Η πτώση πολλών ασιατικών νομισμάτων μετά την έκπληξη της Κίνας Η υποτίμηση του γουάν τον Αύγουστο τον Αύγουστο προκάλεσε ανησυχίες για έναν πόλεμο συναλλάγματος που οδήγησε σε συνθήκες παρόμοιες με αυτές που προηγήθηκαν της ασιατικής οικονομικής κρίσης 1997-1998. Τα καυτά χρήματα που χύνονται στις αναδυόμενες ασιατικές οικονομίες από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 προκαλούν φόβους ότι οι φούσκες των περιουσιακών στοιχείων διογκώνονται για άλλη μια φορά από το αυξανόμενο χρέος. Η αύξηση του εταιρικού χρέους μεταξύ των μελών της Ένωσης των Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) αποδεικνύει ότι οι ανησυχίες δεν είναι αδικαιολόγητες, αλλά υπάρχουν κάποιες διαφορές μεταξύ των σημερινών συνθηκών και εκείνων των τέλη της δεκαετίας του 1990. Τελικά, αυτές οι διαφορές αποκαλύπτουν ότι οι αναδυόμενες οικονομίες της αγοράς στη Νοτιοανατολική Ασία βρίσκονται σήμερα σε πολύ καλύτερη κατάσταση.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η αργή ανάπτυξη και τα χαμηλά επιτόκια στην Ευρώπη και την Ιαπωνία οδήγησαν τους διεθνείς επενδυτές να αναζητήσουν υψηλότερες αποδόσεις στις αναδυόμενες αγορές της Νοτιοανατολικής Ασίας. Η πρόσφατη χρηματοοικονομική ελευθέρωση αυτών των οικονομιών κάλυψε αυτή τη μεγάλη εισροή ξένου κεφαλαίου, οδηγώντας σε σημαντικές αυξήσεις στον τραπεζικό δανεισμό και το εταιρικό χρέος. Ωστόσο, ενώ συνέβαλαν στην άνοδο των τεράστιων ρυθμών ανάπτυξης, οι οικονομίες άρχισαν να υπερθερμαίνονται καθώς οι επενδυτές υποτιμούσαν τον κίνδυνο πληθωρισμού και των περιουσιακών στοιχείων γρήγορα διογκωμένα.

Το κόμμα τερματίστηκε το καλοκαίρι του 1997, όταν μια κερδοσκοπική επίθεση στο ταϊλανδικό baht εξάντλησε τα συναλλαγματικά αποθέματα της Ταϊλάνδης, αναγκάζοντας την Τράπεζα της Ταϊλάνδης να επιλέξει ένα κυμαινόμενο νόμισμα. Η σχετική υποτίμηση του baht ακολουθήθηκε από παρόμοιες υποτιμήσεις άλλων νομισμάτων ASEAN. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλ.

Σε αυτή την ημέρα στα οικονομικά: 2 Ιουλίου - ασιατική χρηματοπιστωτική κρίση

.)

Δεδομένου ότι μεγάλο μέρος του χρέους ήταν εκφρασμένο σε ξένο νόμισμα, οι υποτιμήσεις προκάλεσαν την άνοδο της αξίας των χρεών. Οι επιχειρήσεις γρήγορα βρέθηκαν αφερέγγυες και η ρευστότητα γρήγορα αποξηράνθηκε καθώς ξένο κεφάλαιο εξερράγη από τις χώρες. Το θαύμα της Νοτιοανατολικής Ασίας φάνηκε να έχει τελειώσει καθώς η εισροή κεφαλαίων που τροφοδοτούσε την ανατροπή της κατεύθυνσης επέκτεινε την κατεύθυνση, οδηγώντας σε πλήρη κρίση. Ροές καυσίμων σε τακούνια της κρίσης του 2008

Μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, πολλές δυτικές κεντρικές τράπεζες χαλάρωσαν τη νομισματική πολιτική σε μια προσπάθεια να τονώσουν τις στασιμότερες οικονομίες τους. Τα χαμηλά επιτόκια ενθάρρυναν τους διεθνείς επενδυτές να αναζητήσουν υψηλότερες αποδόσεις αλλού και τα κεφάλαια έπεσαν σε αναδυόμενες αγορές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της Νοτιοανατολικής Ασίας. Μέχρι το 2013, αυτά τα καυτά χρήματα είχαν ήδη δημιουργήσει ανησυχίες για μια πιστωτική φούσκα γρήγορα φουσκώνουν τις τιμές των βασικών περιουσιακών στοιχείων, όπως η ιδιοκτησία.(Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε

5 βήματα μιας φούσκας

.)

