Κατά τη διάρκεια της εποχής dotcom προέκυψαν προβλέψεις του Δείκτη Dow Jones σε 30, 000. Αλλά ήταν μια εποχή που η αγορά έχασε τον εαυτό της στη διαφημιστική εκστρατεία. Όταν οι επενδυτές, μαζί με τις αποτιμήσεις τους, επιστρέφουν στη γη από τέτοια ύψη, μπορεί να υπάρξει έντονη αποτυχία, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι ήρθε η ώρα να επανέλθουμε στα θεμελιώδη στοιχεία και να ρίξουμε μια ματιά σε μια βασική πτυχή των αποτιμήσεων μετοχών: το σταθμισμένο μέσο κόστος του κεφαλαίου (WACC).

Κατανόηση WACC
Η κεφαλαιακή χρηματοδότηση μιας εταιρείας αποτελείται από δύο συνιστώσες: χρέος και ίδια κεφάλαια. Οι δανειστές και οι μέτοχοι προσδοκούν έκαστη κάποια απόδοση των κεφαλαίων ή κεφαλαίων που έχουν παράσχει. Το κόστος κεφαλαίου είναι η αναμενόμενη απόδοση στους κατόχους ιδίων κεφαλαίων (ή στους μετόχους) και στους αποπληθωριστές, οπότε η WACC μας λέει την απόδοση που μπορούν να αναμένουν και οι δύο ενδιαφερόμενοι - ιδιοκτήτες μετοχών και δανειστές. Το WACC, με άλλα λόγια, αντιπροσωπεύει το κόστος ευκαιρίας του επενδυτή να αναλάβει τον κίνδυνο να βάλει χρήματα σε μια εταιρεία.

Για να καταλάβετε το WACC, σκεφτείτε μια εταιρεία ως μια τσάντα των χρημάτων. Τα χρήματα στην τσάντα προέρχονται από δύο πηγές: χρέος και ίδια κεφάλαια. Τα χρήματα από επιχειρηματικές δραστηριότητες δεν αποτελούν τρίτη πηγή διότι, μετά την πληρωμή του χρέους, τα υπόλοιπα μετρητών που δεν επιστράφηκαν στους μετόχους με τη μορφή μερισμάτων κρατούνται στην τσάντα για λογαριασμό των μετόχων. Εάν οι κάτοχοι χρεών απαιτούν απόδοση 10% στην επένδυσή τους και οι μέτοχοι απαιτούν απόδοση 20%, τότε, κατά μέσον όρο, τα έργα που χρηματοδοτούνται από την τσάντα χρημάτων θα πρέπει να επιστρέψουν το 15% για να ικανοποιήσουν τους χρεωστικούς και τους μετόχους. Το 15% είναι το WACC.

Εάν τα μόνα χρήματα που κρατούσε η τσάντα ήταν 50 δολάρια από τους χρεώστες και 50 δολάρια από τους μετόχους και η εταιρεία επένδυσε 100 δολάρια σε ένα έργο, η απόδοση από αυτό το έργο, για να καλύψει τις προσδοκίες, θα έπρεπε να επιστρέψει 5 δολάρια έτος για τους οφειλέτες και 10 δολάρια το χρόνο στους μετόχους. Αυτό θα απαιτούσε συνολική απόδοση 15 $ ετησίως ή 15% WACC.

