παράνομη τη μετατροπή των πληροφοριών ιδιωτικού τραπεζικού λογαριασμού.

Μέσω της FATCA, το IRS λαμβάνει αριθμούς λογαριασμών, υπόλοιπα, ονόματα, διευθύνσεις και αριθμούς ταυτότητας των κατόχων λογαριασμών. Οι Αμερικανοί με αλλοδαπούς λογαριασμούς πρέπει επίσης να υποβάλουν το Έντυπο 8938 στο IRS εκτός από το εν πολλοίς περιττό έντυπο FBAR. Όσοι ενδιαφέρονται για το άνοιγμα τραπεζικού λογαριασμού στο εξωτερικό πρέπει να γνωρίζουν τις απαιτήσεις αυτές και τις ενδεχόμενες φορολογικές κυρώσεις, ιδίως για λογαριασμούς συνταξιοδότησης στο εξωτερικό, οι οποίοι έχουν τη δική τους μοναδική αντιμετώπιση.

Δυνητικά ζητήματα με μη γνωστοποιημένους υπεράκτιους τραπεζικούς λογαριασμούς

Η δημοφιλής λεκτική έννοια της υπεράκτιας φοροδιαφυγής περιλαμβάνει πολίτη πολλών εκατομμυρίων υπηκόων του Ηνωμένου Βασιλείου που έχει ένα φανταχτερό, μυστικό τραπεζικό λογαριασμό στη Γενεύη. Στην πραγματικότητα, εκατομμύρια Αμερικανοί ανοίγουν υπεράκτιους τραπεζικούς λογαριασμούς για έναν τεράστιο αριθμό λόγων. Το υπουργείο Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου εκτιμά ότι 8. 7 εκατομμύρια Αμερικανοί έζησαν στο εξωτερικό το 2015 και πολλά εκατομμύρια περισσότεροι είχαν αλλοδαπούς λογαριασμούς, αλλά λιγότεροι από 1 εκατομμύριο φορολογούμενοι κατέθεσαν FBARs για να δηλώσουν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία.

Προφανώς, πολλοί κάτοχοι αλλοδαπών λογαριασμών δεν αναφέρουν περιουσιακά στοιχεία.Από το 2009, ωστόσο, η IRS έχει τονίσει τη συμμόρφωση και οι Αμερικανοί είναι πιθανότερο από ποτέ να αντιμετωπίσουν δύσκαμπτα πρόστιμα και ποινές για μη διάδοση. Στην πραγματικότητα, τα άτομα μπορούν να τιμωρηθούν με έως και 500.000 δολάρια και μια ποινή φυλάκισης έως 10 ετών για μη καταχώρηση FBAR.

Ακόμη πιο σοβαρή από τη μη διάδοση είναι η μη καταβολή των φόρων επί του εισοδήματος που εισπράττεται και κατατίθεται σε ξένο τραπεζικό λογαριασμό. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μπορεί να ασκήσει αστικές και ποινικές κατηγορίες εναντίον εκείνων που δεν πληρώνουν τον θείο Σαμ, ακόμη και τυχαία. Λάβετε υπόψη ότι όλοι οι ξένοι λογαριασμοί πρέπει να αναφέρονται στο IRS, ακόμη και αν οι λογαριασμοί δεν δημιουργούν φορολογητέο εισόδημα.