Η μικροχρηματοδότηση και η μακροχρηματοδότηση συχνά συγχέονται. Η μικροχρηματοδότηση είναι μια ατομικά επικεντρωμένη προσέγγιση που βασίζεται στην κοινότητα για την παροχή χρηματοοικονομικών υπηρεσιών σε φτωχά άτομα που δεν έχουν πρόσβαση στα βασικά οικονομικά. Οι υπηρεσίες μικροχρηματοδότησης περιλαμβάνουν μικροπιστώσεις, μικροσυστοιχεία και μικροσφάλιση. Η μικροχρηματοδότηση έχει ως στόχο να καταστήσει τα άτομα αυτάρκεια προσφέροντας έγκαιρη χρηματοδότηση, βοηθώντας τους να μάθουν δεξιότητες και δημιουργώντας ένα σταθερό μέσο διαβίωσης. (Βλ. Σχετική: Εισαγωγή στη μικροχρηματοδότηση.) Η μακροοικονομική χρηματοδότηση ασχολείται με τη συνολική οικονομία σε μεγαλύτερο περιφερειακό ή εθνικό επίπεδο. Περιλαμβάνει την εκπόνηση πολιτικών, την έναρξη προγραμμάτων όπως οι επιδοτήσεις ή τη χρηματοδότηση και τη λειτουργία πολυετών αναπτυξιακών σχεδίων με στόχο τη δημιουργία απασχόλησης. Η μακροοικονομική οικονομία στοχεύει στη γενικότερη οικονομική ανάπτυξη ευρύτερα.

Ένα δάνειο ύψους 100 δολλαρίων σε έναν ακαθάριστο κάτοχο υποβαθμισμένων περιουσιών που θα του επέτρεπε να αγοράσει τον απαραίτητο εξοπλισμό για την παραγωγή και πώληση χάρτινων φακέλων θα ήταν ένα παράδειγμα μικροχρηματοδότησης. ενώ μια κυβέρνηση που κτίζει ένα φράγμα υδροηλεκτρικής ενέργειας εκατομμυρίων δολαρίων και απασχολεί χιλιάδες ανθρώπους αποτελεί παράδειγμα μακροοικονομικής χρηματοδότησης.

Πώς λειτουργεί η μικροχρηματοδότηση

Η μικροχρηματοδότηση ξεκινά με την εκπαίδευση των δανειοληπτών σχετικά με τα βασικά στοιχεία του τρόπου λειτουργίας του χρήματος και των πιστώσεων, τον προϋπολογισμό και τη διαχείριση του χρέους και τον καλύτερο τρόπο αξιοποίησης των ταμειακών ροών. Μετά από αυτό, οι δανειολήπτες έχουν πρόσβαση στην πρωτεύουσα. Τα δάνεια δεν υποστηρίζονται από εξασφάλιση λόγω των μικρών ποσών και της έλλειψης πρόσβασης των δανειοληπτών σε εξασφαλίσεις. Ο κίνδυνος αθέτησης είναι μετριασμένος με τη συγκέντρωση των δανειοληπτών σε ομάδες (από, για παράδειγμα, πέντε ή 10 άτομα), η οποία βελτιώνει τα ποσοστά αποπληρωμής λόγω της πίεσης των ομοτίμων. Η συγκέντρωση δημιουργεί επίσης μεμονωμένη πιστοληπτική αξιολόγηση και παρέχει τη δυνατότητα συνδρομής μεταξύ των μελών της ομάδας. (Βλ. Σχετικές πληροφορίες: Το ποιος, τι και πώς μικροχρηματοδοτείται.)

Πώς λειτουργεί η μακροοικονομική χρηματοδότηση

Η μακροοικονομική δραστηριότητα λειτουργεί σε μεγαλύτερη κλίμακα με στόχο την ευρεία αποδοχή πολλαπλών οντοτήτων. Ένα κράτος μπορεί να προσφέρει πολυετή φορολογικά οφέλη στις επιχειρήσεις, οι οποίες με τη σειρά τους, δημιουργούν εργοστάσια που απασχολούν τον τοπικό πληθυσμό. Η κυβέρνηση ωφελεί, διότι υπάρχει μακροπρόθεσμη συνολική ανάπτυξη και επειδή ο τοπικός πληθυσμός που απασχολείται πληρώνει τώρα φόρους. Η χρηματοδότηση επικουρείται από τράπεζες ή μέσω συμπράξεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.

Οι διαφορές

Υπάρχουν και άλλες σημαντικές διαφορές μεταξύ της μικροχρηματοδότησης και της μακροοικονομικής χρηματοδότησης:

Η μικροχρηματοδότηση ξεκινά με έμφαση στα άτομα, ενώ η μακροοικονομική χρηματοδότηση αρχίζει με επίκεντρο το περιφερειακό ή εθνικό επίπεδο.