Ενώ το χρέος των καταναλωτών έχει αυξηθεί δραματικά, μεγάλο μέρος της αύξησης του χρέους της Νοτιοανατολικής Ασίας είναι εταιρικό. Το Financial Times αναφέρει ότι στο τέλος του 2012, εκτός από την Ιαπωνία, ο μέσος δείκτης του δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ στην Ασία αυξήθηκε σε 97% από 76% σε μόλις πέντε χρόνια. Επίσης, κοντά στο τέλος του 2014, το ίδρυμα Heritage ανέφερε ότι η Standard & Poor's προβλέπει ότι το εταιρικό χρέος σε ολόκληρη την ασιατική περιοχή θα ξεπεράσει το αντίστοιχο της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης έως το 2016.

Η πιστωτική ποιότητα στην περιοχή του ASEAN επιδεινώνεται ιδιαίτερα , με το χρέος των κορυφαίων 100 εταιρειών ASEAN να αυξάνεται έξι φορές από το 1998. Επιπλέον, στη Μαλαισία, τις Φιλιππίνες και την Ινδονησία, μεγάλο μέρος της αύξησης του εταιρικού χρέους μεταξύ 2010 και 2014 ήταν εκφρασμένο σε ξένο νόμισμα και επεκτάθηκε δύο με τρεις φορές γρηγορότερα από το τοπικό χρέος. Το χρέος σε ξένο νόμισμα αντιπροσωπεύει πλέον το 30% έως 50% του συνολικού χρέους στις προαναφερθείσες χώρες. Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι η υποτίμηση του γιουάν έχει προκαλέσει ανησυχία ότι μια παρόμοια κρίση με αυτήν που συνέβη πριν από σχεδόν δύο δεκαετίες μπορεί να είναι σε εξέλιξη. Ενώ οι παράγοντες χάραξης πολιτικής θα πρέπει να κινητοποιηθούν για να περιορίσουν την πρόσφατη αύξηση της μόχλευσης του εταιρικού τομέα της Νοτιοανατολικής Ασίας, ορισμένοι παράγοντες καθιστούν την παρούσα κατάσταση εκτός από την κατάσταση που επικρατούσε στην προηγούμενη κρίση. Αυτές οι διαφορές καθιστούν τα κράτη του ASEAN ισχυρότερα σήμερα ενόψει πιθανών εκροών κεφαλαίων. Για ένα, παρά την άνοδο του χρέους σε ξένο νόμισμα, οι τρέχουσες αναλογίες του εξωτερικού χρέους προς το ΑΕΠ είναι σαφώς χαμηλότερες από ό, τι πριν από την κρίση του 1997-1998. Εκτός αυτού, τα νομίσματα ASEAN δεν είναι πλέον αυστηρά συνδεδεμένα με το δολάριο ΗΠΑ, δίνοντάς τους έτσι μεγαλύτερη ευελιξία να κυμαίνονται εάν εκδηλωθούν εκροές κεφαλαίων. Επίσης, τα συναλλαγματικά αποθέματα έχουν δημιουργηθεί σε πολύ ισχυρότερη θέση για να βοηθήσουν τις οικονομίες να υπερασπιστούν την αξία των νομισμάτων τους εάν χρειαστεί.

Οι περαιτέρω διαφορές περιλαμβάνουν αυστηρότερες οικονομικές ρυθμίσεις και συμφωνίες μεταξύ χωρών για να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον να αντιμετωπίσουν βραχυπρόθεσμα προβλήματα ρευστότητας, καθώς και μεγαλύτερη διαφάνεια και ελέγχους της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής. Επίσης, οι τρεχούμενοι λογαριασμοί των χωρών του ASEAN βρίσκονται σε πολύ ισχυρότερες θέσεις, με πολλά τρέχοντα πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών σε αντίθεση με τα ελλείμματα που παρατηρήθηκαν κατά την πορεία προς την προηγούμενη κρίση.

Η κατώτατη γραμμή

Ενώ η υποτίμηση του γιουάν της Κίνας έχει προκαλέσει φόβους ότι η Ασία και η Νοτιοανατολική Ασία ειδικότερα ενδέχεται να βρίσκονται στα πρόθυρα μιας οικονομικής κατάρρευσης παρόμοιας με την 1997-1998 Ασιατική Χρηματοπιστωτική Κρίση, σε πλήρη πανικό. Παρά τα υψηλά επίπεδα χρέους και τις διογκωμένες αξίες της περιουσίας, η περιοχή βρίσκεται σε πολύ καλύτερη οικονομική θέση από ό, τι κατά την κρίση. Ωστόσο, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να αναζητήσουν τρόπους για την ασφαλή αποδέσμευση του χρέους, μειώνοντας το χρέος σε πιο λογικά επίπεδα.