Η νομισματική πολιτική αναφέρεται στις στρατηγικές που εφαρμόζει η κεντρική τράπεζα ενός έθνους όσον αφορά το χρηματικό ποσό που κυκλοφορεί στην οικονομία και τι αξίζει αυτά τα χρήματα. Ενώ ο τελικός στόχος της νομισματικής πολιτικής είναι η επίτευξη μακροπρόθεσμης οικονομικής ανάπτυξης, οι κεντρικές τράπεζες ενδέχεται να έχουν διαφορετικούς δηλωμένους στόχους προς το σκοπό αυτό. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι στόχοι της νομισματικής πολιτικής της Federal Reserve είναι να προωθήσουν τη μέγιστη απασχόληση, τις σταθερές τιμές και τα μέτρια μακροπρόθεσμα επιτόκια. Ο στόχος της Τράπεζας του Καναδά είναι να διατηρήσει τον πληθωρισμό κοντά στο 2%, με βάση την άποψη ότι ο χαμηλός και σταθερός πληθωρισμός είναι η καλύτερη συμβολή της νομισματικής πολιτικής σε μια παραγωγική και εύρυθμη οικονομία.
Οι επενδυτές πρέπει να έχουν μια βασική κατανόηση της νομισματικής πολιτικής, καθώς μπορούν να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στα χαρτοφυλάκια επενδύσεων και στην καθαρή αξία.
Επίδραση στις επενδύσεις
Η νομισματική πολιτική μπορεί να είναι περιοριστική (σφιχτή), ευνοϊκή (χαλαρή) ή ουδέτερη (κάπου ενδιάμεσα). Όταν η οικονομία αναπτύσσεται πολύ γρήγορα και ο πληθωρισμός κινείται σημαντικά υψηλότερος, η κεντρική τράπεζα μπορεί να λάβει μέτρα για να ψύξει την οικονομία αυξάνοντας τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια, που συνιστούν περιοριστική ή αυστηρή νομισματική πολιτική. Αντίθετα, όταν η οικονομία είναι υποτονική, η κεντρική τράπεζα θα υιοθετήσει μια ευνοϊκή πολιτική μειώνοντας τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια για να τονώσει την ανάπτυξη και να ξαναγίνει η οικονομία.
Ο αντίκτυπος της νομισματικής πολιτικής στις επενδύσεις είναι συνεπώς άμεσος και έμμεσος. Ο άμεσος αντίκτυπος είναι μέσω του επιπέδου και της κατεύθυνσης των επιτοκίων, ενώ η έμμεση επίδραση είναι μέσω των προσδοκιών για το πού κατευθύνεται ο πληθωρισμός.
Εργαλεία νομισματικής πολιτικής
Οι κεντρικές τράπεζες έχουν στη διάθεσή τους διάφορα εργαλεία για να επηρεάσουν τη νομισματική πολιτική. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα, για παράδειγμα, έχει τρία βασικά εργαλεία πολιτικής:
- Πράξεις ανοικτής αγοράς, οι οποίες αφορούν την αγορά και πώληση χρηματοπιστωτικών μέσων από την Federal Reserve.
- Το προεξοφλητικό επιτόκιο ή το επιτόκιο που χρεώνει η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ σε καταθετικά ιδρύματα για βραχυπρόθεσμα δάνεια. και
- Απαιτήσεις αποθεματικού ή το ποσοστό των καταθέσεων που πρέπει να διατηρούν οι τράπεζες ως αποθεματικά.
Οι κεντρικές τράπεζες μπορούν επίσης να προσφεύγουν σε μη συμβατικά εργαλεία νομισματικής πολιτικής κατά τη διάρκεια ιδιαίτερα δύσκολων περιόδων. Μετά την παγκόσμια πιστωτική κρίση του 2008-09, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα αναγκάστηκε να διατηρήσει τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια κοντά στο μηδέν για να τονώσει την οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου. Όταν η στρατηγική αυτή δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα, η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα χρησιμοποίησε διαδοχικούς γύρους ποσοτικής χαλάρωσης (QE), που περιλάμβαναν την αγορά μακροπρόθεσμων χρεογράφων που στηρίζονται σε στεγαστικά δάνεια απευθείας από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.Αυτή η πολιτική άσκησε πτωτική πίεση στα πιο μακροπρόθεσμα επιτόκια και άντλησε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια στην οικονομία των ΗΠΑ.
Επίδραση σε συγκεκριμένες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων
Η νομισματική πολιτική επηρεάζει τις κύριες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων σε όλους τους τομείς - μετοχές, ομόλογα, μετρητά, ακίνητα, εμπορεύματα και νομίσματα. Η επίδραση των αλλαγών της νομισματικής πολιτικής συνοψίζεται παρακάτω (πρέπει να σημειωθεί ότι ο αντίκτυπος τέτοιων αλλαγών είναι μεταβλητός και μπορεί να μην ακολουθεί το ίδιο μοτίβο κάθε φορά).
