Ο Bernie Sanders υποσχέθηκε ότι, αν εκλεγεί, θα κάνει τα δημόσια κολλέγια και τα πανεπιστήμια δωρεάν. Πρότεινε ένα ποσοστό επί τοις εκατό φόρο στους «κερδοσκόπους της Wall Street» για να χρηματοδοτήσει το κατ 'εκτίμηση σχέδιο ύψους 75 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, το οποίο θα υποστηρίξει επίσης τα άλλα του σχέδια σχετικά με τα φοιτητικά δάνεια και την οικονομική ενίσχυση.

Ανεξάρτητα από τη βιωσιμότητα της πολιτικής, μπορούμε να ρωτήσουμε αν εντάσσεται στο προηγούμενο μιας κυβερνητικής πολιτικής που αποσκοπεί στην προώθηση της ευημερίας των πολιτών. Η απάντηση εξαρτάται από το αν μια σχολική εκπαίδευση είναι ιδιωτικό αγαθό ή δημόσιο αγαθό.

Ιδιωτικά έναντι δημόσιων αγαθών

Μια απλή αφετηρία θα ήταν να υποθέσουμε ότι το βάρος της πληρωμής για την τριτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει να επιβαρύνει εκείνους που επωφελούνται από αυτήν. Αυτό θέτει αμέσως το ερώτημα ποια είναι η καλή εκπαίδευση ενός κολλεγίου.

Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τη διάκριση, η διαφορά μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων αγαθών βασίζεται στις έννοιες της αντιπαλότητας και της εξαιρέσεως. Ο ανταγωνισμός συνεπάγεται ανταγωνισμό για καλό, λόγω της περιορισμένης φύσης του, και η δυνατότητα αποκλεισμού συνεπάγεται ότι η κατανάλωση ενός αγαθού αποκλείει τους άλλους να καταναλώνουν το ίδιο αγαθό. Τα ιδιωτικά αγαθά θεωρούνται τόσο ανταγωνιστικά όσο και αποκλειστικά, ενώ τα δημόσια αγαθά θεωρούνται μη ανταγωνιστικά και μη αποκλειστικά.

Ένα παράδειγμα ιδιωτικού αγαθού θα ήταν ένα διαμέρισμα ενοικίασης στο Μανχάταν: οι Νιούιαρκοι ανταγωνίζονται για περιορισμένο αριθμό διαμερισμάτων. Μόλις ένα διαμέρισμα έχει έναν ενοικιαστή, αποκλείονται άλλοι ενοικιαστές. Η εθνική άμυνα αποτελεί παράδειγμα δημόσιου συμφέροντος, διότι όλοι οι πολίτες επωφελούνται από την ασφάλεια που παρέχει, είτε το πλήρωσαν είτε όχι.

Από αυτή τη διάκριση, η σχολική εκπαίδευση δεν είναι καθαρά δημόσιο αγαθό. Υπάρχει διαγωνισμός για την εισαγωγή και είναι δυνατό να αποκλειστούν οι μη πληρωτές από την τάξη. Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένες θετικές εξωτερικές επιπτώσεις που συνοδεύουν την εκπαίδευση των κολλεγίων, εκτός από τα μεμονωμένα οφέλη, που το κάνουν όμοιο με το δημόσιο αγαθό. (Για να διαβάσετε περισσότερα, δείτε: Ποια είναι τα οφέλη ενός μικτού οικονομικού συστήματος; )

Σε μια μελέτη του 2013 που δημοσιεύτηκε από το Συμβούλιο της Ακαδημίας με τίτλο "Η Εκπαίδευση Πληρώνει: Τα Οφέλη της Ανώτατης Εκπαίδευσης για Άτομα και Κοινωνία", οι συγγραφείς επεσήμαναν αρκετούς τρόπους στην οποία η σχολική εκπαίδευση ωφελεί όχι μόνο τον ατομικό φοιτητή αλλά και την κοινωνία γενικότερα.

Οι συγγραφείς του συλλογικού συμβουλίου παρατηρούν ότι οι απόφοιτοι κολλεγίων είναι πιο πιθανό να προσφέρουν εθελοντικά και να ψηφίσουν στις εκλογές, καθιστώντας τους πιο ενεργά πολίτες. Τείνουν να οδηγούν υγιέστερες ζωές, μειώνοντας έτσι το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης. οι μητέρες που έχουν μόρφωση με κολλέγια τείνουν να περνούν περισσότερο χρόνο για να φροντίζουν και να τείνουν στα παιδιά τους. Ενώ η συσχέτιση δεν συνεπάγεται αιτιώδη συνάφεια, οι συγγραφείς επιμένουν ότι υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι μια σχολική εκπαίδευση είναι ένας σημαντικός παράγοντας που οδηγεί σε αυτά τα κοινωνικά ευεργετικά αποτελέσματα.

