Οι εξαγορές με μόχλευση ήταν άγρια ​​δημοφιλείς στη δεκαετία του 1980, όταν τεράστιες διαπραγματεύσεις όπως η εξαγορά του RJR Nabisco άρπαξαν τίτλους και οδήγησαν σε ένα βιβλίο και ταινία με τις καλύτερες πωλήσεις.

Αν και η ακμή των LBOs έχει λήξει, οι επενδυτές μπορούν ακόμα να συμμετάσχουν σε συμφωνίες - εφ 'όσον γνωρίζουν τους κινδύνους.

Ένας μοχλευμένος εξαγορασμός είναι όταν οι επενδυτές αγοράζουν μια εταιρεία με ένα μικρό ποσό ιδίων κεφαλαίων και ένα σημαντικό ποσό χρέους. Η στρατηγική επιτρέπει μεγάλες εξαγορές χωρίς να δεσμεύει πολλά κεφάλαια.

Διαφορετικοί τρόποι για να επενδύσετε

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι εξαγορές με μόχλευση αντιμετωπίζονται από εταιρείες ιδιωτικών κεφαλαίων που αντλούν κεφάλαια από ιδρύματα και πλούσιους μεμονωμένους επενδυτές. Αν έχετε βαθιές τσέπες, μπορείτε να συμμετάσχετε στην ομάδα που παρέχει το μερίδιο συμμετοχής. Αυτό απαιτεί να κατηγοριοποιηθείτε ως "ειδικευμένος" επενδυτής, πράγμα που σημαίνει ότι έχετε τουλάχιστον 5 εκατομμύρια δολάρια επενδύσεων στο χαρτοφυλάκιό σας. Το μετρητά που θέτει η εταιρεία ιδιωτικών κεφαλαίων της δίνει ένα συμμετοχικό κεφάλαιο, ή ιδιοκτησία, στην επιχείρηση στόχου. Αυτό το συμμετοχικό κεφάλαιο είναι γενικά το 40% ή λιγότερο της αξίας του στόχου. Το υπόλοιπο της τιμής αγοράς χρηματοδοτείται από το χρέος.

Στην εξαγορά μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφοροι τύποι πιστώσεων: τραπεζικά δάνεια, ομόλογα και χρεωστικούς τόκους.

Τα τραπεζικά δάνεια περιλαμβάνουν χρήματα που ο αγοραστής δανείζεται από μια τράπεζα. Τα ομόλογα περιλαμβάνουν χρέος που εκδίδεται από τον αγοραστή για να βοηθήσει στη χρηματοδότηση της συναλλαγής. Τα ομόλογα συχνά υποστηρίζονται από τα περιουσιακά στοιχεία και τις ταμιακές ροές της αποκτώμενης εταιρείας. Αυτά τα ομόλογα είναι συχνά αυτά που ονομάζονται "χρεοκοπημένα" ομόλογα ή χρέη υψηλών αποδόσεων επειδή έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες αθέτησης από άλλα ομόλογα και ως εκ τούτου αναγκάζονται να προσφέρουν υψηλότερα επιτόκια.

Μπορούν να χρησιμοποιηθούν και άλλοι τύποι χρηματοδότησης, όπως χρεωστικοί τόκοι. Αυτά τα σύνθετα μέσα είναι ένα υβρίδιο μεταξύ μετοχών και ομολόγων, προσφέροντας ελκυστικές αποδόσεις στους επενδυτές σε αντάλλαγμα για τη λήψη σημαντικών κινδύνων. Μόλις ολοκληρωθεί η αγορά, πρέπει να γίνει συντήρηση του χρέους. Δηλαδή, η αρχή και το συμφέρον πρέπει να επιστραφούν στην τράπεζα, στους ομολογιούχους και στους κατόχους του χρέους. Η επιστροφή μπορεί να γίνει με ταμειακές ροές από την εξαγοραζόμενη επιχείρηση ή με κέρδη από τη διάσπαση της επιχείρησης και την πώληση των εξαρτημάτων της.