Νομισματική πολιτική
- Με τα επιτόκια σε χαμηλά επίπεδα, οι αποδόσεις των ομολόγων μειώνονται και η αντίστροφη σχέση τους με τις τιμές ομολόγων να σημαίνει ότι τα περισσότερα έσοδα από σταθερό εισόδημα μετά από σημαντικά κέρδη των τιμών Οι αποδόσεις των αμερικανικών κρατικών ομολόγων ήταν στα χαμηλά επίπεδα στα μέσα του 2012 με τα 10ετή κρατικά ομόλογα να αποδίδουν λιγότερο από το 40% και τα 30ετή θησαυροφυλάκια να παράγουν περίπου το 46% Η ζήτηση για υψηλότερη απόδοση σε αυτό το περιβάλλον χαμηλών αποδόσεων οδήγησε σε μεγάλη προσφορά για εταιρικά ομόλογα, στέλνοντας τις αποδόσεις τους σε νέα χαμηλά επίπεδα και επιτρέποντας σε πολλές εταιρείες να εκδίδουν ομόλογα με ρεκόρ χαμηλά κουπόνια. η προϋπόθεση ισχύει μόνο εφόσον οι επενδυτές είναι πεπεισμένοι ότι ο πληθωρισμός είναι υπό έλεγχο. Εάν η πολιτική είναι ευχάριστη για πολύ καιρό, οι ανησυχίες για τον πληθωρισμό ενδέχεται να στείλουν ομόλογα κατά πολύ χαμηλότερες, καθώς οι αποδόσεις προσαρμόζονται στις υψηλότερες πληθωριστικές προσδοκίες.
- Τα μετρητά δεν είναι βασιλιάς κατά τη διάρκεια περιόδων ευνοϊκής πολιτικής, καθώς οι επενδυτές προτιμούν να χρησιμοποιούν τα χρήματά τους οπουδήποτε και όχι να το σταθμεύουν σε καταθέσεις που παρέχουν ελάχιστες αποδόσεις.
- Τα ακίνητα τείνουν να λειτουργούν καλά όταν τα επιτόκια είναι χαμηλά, αφού οι ιδιοκτήτες σπιτιού και οι επενδυτές θα επωφεληθούν από τα χαμηλά επιτόκια των στεγαστικών δανείων για να χτυπήσουν τα ακίνητα. Είναι ευρέως αποδεκτό ότι το χαμηλό επίπεδο των πραγματικών επιτοκίων του Ηνωμένου Βασιλείου από το 2001-04 συνέβαλε στην τροφοδοσία της φούσκας των ακινήτων του έθνους που κορυφώθηκε το 2006-07.
- Τα εμπορεύματα είναι το βασικό "επικίνδυνο περιουσιακό στοιχείο" και τείνουν να εκτιμούν κατά τη διάρκεια περιόδων παραθεριστικής πολιτικής για διάφορους λόγους. Η όρεξη για κινδύνους προκαλείται από τα χαμηλά επιτόκια, η σωματική ζήτηση είναι ισχυρή όταν οι οικονομίες αναπτύσσονται έντονα και οι ασυνήθιστα χαμηλοί ρυθμοί μπορεί να οδηγήσουν σε ανησυχίες για τον πληθωρισμό που διαπερνούν την επιφάνεια.
- Ο αντίκτυπος στα νομίσματα κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων είναι πιο δύσκολο να εξακριβωθεί, αν και θα ήταν λογικό να περιμένουμε ότι το νόμισμα ενός έθνους με μια ευνοϊκή πολιτική να υποτιμάται έναντι των συνομηλίκων του. Αλλά τι γίνεται αν τα περισσότερα νομίσματα έχουν χαμηλά επιτόκια, όπως συνέβη το 2013; Η επίπτωση στα νομίσματα εξαρτάται στη συνέχεια από την έκταση των νομισματικών κινήτρων, καθώς και από τις οικονομικές προοπτικές για ένα συγκεκριμένο έθνος.Ένα παράδειγμα της πρώτης μπορεί να παρατηρηθεί στις επιδόσεις του γιεν Ιαπωνίας, το οποίο υποχώρησε έντονα έναντι των περισσότερων κυριότερων νομισμάτων κατά το πρώτο εξάμηνο του 2013. Το νόμισμα μειώθηκε καθώς η κερδοσκοπία της Τράπεζας της Ιαπωνίας θα συνεχίσει να μειώνει τη νομισματική πολιτική. Αυτό έγινε τον Απρίλιο, δεσμεύοντας να διπλασιάσει τη νομισματική βάση της χώρας μέχρι το 2014 με μια άνευ προηγουμένου κίνηση. Η απροσδόκητη αντοχή του δολαρίου του δολαρίου, επίσης κατά το πρώτο εξάμηνο του 2013, καταδεικνύει την επίδραση της οικονομικής προοπτικής σε ένα νόμισμα. Το δολάριο κέρδισε εναντίον σχεδόν κάθε νομίσματος, καθώς οι σημαντικές βελτιώσεις στη στέγαση και την απασχόληση τροφοδότησαν την παγκόσμια ζήτηση για χρηματοπιστωτικά περιουσιακά στοιχεία του Σ.Α.