WACC: Επενδυτικό εργαλείο

Οι αναλυτές χρεογράφων χρησιμοποιούν την WACC όλη την ώρα κατά την αποτίμηση και την επιλογή των επενδύσεων. Στην ανάλυση των προεξοφλημένων ταμειακών ροών, για παράδειγμα, το WACC χρησιμοποιείται ως το προεξοφλητικό επιτόκιο που εφαρμόζεται στις μελλοντικές ταμειακές ροές για την απορρόφηση της καθαρής παρούσας αξίας της επιχείρησης. Το WACC μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ποσοστό εμποδίων έναντι του οποίου αξιολογείται η απόδοση των ROIC. Παίζει επίσης βασικό ρόλο στους υπολογισμούς της οικονομικής προστιθέμενης αξίας (EVA).
Οι επενδυτές χρησιμοποιούν το WACC ως εργαλείο για να αποφασίσουν εάν θα επενδύσουν. Η WACC αντιπροσωπεύει το ελάχιστο ποσοστό απόδοσης στο οποίο μια εταιρεία παράγει αξία για τους επενδυτές της. Ας υποθέσουμε ότι μια εταιρεία παράγει απόδοση 20% και έχει WACC 11%. Αυτό σημαίνει ότι για κάθε δολάριο η εταιρεία επενδύει σε κεφάλαιο, η εταιρεία δημιουργεί εννέα λεπτά αξίας. Αντιθέτως, εάν η απόδοση της εταιρείας είναι μικρότερη από την WACC, η εταιρεία αποτιμά αξία, γεγονός που δείχνει ότι οι επενδυτές πρέπει να βάλουν τα χρήματά τους αλλού.

Το WACC χρησιμεύει ως ένας χρήσιμος έλεγχος πραγματικότητας για τους επενδυτές. Για να είναι αμβλύ, ο μέσος επενδυτής πιθανότατα δεν θα πήγαινε στο πρόβλημα του υπολογισμού του WACC, επειδή είναι ένα πολύπλοκο μέτρο που απαιτεί πολύ λεπτομερείς πληροφορίες για την εταιρεία. Παρόλα αυτά, βοηθά τους επενδυτές να γνωρίζουν τη σημασία του WACC όταν το βλέπουν στις αναφορές των χρηματιστηριακών αναλυτών.

Υπολογισμός WACC

Για τον υπολογισμό του WAAC, οι επενδυτές πρέπει να καθορίσουν το κόστος της μετοχής και το κόστος του χρέους. Εδώ είναι μια ανάλυση:
Κόστος των ιδίων κεφαλαίων

Το κόστος των μετοχών μπορεί να είναι λίγο δύσκολο να υπολογιστεί, όπως το μετοχικό κεφάλαιο δεν φέρει «ρητό» κόστος. Σε αντίθεση με το χρέος, το οποίο η εταιρεία πρέπει να πληρώσει με προκαθορισμένους τόκους, τα ίδια κεφάλαια δεν έχουν συγκεκριμένη τιμή την οποία πρέπει να πληρώσει η εταιρεία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κόστος των ιδίων κεφαλαίων. Οι κοινοί μέτοχοι αναμένουν να επιτύχουν μια ορισμένη απόδοση της επένδυσης σε ίδια κεφάλαια. Ο απαιτούμενος συντελεστής απόδοσης των κατόχων μετοχών είναι ένα κόστος από την πλευρά της εταιρείας, επειδή εάν η εταιρεία δεν παραδώσει αυτήν την αναμενόμενη απόδοση, οι μέτοχοι απλά θα πουλήσουν τις μετοχές τους, προκαλώντας την πτώση της τιμής. Το κόστος των ιδίων κεφαλαίων είναι βασικά αυτό που κοστίζει η εταιρεία να διατηρήσει μια τιμή μετοχής θεωρητικά ικανοποιητική για τους επενδυτές. Σε αυτή τη βάση, η πιο συνηθισμένη μέθοδος υπολογισμού του κόστους ιδίων κεφαλαίων προέρχεται από το μοντέλο τιμολόγησης περιουσιακών στοιχείων κεφαλαίου που έχει κερδίσει το βραβείο Νόμπελ (CAPM): Re = Rf + Beta (Rm-Rf). Αλλά τι σημαίνει αυτό; Rf - Δείκτης μηδενικού κινδύνου