Ως μεμονωμένος επενδυτής, μπορείτε να αγοράσετε τα ομολογιακά δάνεια που εκδίδονται για την υποστήριξη της εξαγοράς. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό σημαίνει ότι είστε πρόθυμοι να πάρετε μια πιθανότητα για τα ομόλογα.

Μια άλλη επιλογή είναι να αγοράσετε το απόθεμα στην εταιρεία-στόχος μόλις ακούσετε νέα σχετικά με πιθανή απόκτηση. Γενικά, το απόθεμα τείνει να αυξάνεται ως αντίδραση στις ειδήσεις, αλλά υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος η συμφωνία να καταρρεύσει και το απόθεμα να υποχωρήσει.

Η ευκολότερη - και πιθανώς ασφαλέστερη - μέθοδος είναι η επένδυση σε αμοιβαία κεφάλαια που ειδικεύονται σε ευκαιρίες εξαγοράς.Τα κεφάλαια αυτά διαχειρίζονται επαγγελματίες επενδυτές που έχουν πρόσβαση σε ερευνητικά εργαλεία και αναλυτές που είναι υπεύθυνοι για την αξιολόγηση των υποψηφίων για επενδύσεις. Τα κεφάλαια διαθέτουν επίσης πολλαπλούς τίτλους, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο να δημιουργηθεί μια κακή επιλογή. Το CPG Carlyle Private Equity Fund που προσφέρεται από τον όμιλο Carlyle είναι ένα παράδειγμα ενός ταμείου εξαγοράς.

Μια καλή διαπραγμάτευση ή ένα βαρετό;

Οι LBO συχνά κάνουν πρωτοσέλιδα επειδή οι αγοραστές αναλαμβάνουν μεγάλους κινδύνους και θέλουν να κάνουν σοβαρά χρήματα. Στη δεκαετία του 1980, οι συμφωνίες με στόχο αποδόσεις από 25% σε 30% δεν ήταν ασυνήθιστες. Αυτές οι αποδόσεις επιτεύχθηκαν συχνά με τη λήψη έκτακτων, και μερικές φορές μη βιώσιμων, επιπέδων χρέους.

Μερικές φορές οι πράξεις χρηματοδοτήθηκαν με χρέος 90% έως 10% ίδια κεφάλαια. Αυτός ο υψηλός δείκτης χρέους / ιδίων κεφαλαίων είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους τα ομόλογα που εκδίδονται για τη στήριξη των εξαγορών συχνά χαρακτηρίζονται ως χαμηλότερα από τον επενδυτικό βαθμό και κοινώς αναφέρονται ως "junk bonds". Με τόσο μεγάλους δείκτες μόχλευσης, οι πληρωμές τόκων μπορεί να είναι τόσο μεγάλες ώστε οι λειτουργικές ταμειακές ροές της επιχείρησης να είναι ανεπαρκείς για την πληρωμή του χρέους.

Πιο πρόσφατα, οι LBOs έχουν ξεκινήσει από αγοραστές που επιθυμούν να τρέξουν τις αποκτώμενες επιχειρήσεις με κέρδος, με προγραμματισμένη έξοδο που βασίζεται σε ένα χρονικό διάστημα πέντε έως επτά ετών. Οι συμφωνίες αυτές βλέπουν την ισοτιμία πιο κοντά στο 40%. Οι αγοραστές θέλουν να προσθέσουν αξία και να οικοδομήσουν μια επιχείρηση που να μπορεί να διατηρηθεί.

Η αξιολόγηση ενός LBO από την πλευρά του επενδυτή είναι παρόμοια με τη διεξαγωγή θεμελιώδους ανάλυσης για ένα απόθεμα. Αυτό συνεπάγεται παραδοσιακή ανάλυση με σκοπό να προσδιοριστεί τι αξίζει η εταιρεία και αν μπορεί ή όχι να πληρώσει τους λογαριασμούς της και να πραγματοποιηθεί με κέρδος.

