Η ιδέα είναι τόσο απλή. οπότε γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των μετόχων, δυσκολεύονται να φτάσουν στη φράση "λειτουργικός κίνδυνος" ή "κίνδυνο κινδύνου" - ο κίνδυνος απώλειας από οποιαδήποτε λειτουργική αποτυχία σε μια εταιρεία;
Η συντριπτική πλειονότητα των ενδιαφερομένων δεν έχει ποτέ ακούσει τον όρο - αν και ένας μεγάλος αριθμός χρηματοοικονομικών ειδικών λέει εξαιρετικά κακή διαχείριση λειτουργικού κινδύνου ( όχι άλλες κατηγορίες κινδύνου, όπως η αγορά, η ρευστότητα ή η πίστωση) είναι ακριβώς αυτό που οδήγησε στην κατάρρευση των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών από το 2007. (Διαβάστε την οικονομική κρίση που έπληξε το 2007 σε Η οικονομική κρίση 2007-08 στην αναθεώρηση .)

Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο οι επενδυτές και οι λοιποί ενδιαφερόμενοι πρέπει να φτάσουν στο ταχύτερο δυνατόν για να πιέσουν τον επιχειρησιακό κίνδυνο. Εάν δεν το κάνουν, υπάρχει κάθε λόγος να περιμένετε άλλες οικονομικές επιπλήξεις.

Ο αντίκτυπος του κινδύνου Op
Αυτό που μπορεί να εκπλήξει τα ενδιαφερόμενα μέρη είναι ότι ορισμένοι οικονομικοί εμπειρογνώμονες λένε ότι η κακή διαχείριση λειτουργικού κινδύνου ήταν η υποκείμενη αιτία κάθε σημαντικής απώλειας χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών τις τελευταίες δύο δεκαετίες - -plus διάσωση του αμερικανικού ασφαλιστικού ομίλου (AIG) και καλά δημοσιευμένα φιασκó, όπως αυτά της Barings, Long Term Capital Management (LTCM), Allied Irish Bank-All First, η Societe Generale, η Bear Stearns και η Lehman Brothers.

Ακόμη πιο περίεργο είναι ότι το δάχτυλο που δείχνει δεν σταματά εκεί. Οποιοσδήποτε αριθμός των επιπλέον σημαντικές ανατροπές στα «μη οικονομικές» εταιρείες - τα πάντα, από διαρροή χημικών Union Carbide στο Μποπάλ, Ινδία χρόνια στη μαζική έκδοση εισιτηρίων και τον προγραμματισμό δρομολογίων αποτυχίες JetBlue να σχετίζονται με τη λογιστική απάτη σε Cendant και Bausch & Lomb - μπορεί να αποδοθεί σε αποτυχίες διαχείρισης λειτουργικού κινδύνου.

"Μέχρι που οι επενδυτές και όλοι οι εμπλεκόμενοι - ο John Q. Taxpayer, τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, τα στελέχη της C-suite, οι μέτοχοι, οι οργανισμοί αξιολόγησης, οι αναλυτές, οι ρυθμιστικές αρχές, ακόμη και οι νομοθέτες- κατανοούν αυτόν τον κίνδυνο και τον τρόπο μέτρησης και διαχείρισής του, δεν υπάρχει τρόπος να εγγυηθούμε ότι δεν θα αντιμετωπίσουμε μελλοντικές οικονομικές καταστροφές τόσο μεγάλες όσο και μεγαλύτερες από τις πιο πρόσφατες », λέει ο Ali Samad-Khan, ιδρυτής και πρόεδρος της Stamford Risk Analysts (μια πρόσφατη αναταξινόμηση της OpRisk Advisory) στο Κοννέκτικατ.

->

"Η εξοικείωση τώρα με τον επιχειρησιακό κίνδυνο πρέπει να γίνει στρατηγική επιταγή για τους οργανισμούς σε όλους τους κλάδους, όχι μόνο για γίγαντες χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών."

Υποστηρίζοντας την άποψη ότι οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να κατανοήσουν τη σημασία των λειτουργικών ο κίνδυνος είναι μια πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη από την Εταιρεία Αναλογιστών, την Κοινωνία Αναλογιστών Ατυχημάτων και το Καναδικό Ινστιτούτο Αναλογιστών που ονομάζεται Μια Νέα Προσέγγιση για τη Διαχείριση του Επιχειρησιακού Κινδύνου: Αντιμετώπιση των θεμάτων που αποτελούν τη βάση της Παγκόσμιας Οικονομικής Κρίσης του 2008 .

