Η μελέτη των οικονομικών περιορισμών γνώρισε άνθηση στον 21ο αιώνα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της βιβλιογραφίας έχει αφιερωθεί στην κατανόηση των εμποδίων στις επιχειρήσεις. Οι περιορισμοί έχουν εξίσου μεγάλη σημασία για τα οικονομικά ενός ατόμου ή οικογένειας και οι εκπαιδευμένοι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο βοηθώντας τους πελάτες τους να κατανοήσουν τους περιορισμούς στους δικούς τους στόχους. Αυτό ισχύει είτε ο πελάτης θέλει να αγοράσει ένα σπίτι διακοπών, να ξεκινήσει μια επιχείρηση ή απλά να σχεδιάσει πρόωρη συνταξιοδότηση.

Είδη οικονομικών περιορισμών

Οι οικονομικοί περιορισμοί είναι ειδικοί και όχι γενικοί. Αυτό διακρίνει τους περιορισμούς και τη μελέτη τους από κοινές δικαιολογίες, όπως: "Δεν έχω αρκετά χρήματα για να επενδύσω σε αυτό το απόθεμα" ή "Απλώς δυσκολεύομαι να κατανοήσω τις επενδύσεις". Σκεφτείτε το ως τη διαφορά ανάμεσα στο να πει κάποιος ποια αυτοκινητόδρομο θα πάρει μεταξύ του Κάνσας Σίτι και του Ντένβερ εναντίον της κατάρτισης ενός χάρτη πορείας με συγκεκριμένες πληροφορίες για παγίδες ταχύτητας, κακές καιρικές συνθήκες ή μεγάλες εκτάσεις χωρίς βενζινάδικα.

Για τον επενδυτή, ένας οικονομικός περιορισμός είναι οποιοσδήποτε παράγοντας που περιορίζει το ποσό ή την ποιότητα των επενδυτικών επιλογών. Μπορούν να είναι εσωτερικά ή εξωτερικά (τα παραπάνω παραδείγματα θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως μια μορφή εσωτερικών περιορισμών, όπως η έλλειψη γνώσης ή η κακή ταμειακή ροή). Κάθε επενδυτής αντιμετωπίζει εσωτερικούς και εξωτερικούς περιορισμούς.

Μερικοί περιορισμοί είναι η κοινή λογική. Κάθε επενδυτής πρέπει να κατανοήσει τους δικούς του περιορισμούς χρονικού ορίζοντα, για παράδειγμα. Αυτό ισχύει εξίσου για έναν πελάτη με πενταετή κόρη που θέλει να σώσει αρκετά χρήματα για να περάσει μια τριετή πανεπιστημιακή εκπαίδευση και για τον 50χρονο που μένει πίσω στην επένδυση σε συνταξιοδότηση και θέλει να σταματήστε να εργάζεστε πριν από την ηλικία των 70 ετών.

Όλοι οι πελάτες αντιμετωπίζουν φορολογικούς περιορισμούς στις επενδύσεις τους. Κατά τη συζήτηση των στόχων συνταξιοδότησης των πελατών, να είστε συγκεκριμένοι σχετικά με τις αρνητικές επιπτώσεις της φορολογίας σε όλα τα πραγματοποιημένα κέρδη και το παραγόμενο εισόδημα, ακόμη και μετά τη συνταξιοδότηση. Εάν ο πελάτης επιθυμεί να ξεκινήσει μια επιχείρηση ή να επενδύσει σε εναλλακτικές λύσεις, όπως είναι τα πολύτιμα μέταλλα ή η τέχνη, βεβαιωθείτε ότι επισημαίνετε όλους τους νομικούς και ρυθμιστικούς περιορισμούς. Οι πελάτες υψηλού καθαρού ποσού ενδέχεται να έχουν ειδικά συμφέροντα σε φιλανθρωπικές οργανώσεις ή σε ταξίδια, αλλά καθένας από αυτούς έχει περιορισμούς και κόστος ευκαιρίας.