Τα αξιοσημείωτα LBO και ένα πασίγνωστο παρελθόν

Το 2013, τα $ 24. Η ανάληψη 9 δισεκατομμυρίων δολαρίων της Dell από την Silver Lake Management ήταν μια μεγάλη συναλλαγή και σίγουρα ένα αξιοσημείωτο κεφάλαιο στην ιστορία του κατασκευαστή, αλλά παραμορφώνεται σε σύγκριση με τα μεγαλύτερα LBO της ιστορίας.

Οι κορυφαίες μισές δωδεκάδες, οι οποίες περιλαμβάνουν RJR Nabisco ($ 55 + δισεκατομμύρια), Energy Future Holdings (47 δισεκατομμύρια δολάρια), Equity Office Properties ($ 41 + δισεκατομμύρια), Hospitality Corp of America + δισεκατομμύρια) και η ψυχαγωγία της Harrah's (30 δισεκατομμύρια δολάρια) ήταν σημαντικά μεγαλύτερες. Πολλά από αυτά τα γεγονότα ήταν εχθρικές εξαγορές, πράγμα που σήμαινε ότι η αγορά έγινε με βάση τις επιθυμίες των υφιστάμενων ομάδων διαχείρισης.

Σε τέτοια σενάρια, είναι ιδιαίτερα ειρωνικό ότι η επιτυχία μιας επιχείρησης (με τη μορφή περιουσιακών στοιχείων στον ισολογισμό) μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον της ως εγγύηση από μια εχθρική εταιρεία που την αποκτά. Αυτή η τακτική χρησιμοποιήθηκε από εταιρικούς επιδρομείς που χρησιμοποίησαν εταιρείες ιδιωτικών κεφαλαίων για να βοηθήσουν στη χρηματοδότηση των εξαγορών στις συναλλαγές που θεωρούνταν ιδιαίτερα αδίστακτοι και αρπακτικές. Αυτός ο χαρακτηρισμός είναι κάτι που οι ασκούμενοι της LBO κάποτε αγκάλιασαν.

Ο Michael Milken και ο Ivan Boesky είναι δύο από τους πιο γνωστούς παίκτες από την πλευρά των ιδιωτικών κεφαλαίων από τις πρώτες μέρες των LBO. Η Milken εργάστηκε για την εταιρεία Drexel Burnham Lambert, μια εταιρεία που φιλοξένησε μια ετήσια συλλογή Ball Predators, η οποία συγκέντρωσε διάφορους συμμετέχοντες στο LBO.Τα κατορθώματα του Milken βοήθησαν να εμπνεύσουν την ταινία Wall Street . Ένα βιβλίο με τις καλύτερες πωλήσεις, Βάρβαροι στην πύλη, καταγράφει την εξαγορά του RJR Nabisco, το οποίο επίσης έγινε ταινία.

Το όνομα του Milken συνδέεται για πάντα με αυτό του Ivan Boesky, μια άλλη έμπνευση για την Wall Street . Ο Boesky συνεργάστηκε με τη Milken, χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες του Milken σχετικά με τις εκκρεμούσες διαπραγματεύσεις για τη διεξαγωγή επικερδών συναλλαγών στο χρηματιστήριο. Και οι δύο άνδρες πήγαν στη φυλακή και πλήρωναν σοβαρά πρόστιμα για τα κακά τους πράγματα. Η θεαματική πτώση τους αποκάλυψε την απάτη που έλαβε χώρα και τροφοδότησε τα θεαματικά κέρδη πίσω από την φρενίτιδα LBO.

Η κατώτατη γραμμή

Ενώ τα LBOs παρουσιάζουν ευκαιρίες να κερδίσουν χρήματα, η απληστία μπορεί να λειτουργήσει εναντίον σας. Οι προσφορές δεν περνούν πάντοτε, και ακόμα και όταν το κάνουν, τα αποτελέσματα δεν είναι πάντοτε ευνοϊκά για τους επενδυτές. Εάν ενδιαφέρεστε να επενδύσετε σε LBOs, είτε μάθετε να κάνετε τη θεμελιώδη ανάλυση και να επενδύσετε το χρόνο για να το κάνετε σωστά είτε αλλιώς αφήστε το έργο στους ειδικούς.