"Οι ρυθμιστικές αρχές και άλλοι βασικοί παράγοντες (π.χ. οργανισμοί αξιολόγησης) πρέπει να αναλάβουν ενεργό ρόλο στην πρόσκληση για βελτιωμένες πρακτικές ORM", σημειώνει η έκθεση. "Ιστορικά, η ORM έχει αναλάβει πίσω τη διαχείριση των άλλων σημαντικών κινδύνων , οι οποίες συχνά ορίζονται ως κίνδυνος αγοράς, πιστωτικού κινδύνου, ασφάλισης και στρατηγικού κινδύνου και μερικές φορές περιλαμβάνουν τον κίνδυνο «ρευστότητας», «νομικού» και «φήμης» … Αυτό δεν έχει μόνο υποτιμήσει τον λειτουργικό κίνδυνο, αλλά έχει επίσης αποκρύψει τις υποκείμενες αιτίες πολλών τις πιο σημαντικές οικονομικές απώλειες. "

Τι είναι ο" Επιχειρησιακός κίνδυνος ";
Έτσι, πώς ορίζουμε τον λειτουργικό κίνδυνο; η λειτουργική αποτυχία "περιλαμβάνει μια ζωντανή σειρά πιθανών γεγονότων, ενεργειών και αδράνειας - τα πάντα, από λάθη αθέλητης εκτέλεσης, αποτυχίες του συστήματος και πράξεις της φύσης σε συνειδητές παραβιάσεις της πολιτικής, του νόμου και της κανονιστικής ρύθμισης. όλα faux pas : άμεσες και έμμεσες πράξεις υπερβολικής ανάληψης κινδύνου.

Είναι ακριβώς αυτό το βάθος και το εύρος των ζητημάτων και οι ανησυχίες "cross-silo" που έχουν οδηγήσει σε συνεχιζόμενη σύγχυση σχετικά με το τι ακριβώς είναι και δεν αποτελεί επιχειρησιακό κίνδυνο - και συνεχιζόμενες αμφιβολίες για τον τρόπο εντοπισμού και να το διαχειριστείτε. Παραδείγματος χάριν, πολύ συχνά ο κίνδυνος op έχει παρερμηνευθεί ως άλλοι, σχετικά νεώτεροι τομείς αναγνωρισμένων ανοιγμάτων όπως εκείνοι που αφορούν την ασφάλεια ΤΠ, την αλυσίδα εφοδιασμού και τις επιχειρηματικές διακοπές.

Ως αποτέλεσμα, ορισμένοι εταιρικοί διευθυντές υποστηρίζουν ότι ο κίνδυνος op δεν υπάρχει απλά - ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από υφιστάμενους κινδύνους από ένα πρόσφατα εφευρεθέν όνομα - ή ότι, αν στην πραγματικότητα πρόκειται για η χωριστή έκθεση, το ποσό του λειτουργικού κινδύνου που αντιμετωπίζουν δεν είναι αρκετά σημαντικό για να αξίζει ένα συγκεκριμένο και ξεχωριστό σύστημα μέτρησης και διαχείρισης. Τυπικά, τα στελέχη των μη χρηματοπιστωτικών οργανισμών προωθούν αυτές τις απόψεις - επισημαίνοντας, για παράδειγμα, ότι δεν εκτελούν πολύπλοκες εμπορικές συναλλαγές ή ότι αντιμετωπίζουν καθημερινά τις ανησυχίες σχετικά με τον ισολογισμό των τραπεζικών, ενεργειακών και εμπορικών επιχειρήσεων παγκοσμίως.

Τέλος, ο κίνδυνος αυτός έχει αναγνωριστεί επισήμως από την ρυθμιστική κοινότητα ως θεμιτό ζήτημα μόλις πρόσφατα (και στη συνέχεια αποκλειστικά από τις ρυθμιστικές αρχές χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών), δεν συνέβαλε στην ενθάρρυνση της ενεργού αναγνώρισης ή της διαχείρισης του . Η αναγνώριση αυτή ήρθε το 1999, όταν η Επιτροπή της Βασιλείας για την Τραπεζική Εποπτεία, μια παγκόσμια εταιρεία χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, τόνισε ότι οι λειτουργικοί κίνδυνοι είναι ένα ξεχωριστό δυναμικό

bête noire

…

Πολύ απίστευτο για τίποτα; Πολλοί ενδιαφερόμενοι μπορούν να δουν τις συζητήσεις για το αν υπάρχει κίνδυνος op, τι είναι, πώς διαφέρει από άλλα ανοίγματα και εάν και πώς μπορεί να γίνει η διαχείριση του ως ακαδημαϊκού. Είναι εύκολο να απορρίψετε τη συζήτηση πιστεύοντας ότι, ανεξάρτητα από την αξία της, δεν έχει τελικά καμία σχέση με την αξία των μετόχων, τη φήμη, τη διακυβέρνηση ή συναφείς ανησυχίες. Αλλά οι υποστηρικτές του κινδύνου op λένε ότι δεν είναι έτσι. Όσοι δεν αναγνωρίζουν τους δικούς τους κινδύνους, απλώς θέτουν τον εαυτό τους για μελλοντικές καταστροφικές υλικές αποτυχίες και απώλειες.