Ωστόσο, το ερώτημα είναι αν αυτή η διαφορά στα κέρδη είναι αρκετή για να αντισταθμίσει το χρονικό διάστημα που χρειάζεται για να αποκτήσει ένα πτυχίο, καθώς και το κόστος των σπουδών του κολλεγίου. Σε αυτό το σημείο, η μελέτη αυτή - καθώς και μια έκθεση του 2014 που δημοσιεύθηκε από την Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης - σημειώνουν ότι τα οφέλη από την εκπαίδευση ενός κολλεγίου εξακολουθούν να υπερβαίνουν το κόστος. Και οι δύο μελέτες επιβεβαιώνουν μια μέση εκτιμώμενη απόδοση ύψους περίπου 15%, μια απόδοση μεγαλύτερη από ό, τι προσφέρουν πολλές υγιείς χρηματοοικονομικές επενδύσεις. (Για να διαβάσετε περισσότερα, δείτε:

Πώς η εκπαίδευση και η κατάρτιση επηρεάζουν την οικονομία

. Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι οι απόφοιτοι κολλεγίων κερδίζουν σημαντικά περισσότερα από όσους έχουν μόνο πτυχίο γυμνασίου. Ένας πτυχιούχος κολλεγίων με πτυχίο πανεπιστημίου έκανε κατά μέσο όρο $ 1, 137 την εβδομάδα, ενώ ένας απόφοιτος γυμνασίου χωρίς περαιτέρω δευτεροβάθμια εκπαίδευση έκανε κατά μέσο όρο $ 678 την εβδομάδα το 2015 σύμφωνα με το Γραφείο Στατιστικής Εργασίας. Σε αντιστοιχία με 52 εβδομάδες εργασίας το χρόνο, ένας κάτοχος πτυχίου μπορεί να κάνει κατά μέσο όρο 23, 868 δολάρια περισσότερο από έναν απόφοιτο γυμνασίου χωρίς πτυχίο κολλεγίου. Ωστόσο, τα δίδακτρα έχουν αυξηθεί σε σχέση με τον πληθωρισμό και το κλίμα εργασίας για αποφοίτους, όχι μόνο από τη Μεγάλη ύφεση, αλλά από το 2001, είναι χειρότερο από ό, τι για τις προηγούμενες γενιές. Από αυτή την άποψη, η πολιτική της Sanders μπορεί εν μέρει να αποσκοπεί στο να διατηρηθεί μια ανησυχητική τάση να μετατραπεί σε ένα ορατό συστημικό πρόβλημα, λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη τα πολλά οφέλη που προσφέρει η κοινωνία ως σύνολο από έναν πιο μορφωμένο πληθυσμό.

Η κατώτατη γραμμή

Στην επιφάνεια των πραγμάτων φαίνεται ότι, καθώς υπάρχουν ατομικά και κοινωνικά οφέλη για την εκπαίδευση του κολλεγίου, θα ήταν λογικό να κατανέμεται αναλογικά το κόστος της σχολικής φοίτησης. Ορισμένα από τα κόστη θα πρέπει να βαρύνουν τους ίδιους τους σπουδαστές και μέρος του κόστους για την υπόλοιπη κοινωνία. Η σχολική φοιτήτρια μπορεί να φαίνεται υπερβολική, αλλά βλέποντας ότι ο Sanders θέλει να βάλει το βάρος στους κερδοσκόπους της Wall Street, η πολιτική του είναι περισσότερο από το να διασφαλίσει ότι το κόστος των δημόσιων σπουδών κολέγιο κατανέμεται ισότιμα ​​σε όλους όσους επωφελούνται.

Στο πλαίσιο του ευρύτερου σχεδίου του για τη μείωση της ανισότητας, είναι φανερό ότι η πολιτική του για τα μαθήματα ελεύθερης κολέγιας είναι πραγματικά η δημιουργία μιας πιο δίκαιης κοινωνίας

Με την ανισότητα που συνδέεται έντονα με μια σειρά κοινωνικών δεινών, η ιδέα του έχει σημαντικά κοινωνικά και οικονομικά πλεονεκτήματα.