• - Πρόκειται για το ποσό που προκύπτει από επενδύσεις σε τίτλους που θεωρούνται απαλλαγμένους από πιστωτικό κίνδυνο, όπως κρατικά ομόλογα από ανεπτυγμένες χώρες. Το επιτόκιο των γραμμών του Δημοσίου του Ηνωμένου Βασιλείου χρησιμοποιείται συχνά ως υποκατάστατο του ποσοστού άνευ κινδύνου. ß - Beta
• - Αυτό μετρά πόσο η τιμή της μετοχής μιας εταιρείας αντιδρά ενάντια στην αγορά στο σύνολό της. Μια βήτα ενός, για παράδειγμα, δείχνει ότι η εταιρεία κινείται σύμφωνα με την αγορά. Εάν το βήτα υπερβαίνει το ένα, το μερίδιο υπερβάλλει τις κινήσεις της αγοράς. λιγότερο από ένα σημαίνει ότι η μετοχή είναι πιο σταθερή. Περιστασιακά, μια εταιρεία μπορεί να έχει αρνητική βήτα (π.χ. μια εταιρεία εξόρυξης χρυσού), πράγμα που σημαίνει ότι η τιμή της μετοχής κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση προς την ευρύτερη αγορά. (Μάθετε περισσότερα στο Beta: Know the Risk .) Για δημόσιες εταιρείες, μπορείτε να βρείτε υπηρεσίες βάσεων δεδομένων που δημοσιεύουν betas εταιρειών. Λίγες υπηρεσίες κάνουν καλύτερη δουλειά για την εκτίμηση των betas από το BARRA. Παρόλο που ενδέχεται να μην είστε σε θέση να εγγραφείτε στην υπηρεσία εκτίμησης beta, αυτός ο ιστότοπος περιγράφει τη διαδικασία με την οποία εμφανίζονται τα "θεμελιώδη" betas. Το Bloomberg και το Ibbotson είναι άλλες πολύτιμες πηγές βήτα της βιομηχανίας.

  (Rm - Rf) = Πριμοδότηση κινδύνου αγοράς μετοχών

• - Το πριμ κινδύνου μετοχικής αγοράς (EMRP) αντιπροσωπεύει τις αποδόσεις που οι επενδυτές αναμένουν να αποζημιώσουν για την ανάληψη επιπλέον κινδύνου επενδύοντας στο χρηματιστήριο πέραν του κινδύνου τιμή. Με άλλα λόγια, είναι η διαφορά μεταξύ του ποσοστού άνευ κινδύνου και του επιτοκίου της αγοράς. Είναι μια εξαιρετικά αμφιλεγόμενη φιγούρα. Πολλοί σχολιαστές υποστηρίζουν ότι έχει αυξηθεί λόγω της αντίληψης ότι η κατοχή μετοχών έχει γίνει πιο επικίνδυνη. Το συχνά αναφερόμενο ΕΕΠΠ βασίζεται στην ιστορική μέση ετήσια υπερβάλλουσα απόδοση που προέκυψε από την επένδυση στο χρηματιστήριο πάνω από το ποσοστό άνευ κινδύνου. Ο μέσος όρος μπορεί είτε να υπολογιστεί χρησιμοποιώντας έναν αριθμητικό μέσο είτε έναν γεωμετρικό μέσο. Ο γεωμετρικός μέσος όρος παρέχει έναν ετησίως συντεταγμένο ρυθμό υπερβολικής απόδοσης και στις περισσότερες περιπτώσεις θα είναι χαμηλότερος από τον αριθμητικό μέσο όρο. Και οι δύο μέθοδοι είναι δημοφιλείς αλλά ο αριθμητικός μέσος έχει αποκτήσει ευρεία αποδοχή.

