Από την πλευρά του, η διαπίστωση πως μια τράπεζα κάνει τα χρήματα είναι μια αρκετά απλή υπόθεση. Μια τράπεζα κερδίζει ένα περιθώριο στα χρήματα που δανείζει από τα χρήματα που παίρνει ως κατάθεση. Το καθαρό επιτοκιακό περιθώριο (NIM), το οποίο οι περισσότερες τράπεζες αναφέρουν τριμηνιαία, αντιπροσωπεύει αυτό το spread, που είναι απλώς η διαφορά μεταξύ του τι κερδίζει τα δάνεια έναντι του ποσού που καταβάλλει ως τόκοι από τις καταθέσεις. Αυτό, φυσικά, γίνεται πολύ πιο περίπλοκο, δεδομένης της ζαλάδας των πιστωτικών προϊόντων και των επιτοκίων που χρησιμοποιούνται για τον καθορισμό του επιτοκίου που τελικά χρεώνεται για τα δάνεια.

AD:

Ακολουθεί μια επισκόπηση του τρόπου με τον οποίο μια τράπεζα καθορίζει το επιτόκιο των καταναλωτών και των επιχειρηματικών δανείων.

Όλα ξεκινούν με την πολιτική επιτοκίων

Οι τράπεζες είναι γενικά ελεύθερες να καθορίσουν το επιτόκιο που θα πληρώσουν για καταθέσεις και χρεώσεις για δάνεια, αλλά πρέπει να λάβουν υπόψη τον ανταγωνισμό, καθώς και τα επίπεδα αγοράς για πολλά ενδιαφέροντα τιμές και πολιτικές Fed. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των Η.Π.Α. επηρεάζει τα επιτόκια καθορίζοντας συγκεκριμένα επιτόκια, καθορίζοντας τις απαιτήσεις των τραπεζικών αποθεματικών και αγοράζοντας και πωλώντας «χωρίς κίνδυνο» (ένας όρος που χρησιμοποιείται για να υποδηλώνει ότι πρόκειται για ένα από τα ασφαλέστερα ομόλογα) τις καταθέσεις που κατέχουν οι τράπεζες στην Fed. Αυτό αναφέρεται ως νομισματική πολιτική και προορίζεται να επηρεάσει την οικονομική δραστηριότητα, καθώς και την υγεία και την ασφάλεια του συνολικού τραπεζικού συστήματος. Οι περισσότερες χώρες που βασίζονται στην αγορά χρησιμοποιούν μια παρόμοια νομισματική πολιτική στις οικονομίες τους.
Ένα πρωταρχικό όχημα που χρησιμοποιεί η Fed του U. S. για να επηρεάσει τη νομισματική πολιτική καθορίζει το ποσοστό των ομοσπονδιακών κεφαλαίων, το οποίο είναι απλώς το ποσοστό με το οποίο οι τράπεζες εμπορεύονται τα υπόλοιπα (δανείζονται και δανείζονται) με την Fed. Πολλά άλλα επιτόκια, συμπεριλαμβανομένου του βασικού επιτοκίου, το οποίο είναι ένα επιτόκιο που οι τράπεζες χρησιμοποιούν για τον ιδανικό πελάτη με σταθερή πιστοληπτική αξιολόγηση και ιστορικό πληρωμών, βασίζονται στα επιτόκια της Fed, όπως τα κεφάλαια της Fed. Άλλες εκτιμήσεις που μπορούν να λάβουν υπόψη οι τράπεζες είναι οι προσδοκίες για το επίπεδο πληθωρισμού, τη ζήτηση και την ταχύτητα σε χρήμα σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και, διεθνώς, τα επίπεδα των χρηματιστηριακών αγορών και άλλους παράγοντες που συζητούνται παρακάτω.

AD:

Παράγοντες που βασίζονται στην αγορά

Επιστρέφοντας ξανά στο NIM, οι τράπεζες προσπαθούν να το μεγιστοποιήσουν καθορίζοντας την απότομη κλίση των καμπυλών απόδοσης. Η καμπύλη αποδόσεων βασικά δείχνει σε γραφική μορφή τη διαφορά μεταξύ βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων επιτοκίων. Γενικά, μια τράπεζα προσπαθεί να δανειστεί ή να πληρώσει βραχυπρόθεσμα επιτόκια στους καταθέτες και να δανείσει, μέσω δανείων, στο πιο μακροπρόθεσμο τμήμα της καμπύλης αποδόσεων. Εάν μια τράπεζα μπορεί να το κάνει αυτό με επιτυχία, θα κάνει χρήματα και θα παρακαλεί τους μετόχους. Η ανεστραμμένη καμπύλη αποδόσεων, που σημαίνει ότι τα επιτόκια στα αριστερά ή στο βραχυπρόθεσμο φάσμα είναι υψηλότερα από τα μακροπρόθεσμα, καθιστά αρκετά δύσκολη για μια τράπεζα να δανείζει κερδοφόρα.Ευτυχώς, οι ανεστραμμένες καμπύλες αποδόσεων εμφανίζονται σπάνια και γενικά δεν διαρκούν πολύ.
Μια ακαδημαϊκή μελέτη, κατάλληλα με τίτλο "Πώς οι τράπεζες καθορίζουν επιτόκια" εκτιμά ότι οι τράπεζες βασίζουν τα ποσοστά που χρεώνουν σε οικονομικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του επιπέδου και της αύξησης του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) και του πληθωρισμού. Αναφέρει επίσης τη μεταβλητότητα των επιτοκίων - τα σκαμπανεβάσματα στις τιμές της αγοράς - ως σημαντικό παράγοντα που εξετάζουν οι τράπεζες. Όλοι αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν τη ζήτηση για δάνεια, τα οποία μπορούν να συμβάλουν στην άνοδο των επιτοκίων υψηλότερα ή χαμηλότερα. Όταν η ζήτηση είναι χαμηλή, όπως κατά τη διάρκεια μιας οικονομικής ύφεσης, οι τράπεζες μπορούν να αυξήσουν τα επιτόκια καταθέσεων για να ενθαρρύνουν τους πελάτες να δανείσουν ή να μειώσουν τα επιτόκια δανείων ώστε να ενθαρρύνουν τους πελάτες να αναλάβουν χρέη.
Σημαντικές είναι και οι εκτιμήσεις της τοπικής αγοράς. Οι μικρότερες αγορές ενδέχεται να έχουν υψηλότερα ποσοστά λόγω του λιγότερου ανταγωνισμού, καθώς και το γεγονός ότι οι αγορές δανείων είναι λιγότερο ρευστές και έχουν χαμηλότερο συνολικό όγκο δανείων.

-

Εισαγωγές Πελάτη

Όπως προαναφέρθηκε, το βασικό επιτόκιο μιας τράπεζας - το επιτόκιο που χρεώνουν οι τράπεζες στους πιο αξιόπιστους πελάτες της - είναι το καλύτερο επιτόκιο που προσφέρουν και αναλαμβάνει πολύ μεγάλη πιθανότητα δανείου επιστρέφονται πλήρως και εγκαίρως. Όμως, όπως γνωρίζει οποιοσδήποτε καταναλωτής που προσπάθησε να πάρει ένα δάνειο, εμφανίζονται πολλοί άλλοι παράγοντες. Για παράδειγμα, πόσο δανείζεται ένας πελάτης, ποια είναι η πιστοληπτική του ικανότητα και ποια είναι η συνολική σχέση με την τράπεζα (π.χ. τον αριθμό των προϊόντων που χρησιμοποιεί ο πελάτης, πόσο καιρό έχει γίνει πελάτης, ποιο πιστωτικό αποτέλεσμά του έχει) όλα έρχονται στο παιχνίδι.

Το χρηματικό ποσό που έχει καταβληθεί ως προκαταβολή - είτε όχι, 5%, 10% ή 20% - είναι επίσης σημαντικό. Μελέτες έχουν αποδείξει ότι όταν ένας πελάτης θέτει κάτω μια μεγάλη αρχική προκαταβολή, αυτός ή αυτή έχει επαρκή «δέρμα στο παιχνίδι» για να μην περάσει μακριά από ένα δάνειο σε δύσκολους καιρούς. Το γεγονός ότι οι καταναλωτές έβαζαν λίγα χρήματα κάτω (και μάλιστα είχαν δάνεια με αρνητικά χρονοδιαγράμματα απόσβεσης, που σημαίνει το υπόλοιπο του δανείου αυξήθηκαν με την πάροδο του χρόνου) για να αγοράσουν σπίτια κατά τη διάρκεια της Στέγασης Bubble θεωρείται ένας τεράστιος παράγοντας βοηθώντας να ανεμιστήρα τις φλόγες της πιστωτικής κρίσης επακόλουθο της μεγάλης ύφεσης.
Η εγγύηση, ή η τοποθέτηση των άλλων περιουσιακών στοιχείων (κατοικία, αυτοκίνητο, άλλα ακίνητα) στους όρους του δανείου επηρεάζει επίσης το δέρμα στο παιχνίδι. Η διάρκεια του δανείου ή η διάρκεια μέχρι τη λήξη είναι επίσης σημαντική. Με μεγαλύτερη διάρκεια, υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος να μην επιστραφεί το δάνειο. Αυτό είναι γενικά γιατί τα μακροπρόθεσμα επιτόκια είναι υψηλότερα από τα βραχυπρόθεσμα. Οι τράπεζες εξετάζουν επίσης τη συνολική ικανότητα των πελατών να αναλάβουν χρέη. Για παράδειγμα, ο δείκτης εξυπηρέτησης του χρέους προσπαθεί να χωρέσει αυτή τη συζήτηση σε μια βολική φόρμουλα που χρησιμοποιεί μια τράπεζα για να καθορίσει το επιτόκιο που θα χρεώσει για ένα δάνειο ή ότι είναι σε θέση να πληρώσει για μια κατάθεση.