Διαχείριση Κινδύνου Ρευστότητας και Επένδυση σε Συνταξιοδότηση

Η διαχείριση του κινδύνου ρευστότητας είναι ένα πρωταρχικό παράδειγμα ενός πεδίου που μελετάται διεξοδικά στον επιχειρηματικό χώρο, αλλά πολύ σπάνια εφαρμόζεται στις προσωπικές επενδύσεις με συστηματικό τρόπο. Με λίγα λόγια, ένας κίνδυνος ρευστότητας είναι ο κίνδυνος που ένα συγκεκριμένο οικονομικό παράγοντα (π.χ. άτομο, εταιρεία ή χώρα) εξαντλείται προσωρινά από μετρητά.Σχεδόν κάθε επένδυση περιλαμβάνει ένα περιουσιακό στοιχείο που είναι λιγότερο ρευστό από τα μετρητά, οπότε ο επενδυτής και ο σύμβουλός του πρέπει να εξετάσουν πώς η επένδυση περιορίζει τη μελλοντική ταμειακή ροή.

Ο προγραμματισμός συνταξιοδότησης συνδυάζει τέσσερις τύπους οικονομικών περιορισμών: τον κίνδυνο ρευστότητας, τον χρονικό ορίζοντα, τους φόρους και τους νομικούς / ρυθμιστικούς περιορισμούς. Αν συστήνετε έναν πελάτη 35 ετών να συνεισφέρει 5 000 δολάρια ετησίως σε έναν ατομικό λογαριασμό συνταξιοδότησης (IRA), κατανοήστε ότι το άτομο αυτό αφιερώνει αποτελεσματικά $ 122,500 για τα επόμενα 24,5 χρόνια σε μη ρευστό λογαριασμό. Με κάποιες εξαιρέσεις, ο πελάτης σας δεν θα μπορέσει να ανακτήσει αυτά τα περιουσιακά στοιχεία χωρίς να πληρώσει μεγάλο ποσό στην κυβέρνηση.

Δεν ξοδεύετε αυτά τα επιπλέον $ 122, 500 είναι ένας περιορισμός, και πρέπει να προσδιοριστεί ρητά ως τέτοια. Ο πελάτης σας θα πρέπει να κατανοήσει το συμβιβασμό ανάμεσα στο να μην δαπανήσει $ 122, 500 πριν από τη συνταξιοδότησή του για να λάβει περισσότερα από 122, 500 δολάρια σε εισόδημα μετά την συνταξιοδότηση.

Χωρίς περιορισμούς: Υπέρβαση στην απόσυρση

Όταν δημιουργήθηκε για πρώτη φορά η Κοινωνική Ασφάλιση, ο μέσος Αμερικανός δεν ζούσε μέχρι την ηλικία των 65 ετών. Λιγότερο από το ήμισυ όλων των συνεισφερόντων αναμενόταν ότι θα επωφεληθούν ποτέ από το σύστημα. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι ιδιωτικές εταιρείες θα μπορούσαν να προσφέρουν ισχυρότερες συντάξεις κατά τη δεκαετία του 1940 και του 1950, όταν το μέσο προσδόκιμο ζωής ήταν πολύ χαμηλότερο. Το μέσο προσδόκιμο ζωής για τους Αμερικανούς που γεννήθηκαν το 2015 ήταν περίπου 79 έτη. Η μακρά ζωή είναι μια ευλογία και ένας περιορισμός. Ο πελάτης σας δεν έχει την πολυτέλεια να δαπανήσει το 10% των αποταμιευτικών αποταμιεύσεών του κάθε χρόνο μετά την ηλικία των 65 ετών εάν σχεδιάζει να ζήσει μέχρι το 85. Εναπόκειται στους οικονομικούς συμβούλους να βοηθήσουν τους παλαιότερους πελάτες τους να αποφύγουν την υπερβολική αναχώρηση.