  Μόλις υπολογιστεί το κόστος των ιδίων κεφαλαίων, μπορούν να γίνουν προσαρμογές για να ληφθούν υπόψη οι παράγοντες κινδύνου που είναι συγκεκριμένοι για την εταιρεία, γεγονός που μπορεί να αυξήσει ή να μειώσει το εταιρικό προφίλ κινδύνου της εταιρείας. Τέτοιοι παράγοντες περιλαμβάνουν το μέγεθος της εταιρείας, εκκρεμείς αγωγές, συγκέντρωση πελατειακής βάσης και εξάρτηση από βασικούς υπαλλήλους. Οι προσαρμογές είναι εξ ολοκλήρου θέμα κρίσης του επενδυτή και διαφέρουν από εταιρία σε εταιρεία. (

  Το κόστος του χρέους Σε σύγκριση με το κόστος των ιδίων κεφαλαίων, το κόστος του χρέους είναι αρκετά απλό για τον υπολογισμό του. Το επιτόκιο που εφαρμόζεται για τον προσδιορισμό του κόστους του χρέους (Rd) θα πρέπει να είναι το τρέχον επιτόκιο της αγοράς που η εταιρεία πληρώνει για το χρέος της. Εάν η εταιρεία δεν καταβάλλει τιμές αγοράς, θα πρέπει να εκτιμηθεί η κατάλληλη τιμή αγοράς που θα καταβάλει η εταιρεία. Καθώς οι εταιρείες επωφελούνται από τις φορολογικές ελαφρύνσεις που είναι διαθέσιμες για τους καταβληθέντες τόκους, το καθαρό κόστος του χρέους είναι στην πραγματικότητα ο καταβληθείς τόκος μειωμένος με τη φορολογική αποταμίευση που προκύπτει από την πληρωμή των εκπτώσεων από τον φόρο. Ως εκ τούτου, το κόστος μετά από φόρους του χρέους είναι Rd (1 - συντελεστής φορολογίας εταιρειών).

Τέλος - Δομή Κεφαλαίου
Το WACC είναι ο σταθμισμένος μέσος όρος του κόστους των ιδίων κεφαλαίων και του κόστους του χρέους βάσει του ποσοστού του χρέους και των ιδίων κεφαλαίων στην κεφαλαιακή διάρθρωση της εταιρείας. Το ποσοστό του χρέους αντιπροσωπεύεται από το D / V, ένα ποσοστό που συγκρίνει το χρέος της εταιρείας με τη συνολική αξία της εταιρείας (μετοχικό κεφάλαιο + χρέος). Το ποσοστό των ιδίων κεφαλαίων αντιπροσωπεύεται από τον δείκτη E / V, έναν δείκτη που συγκρίνει το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας με τη συνολική αξία της εταιρείας (μετοχικό κεφάλαιο + χρέος). Το WACC αντιπροσωπεύεται από τον ακόλουθο τύπο: WACC = Re x E / V + Rd x (1 - συντελεστής εταιρικού φόρου) x D / V.

Το WACC μιας εταιρείας είναι μια συνάρτηση του συνδυασμού του χρέους και της μετοχής και το κόστος αυτού του χρέους και της καθαρής θέσης. Από τη μία πλευρά, τα τελευταία χρόνια, τα μειωμένα επιτόκια έχουν μειώσει το WACC των εταιρειών. Από την άλλη πλευρά, η πτώση των εταιρικών καταστροφών, όπως αυτές της Enron και της WorldCom, έχει αυξήσει τον αντιληπτό κίνδυνο επενδύσεων σε μετοχές. (Μάθετε περισσότερα στο

Αξιολόγηση της κεφαλαιακής δομής μιας εταιρείας
.)

Προσοχή: ο τύπος WACC φαίνεται πιο εύκολος να υπολογιστεί από ό, τι πραγματικά είναι. Ακριβώς όπως δύο άτομα δύσκολα ερμηνεύουν ένα κομμάτι της τέχνης με τον ίδιο τρόπο, σπάνια δύο άνθρωποι θα αντλήσουν το ίδιο WACC. Ακόμα και αν δύο άτομα φτάσουν στο ίδιο WACC, όλες οι άλλες εφαρμοζόμενες κρίσεις και μέθοδοι αποτίμησης θα εξασφαλίσουν ότι ο καθένας έχει διαφορετική γνώμη σχετικά με τα στοιχεία που αποτελούν την αξία της εταιρείας.