Η ελληνική κρίση χρέους εξακολουθεί να καταλαμβάνει πρωτοσέλιδα στις παγκόσμιες οικονομικές ειδήσεις σχεδόν μια δεκαετία μετά την αναγνώριση. Η κρίση έχει ζυθοποιηθεί για τόσο πολύ καιρό, ότι μια ανανέωση του τι την προκάλεσε στην πρώτη θέση θα μπορούσε να είναι σε τάξη.

Η κρίση του χρέους προέκυψε από τη φειδωλότητα της ελληνικής κυβέρνησης (η «αχρήσμια» ορίζεται ως σπάταλη και υπερβολική δαπάνη). Όταν η Ελλάδα έγινε το 10ο μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας την 1η Ιανουαρίου 1981, η οικονομία και τα οικονομικά της ήταν σε καλή κατάσταση, με λόγο χρέους προς ΑΕΠ 28% και δημοσιονομικό έλλειμμα κάτω του 3% του ΑΕΠ. Αλλά η κατάσταση επιδεινώθηκε δραματικά τα επόμενα 30 χρόνια.

Τον Οκτώβριο του 1981, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ), ένα κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974, ανέλαβε την εξουσία σε μια λαϊκιστική πλατφόρμα. Τις επόμενες τρεις δεκαετίες, το ΠΑΣΟΚ ανανεώθηκε στην εξουσία με το Κόμμα Νέας Δημοκρατίας που ιδρύθηκε το 1974. Σε μια συνεχιζόμενη προσπάθεια για να κρατήσουν τους ψηφοφόρους τους ευτυχείς, και τα δύο κόμματα επέβαλαν φιλελεύθερες πολιτικές πρόνοιας στα εκλογικά τους μέλη, δημιουργώντας ένα φουσκωμένο, αναποτελεσματικό και προστατευτικό οικονομία.

Για παράδειγμα, οι μισθοί των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα αυξήθηκαν αυτόματα κάθε χρόνο, αντί να βασίζονται σε παράγοντες όπως η απόδοση και η παραγωγικότητα. Οι συντάξεις ήταν επίσης γενναιόδωρες. Ένας Έλληνας άνδρας με 35 χρόνια υπηρεσίας του δημόσιου τομέα θα μπορούσε να συνταξιοδοτηθεί στην ώριμη ηλικία των 58 ετών και μια ελληνίδα θα μπορούσε να συνταξιοδοτηθεί με σύνταξη μόλις 50, υπό ορισμένες συνθήκες. Ίσως το πιο διαβόητο παράδειγμα υπερβολικής γενναιοδωρίας ήταν ο επιπολασμός των 13ων και 14

των ^{μηνιαίων πληρωμών στους Έλληνες εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι είχαν το δικαίωμα να πληρώσουν επιπλέον μήνα το Δεκέμβριο για να βοηθήσουν με τις δαπάνες διακοπών και επίσης έλαβαν το μισό μισθό στο Πάσχα και το μισό όταν έκαναν τις διακοπές τους.}

Λόγω της χαμηλής παραγωγικότητας, της επιβράδυνσης της ανταγωνιστικότητας και της αχαλίνωτης φοροδιαφυγής, η κυβέρνηση χρειάστηκε να καταφύγει σε μαζική απόσβεση του χρέους για να διατηρήσει το κόμμα. Η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη τον Ιανουάριο του 2001 και η υιοθέτηση του ευρώ κατέστησαν πολύ πιο εύκολο για την κυβέρνηση να δανειστεί. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων και τα επιτόκια μειώθηκαν απότομα καθώς συγκλίνουν με εκείνα των ισχυρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) όπως η Γερμανία. Για παράδειγμα, η διαφορά αποδόσεων μεταξύ δεκαετών ελληνικών και γερμανικών κρατικών ομολόγων έπεσε από πάνω από 600 μονάδες βάσης το 1998 σε περίπου 50 μονάδες βάσης το 2001. Ως αποτέλεσμα, η ελληνική οικονομία σημείωσε άνοδο, με αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ κατά μέσο όρο 3,9% ανά έτος μεταξύ 2001 και 2008, ο δεύτερος ταχύτερος μετά την Ιρλανδία στην Ευρωζώνη.

Όμως, η ανάπτυξη αυτή ήρθε σε μια απότομη τιμή, με τη μορφή αυξανόμενων ελλειμμάτων και αυξανόμενου χρέους. Αυτό επιδεινώθηκε από το γεγονός ότι τα μέτρα αυτά για την Ελλάδα είχαν ήδη υπερβεί τα όρια που όριζαν το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης της ΕΕ όταν εισήλθε στην Ευρωζώνη.Για παράδειγμα, ο δείκτης χρέους προς το ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν 103% το 2000, αρκετά πάνω από το μέγιστο επιτρεπτό επίπεδο της Ευρωζώνης το 60%. Το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας ως ποσοστό του ΑΕΠ ήταν 3,7% το 2000, και πάνω από το όριο της ευρωζώνης 3%.

Το βραχίονα ήταν λίγο μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-09, καθώς οι επενδυτές και οι πιστωτές επικεντρώνονταν στα κολοσσιακά χρέη κρατικών χρεών των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Σε περίπτωση αθέτησης μιας πραγματικής πιθανότητας, οι επενδυτές άρχισαν να ζητούν πολύ υψηλότερες αποδόσεις για κρατικά χρεόγραφα που εκδόθηκαν από την PIIGS (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία) ως αντιστάθμιση για αυτόν τον πρόσθετο κίνδυνο. Μέχρι τότε, ο κίνδυνος κρατικών χρεογράφων του PIIGS είχε καμουφιστεί από τους πλούσιους γείτονές τους στο βορρά, όπως η Γερμανία. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2012, η ​​διαφορά αποδόσεων μεταξύ δεκαετών ελληνικών και γερμανικών κρατικών ομολόγων διευρύνθηκε κατά 3,300 μονάδες βάσης, σύμφωνα με έρευνα της Federal Reserve Bank of St. Louis.

Πηγή: tradingeconomics. com

^{Καθώς η οικονομία της Ελλάδας συρρικνώθηκε μετά την κρίση, ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ ανέβηκε στα ύψη, φθάνοντας το 180% το 2011. Το τελευταίο καρφί στο φέρετρο ήρθε το 2009, όταν μια νέα ελληνική κυβέρνηση με επικεφαλής τον γιο του Παπανδρέου Ο Γιώργος ανέλαβε την εξουσία και αποκάλυψε ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν 12,7%, περισσότερο από το διπλάσιο του ποσού που είχε αποκαλυφθεί προηγουμένως, στέλνοντας την κρίση του χρέους σε υψηλότερη ταχύτητα.}

Η κατώτατη γραμμή

Η κρίση του ελληνικού χρέους είχε τις ρίζες της στη δημοσιονομική αβεβαιότητα των προηγούμενων κυβερνήσεων, αποδεικνύοντας ότι, όπως τα άτομα, τα έθνη δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να ζήσουν πέρα ​​από τα μέσα τους. Ως αποτέλεσμα, οι Έλληνες ίσως χρειαστεί να ζήσουν με αυστηρά μέτρα λιτότητας εδώ και χρόνια. Μια απόφαση για την ελάφρυνση του χρέους της χώρας θα ληφθεί το 2018, σύμφωνα με την ΕΕ.