- Περιοριστική νομισματική πολιτική
Οι μετοχές υποεκπροσωπούνται κατά τη διάρκεια δύσκολων περιόδων νομισματικής πολιτικής, καθώς τα υψηλότερα επιτόκια περιορίζουν την όρεξη για ανάληψη κινδύνου και καθιστούν σχετικά δαπανηρή την αγορά τίτλων στο περιθώριο. Ωστόσο, υπάρχει συνήθως μια σημαντική υστέρηση μεταξύ του χρόνου κατά τον οποίο μια κεντρική τράπεζα αρχίζει να πιέζει τη νομισματική πολιτική και όταν οι μετοχές κορυφώνονται. Για παράδειγμα, ενώ η Κεντρική Τράπεζα της Αμερικής άρχισε να αυξάνει τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια τον Ιούνιο του 2003, οι μετοχές του Ηνωμένου Βασιλείου κορυφώθηκαν τον Οκτώβριο του 2007, σχεδόν 3½ χρόνια αργότερα. Αυτή η καθυστέρηση αποδίδεται στην εμπιστοσύνη των επενδυτών ότι η οικονομία αναπτύσσεται αρκετά έντονα ώστε τα εταιρικά κέρδη να απορροφήσουν τον αντίκτυπο των υψηλότερων επιτοκίων στα αρχικά στάδια της σύσφιγξης.
- Τα υψηλότερα βραχυπρόθεσμα επιτόκια είναι ένα μεγάλο αρνητικό για τα ομόλογα, καθώς η ζήτηση των επενδυτών για υψηλότερες αποδόσεις στείλει τις τιμές τους χαμηλότερες. Τα ομόλογα υπέστησαν μία από τις χειρότερες αγορές τους το 1994, καθώς η Federal Reserve αύξησε το βασικό ποσοστό των ομοσπονδιακών κεφαλαίων από 3% στις αρχές του έτους σε 5,5% μέχρι το τέλος του έτους.
- Τα μετρητά τείνουν να λειτουργούν καλά κατά τη διάρκεια στενών περιόδων νομισματικής πολιτικής, καθώς τα υψηλότερα επιτόκια καταθέσεων προκαλούν τους καταναλωτές να εξοικονομούν παρά να δαπανήσουν. Οι βραχυπρόθεσμες καταθέσεις γενικά ευνοούνται κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων για να επωφεληθούν από την αύξηση των επιτοκίων.
- Όπως είναι αναμενόμενο, τα ακίνητα παρουσιάζουν πτώση όταν τα επιτόκια αυξάνονται καθώς κοστίζουν περισσότερο τα χρέη στεγαστικών υπηρεσιών, οδηγώντας σε μείωση της ζήτησης από τους ιδιοκτήτες σπιτιού και τους επενδυτές. Το κλασικό παράδειγμα της ενίοτε καταστροφικής επίδρασης των αυξανόμενων συντελεστών για τη στέγαση είναι, φυσικά, η έκρηξη της φούσκας της στέγασης του ΣτΑ από το 2006 και μετά. Αυτό επιδεινώθηκε σε μεγάλο βαθμό από την απότομη άνοδο των μεταβλητών επιτοκίων στεγαστικών δανείων, που παρακολούθησαν το ποσοστό των ομοσπονδιακών κεφαλαίων, το οποίο αυξήθηκε από 2,25% στις αρχές του 2005 σε 5,25% μέχρι το τέλος του 2006. Το Federal Reserve επιτάχυνε την ομοσπονδιακή το επιτόκιο των κεφαλαίων είναι τουλάχιστον 12 φορές σε αυτή τη διετή περίοδο, σε προσαυξήσεις 25 μονάδων βάσης.
- Τα εμπορεύματα εμπορεύονται κατά τρόπο παρόμοιο με τις μετοχές κατά τη διάρκεια περιόδων στενής πολιτικής, διατηρώντας την ανοδική τους ορμή στην αρχική φάση της σύσφιγξης και μείωσης σημαντικά αργότερα καθώς τα υψηλότερα επιτόκια επιτυγχάνουν την επιβράδυνση της οικονομίας.