Πράγματι, λένε, οι φαινομενικές λεπτομέρειες των επιχειρησιακών ζητημάτων μπορούν γρήγορα να ξεφύγουν από τον έλεγχο σε έναν σημαντικό ισολογισμό και την ανησυχία των ενδιαφερομένων. Ένα παράδειγμα προέρχεται από τον Norm Parkerson, εκτελεστικό διευθυντή συμβουλευτικών υπηρεσιών στο Grant Thornton στην Ατλάντα, ο οποίος επισημαίνει μια πρόσφατη απροσδόκητη απώλεια κινδύνου ο οποίος υπέστη ένας από τους δικούς του πελάτες. Στην περίπτωση αυτή, μια κατασκευαστική εταιρεία εισήγαγε ένα νέο προϊόν που καλύπτεται από αποθεματικό εγγύησης βάσει των δικών του ιστορικών δεδομένων. Απροσδόκητα, ένα κατασκευαστικό πρόβλημα - μια επιχειρησιακά συναφή εγγύηση που δημιουργεί κίνδυνο δημιουργεί ισχυρισμούς που υπερβαίνουν κατά πολύ το αποθεματικό εγγύησης που καταγράφεται στον ισολογισμό του. Το αποτέλεσμα: μια απώλεια από πάνω από $ 100 εκατομμύρια.

"Αυτό συνέβη γρήγορα και ο αντίκτυπος ήταν μεγάλος», λέει ο κ. Parkerson. «Δεν είχε μόνο αντίκτυπο στο δημοσιονομικό δελτίο · υπήρξαν δυσμενείς επιπτώσεις στη διαδικασία κατασκευής, τη διαδικασία διασφάλισης της ποιότητας , την προμήθεια πρώτων υλών, την ικανότητα ή την αδυναμία εκπλήρωσης των εντολών των πελατών και τη φήμη της εταιρείας.

Διαχείριση κινδύνου Op

Δυστυχώς για τα ενδιαφερόμενα μέρη, δεν υπάρχουν μοντέλα όπου μπορούν να απευθύνονται σε διοικητικά και διοικητικά συμβούλια και να ρωτούν: Πόσο αποτελεσματικά διαχειρίζεστε τον κίνδυνο κατάθεσης - για παράδειγμα, εναντίον των Χ, Υ ή Ζ; "

Στην πραγματικότητα, οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές εταιρείες αναγνωρίζουν ότι δεν γνωρίζουν εάν η επιτυχημένη διαχείριση των κινδύνων τους είναι μέχρι σήμερα.

Η έκθεση του SOA αναφέρει ότι "Πολλές χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις έχουν δαπανήσει εκατομμύρια δολάρια ελπίζοντας να βελτιώσουν τη διαχείριση του λειτουργικού κινδύνου, αλλά οι πρωτοβουλίες αυτές δεν φαίνεται να έχουν επιτύχει τους επιθυμητούς στόχους τους. ένα αποθαρρυντικό έργο. "
Εν τω μεταξύ, τα ενδιαφερόμενα μέρη παραμένουν πολύ πιο εκτεθειμένα από ό, τι συνειδητοποιούν.

«Οι οργανισμοί που επιλέγουν να παραμείνουν άγνοια για τη σημασία του λειτουργικού κινδύνου θα συνεχίσουν να λειτουργούν με ψευδή αίσθηση ασφάλειας», λέει ο Samad-Khan. «Θα παραμείνουν« υποελεγχόμενοι »σε περιοχές όπου έχουν ο κίνδυνος και ο σημαντικός «υπερβολικός έλεγχος» στις περιοχές όπου υπάρχει ο μικρότερος κίνδυνος. Έτσι, χωρίς να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο επικινδυνότητας, αναγνωρίζοντας και κατανοώντας αυτό και αναγνωρίζοντας τον κρίσιμο ρόλο που διαδραματίζει, αντιμετωπίζουμε την προοπτική μιας άλλης παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης,

Η κατώτατη γραμμή

Ο επιχειρησιακός κίνδυνος παραμένει ένα αμφιλεγόμενο θέμα, αλλά με οποιοδήποτε όνομα το ονομάζετε, ο κίνδυνος δεν θα διαλυθεί αγνοώντας. Ενώ η διαχείριση του κινδύνου μπορεί να είναι αποθαρρυντική, είναι εξαιρετικά σημαντική για τις εταιρείες και τους μετόχους. (Για σχετικές πληροφορίες, ρίξτε μια ματιά στο

Η εξέλιξη της διαχείρισης επιχειρηματικών κινδύνων