• Τα ιδρύματα μικροχρηματοδοτήσεων (ΝΧΙ), οι ομάδες αυτοβοήθειας (SHG) και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) είναι οι κύριοι χρηματοδότες στον τομέα των μικροχρηματοδοτήσεων. Ωστόσο, οι τράπεζες του δημόσιου τομέα, οι κερδοσκοπικοί οργανισμοί και οι ιδιωτικές εταιρείες χρηματοδότησης καταναλωτών αρχίζουν να συμμετέχουν επίσης.Από την άλλη πλευρά, η μακροοικονομική χρηματοδότηση περιλαμβάνει μεγαλύτερες οντότητες όπως κυβερνήσεις, τοπικές αρχές, μεγάλες εταιρείες, τράπεζες και εγκατεστημένες επιχειρήσεις.
• Το ποσό των χρημάτων που εμπλέκονται στη μακροχρηματοδότηση είναι σημαντικά μεγαλύτερο σε σύγκριση με τις πρωτοβουλίες μικροχρηματοδότησης. Και η κλίμακα των πράξεων ποικίλλει ευρέως - η μικροχρηματοδότηση μπορεί να δώσει δάνειο ύψους 300 δολαρίων σε έναν καθημερινό παίκτη στοιχημάτων για να εγκαταστήσει τον δικό του κλίβανο τούβλο, ενώ η μακροχρηματοδότηση για μεγάλα έργα, όπως φράγμα ή οδοποιία, προσφέρει εκατοντάδες τοπικούς εργάτες για μερικά χρόνια.
• Η μικροχρηματοδότηση είναι συνήθως μια συνεχής συνεχής δραστηριότητα χωρίς καθορισμένο τέλος. Ένα δάνειο 50 δολ. Που είναι διαθέσιμο σήμερα σε έναν ψαρά για την αγορά αλιευτικών διχτυών μπορεί να επεκταθεί στα 500 δολάρια αύριο για να τον βοηθήσει να αγοράσει ένα σκάφος. Ή όταν ο αλιέας γίνει αυτοδύναμος και αποπληρώσει το δάνειο μικροχρηματοδότησης, τα χρήματα μπορούν να μεταφερθούν σε άλλο επιλέξιμο άτομο. Ωστόσο, τα σχέδια μακροοικονομικής χρηματοδότησης έχουν οριστική χρονική περίοδο, όπως οι επιδοτήσεις που προσφέρονται μόνο για τρία έτη ή η ολοκλήρωση ενός έργου κατασκευής οδών σε πέντε χρόνια.
• Η μικροχρηματοδότηση έχει ως στόχο να καταστήσει τα άτομα αυτοπεποίθηση. Για παράδειγμα, ένας δανειστής του Μπαγκλαντές μπορεί να πάρει δάνειο 100 δολ. Για να αγοράσει μια ραπτομηχανή. Καθώς προχωρεί η επιχείρηση προσαρμογής του, μπορεί να δημιουργήσει ένα εκθεσιακό χώρο και να απασχολεί λίγα άτομα. Από την άλλη πλευρά, η μακροχρηματοδότηση έχει ως στόχο τη βελτίωση της συνολικής οικονομίας. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση που προσφέρει επιδοτήσεις για λιπάσματα σε όλους τους καλλιεργητές βαμβακιού στοχεύει στην αύξηση της καλλιέργειας βαμβακιού, στην οικοδόμηση κλωστοϋφαντουργίας και στην οικονομική βοήθεια όλων.
• Η μικροχρηματοδότηση διατρέχει τον κίνδυνο αθέτησης από τους ιδιώτες, ενώ η μακροχρηματοδότηση αντιμετωπίζει προκλήσεις από τη μη εφαρμογή αποτελεσματικών πολιτικών ή αποτυχημένων προγραμμάτων.
• Η μικροχρηματοδότηση προσφέρει άλλα κοινωνικά οφέλη που επιβάλλονται από όρους δανείου. Για παράδειγμα, το φορτίο μπορεί να προβλέπει ότι οι δανειολήπτες αποθηκεύουν ένα μέρος του εισοδήματός τους για το μέλλον ή δεν ξοδεύουν κανένα μέρος του δανείου για το αλκοόλ. Η μακροχρηματοδότηση, από την άλλη πλευρά, επιτρέπει την απασχόληση και την ανάπτυξη νέων τομέων και επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας, αλλά δεν εγγυάται την βελτίωση ενός ατόμου.
• Η κατώτατη γραμμή

Η μικροχρηματοδότηση και η μακροχρηματοδότηση έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές. Ενώ οι πρωτοβουλίες μακροοικονομικής χρηματοδότησης διασφαλίζουν τη συνολική οικονομική ανάπτυξη σε εθνικό ή περιφερειακό επίπεδο, η μικροχρηματοδότηση επέτρεψε την οικονομική αυτονομία των ατόμων. Και οι δύο πρέπει να είναι ισορροπημένες με τις σωστές πολιτικές και μέτρα για την επίτευξη των επιθυμητών στόχων.