- Τα υψηλότερα επιτόκια, ή ακόμα και η προοπτική υψηλότερων επιτοκίων, γενικά τείνουν να ενισχύουν το εθνικό νόμισμα. Το καναδικό δολάριο, για παράδειγμα, διαπραγματεύεται σε ισοτιμία με την U.Το δολάριο ΗΠΑ για μεγάλο χρονικό διάστημα μεταξύ του 2010 και του 2012, καθώς ο Καναδάς παρέμεινε το μόνο κράτος της G-7 για να διατηρήσει μια αυστηρότερη μεροληψία στη νομισματική πολιτική του κατά την περίοδο αυτή. Ωστόσο, το νόμισμα υποχώρησε έναντι του ξένου δολαρίου το 2013, όταν κατέστη προφανές ότι η καναδική οικονομία κατευθύνθηκε προς μια περίοδο βραδύτερης ανάπτυξης από το Ηνωμένο Βασίλειο, οδηγώντας σε προσδοκίες ότι η Τράπεζα του Καναδά θα αναγκαστεί να μειώσει την αυστηρότερη μεροληψία της.
- Τοποθέτηση χαρτοφυλακίου
Οι επενδυτές μπορούν να ωθήσουν τις αποδόσεις τους τοποθετώντας χαρτοφυλάκια για να επωφεληθούν από τις αλλαγές της νομισματικής πολιτικής. Η τοποθέτηση του χαρτοφυλακίου εξαρτάται από το είδος του επενδυτή που είστε, δεδομένου ότι η ανοχή κινδύνου και ο επενδυτικός ορίζοντας είναι βασικοί καθοριστικοί παράγοντες για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τέτοιες κινήσεις.
Οι επιθετικοί επενδυτές
- : Οι νεότεροι επενδυτές με μακροχρόνιους επενδυτικούς ορίζοντες και υψηλό βαθμό ανεκτικότητας σε κινδύνους θα εξυπηρετηθούν καλά από τη βαρύτητα σε σχετικά επικίνδυνα περιουσιακά στοιχεία όπως τα αποθέματα και τα ακίνητα (ή πληρεξούσια όπως τα REITs) έμμηνα. Αυτή η στάθμιση πρέπει να μειωθεί καθώς η πολιτική καθίσταται πιο περιοριστική. Με το πλεονέκτημα του παρελθόντος, η έντονη επένδυση σε μετοχές και ακίνητα από το 2003 έως το 2006, η συμμετοχή των κερδών από αυτά τα περιουσιακά στοιχεία και η διάθεσή τους σε ομόλογα από το 2007 έως το 2008, η αποκατάσταση των μετοχών το 2009 θα ήταν το ιδανικό χαρτοφυλάκιο κινήσεις για έναν επιθετικό επενδυτή να κάνει. Συντηρητικοί επενδυτές
- : Ενώ αυτοί οι επενδυτές δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να είναι επιθετικοί με τα χαρτοφυλάκιά τους, πρέπει επίσης να αναλάβουν δράση για τη διατήρηση του κεφαλαίου και την προστασία των κερδών. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους συνταξιούχους, για τους οποίους τα χαρτοφυλάκια επενδύσεων αποτελούν βασική πηγή εισοδήματος συνταξιοδότησης. Για αυτούς τους επενδυτές, οι συνιστώμενες στρατηγικές είναι να περιορίσουν την έκθεση σε μετοχές καθώς οι αγορές εξελίσσονται περισσότερο, αποφεύγουν τα βασικά προϊόντα και επενδύουν με μόχλευση και κλειδώνουν σε υψηλότερα επιτόκια στις προθεσμιακές καταθέσεις, εάν τα επιτόκια φαίνεται να είναι πιο χαμηλά. Ο κανόνας της μετοχικής συνιστώσας ενός συντηρητικού επενδυτή είναι περίπου 100 μείον την ηλικία του επενδυτή. αυτό σημαίνει ότι ένας 60χρονος δεν θα πρέπει να έχει επενδύσει πάνω από το 40% σε μετοχές. Ωστόσο, αν αυτό αποδειχθεί πολύ επιθετικό για έναν συντηρητικό επενδυτή, η μετοχική συνιστώσα ενός χαρτοφυλακίου θα πρέπει να περικοπεί περαιτέρω. Συμπέρασμα
Οι αλλαγές της νομισματικής πολιτικής μπορούν να έχουν σημαντικό αντίκτυπο σε κάθε κατηγορία περιουσιακών στοιχείων. Αλλά έχοντας επίγνωση των αποχρώσεων της νομισματικής πολιτικής, οι επενδυτές μπορούν να τοποθετήσουν τα χαρτοφυλάκιά τους για να επωφεληθούν από τις αλλαγές πολιτικής και να ενισχύσουν τις αποδόσεις.