Περίληψη διαφορετικών επιτοκίων

Καλύψαμε το επιτόκιο των κεφαλαίων της Fed, το βασικό επιτόκιο και τα σχετικά επιτόκια παραπάνω. Υπάρχουν πολλά άλλα είδη επιτοκίων και προϊόντα δανείου. Όταν πρόκειται για τον καθορισμό των επιτοκίων δανείων, ορισμένα δάνεια, όπως τα στεγαστικά δάνεια κατοικιών, δεν μπορούν να βασίζονται στο βασικό επιτόκιο, αλλά μάλλον να ανταλλάσσουν το επιτόκιο του Treasury Bill (βραχυπρόθεσμο U.Κυμαινόμενο επιτόκιο), το διατραπεζικό επιτόκιο του Λονδίνου (LIBOR) και τα πιο μακροπρόθεσμα ομόλογα του Δημοσίου.

Καθώς τα επιτόκια αυτών των επιτοκίων της αγοράς αυξάνονται, το ίδιο ισχύει και για τα τέλη που χρεώνουν οι τράπεζες. Άλλα δάνεια και επιτόκια περιλαμβάνουν δάνεια που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση, όπως τα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια (MBS), τα δάνεια σπουδαστών και τα δάνεια μικρών επιχειρήσεων (δάνεια SBA), τα τελευταία από τα οποία υποστηρίζονται εν μέρει από την κυβέρνηση. Όταν η κυβέρνηση έχει την πλάτη σας, τα επιτόκια δανείων τείνουν να είναι χαμηλότερα και χρησιμοποιούνται ως βάση για άλλα δάνεια που γίνονται σε καταναλωτές και επιχειρήσεις. Φυσικά, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε απερίσκεπτες δανεισμούς και ηθικούς κινδύνους όταν οι δανειζόμενοι υποθέτουν ότι η κυβέρνηση θα τους επιστρέψει όταν το δάνειο πάει κακό.

Η κατώτατη γραμμή

Οι τράπεζες χρησιμοποιούν μια σειρά παραγόντων για τον καθορισμό των επιτοκίων. Η αλήθεια είναι ότι επιδιώκουν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη, μέσω του NIM, για τους μετόχους τους. Από την άλλη, οι καταναλωτές και οι επιχειρήσεις αναζητούν το χαμηλότερο δυνατό ποσοστό. Μια λογική προσέγγιση για την επίτευξη ενός καλού ποσοστού θα ήταν να μετατρέψετε την παραπάνω συζήτηση στο κεφάλι της ή να εξετάσετε τους αντίθετους παράγοντες από αυτό που μια τράπεζα μπορεί να αναζητά.

Ο ευκολότερος τρόπος για να ξεκινήσετε είναι οι εισροές πελατών, όπως το να έχετε το υψηλότερο δυνατό πιστωτικό αποτέλεσμα, να τοποθετήσετε ασφάλεια ή μια μεγάλη προκαταβολή για ένα δάνειο και να χρησιμοποιήσετε πολλές υπηρεσίες (έλεγχος, αποταμίευση, μεσιτεία, υποθήκη) τράπεζα για να πάρετε μια έκπτωση. Επιπλέον, ο δανεισμός κατά τη διάρκεια μιας χαμηλής οικονομίας ή όταν η αβεβαιότητα είναι υψηλή (για παράγοντες όπως ο πληθωρισμός και το περιβάλλον μεταβλητού επιτοκίου) θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή στρατηγική για την επίτευξη ευνοϊκού επιτοκίου - να επιλέξει μια εποχή κατά την οποία μια τράπεζα μπορεί να είναι ιδιαίτερα κίνητρα να αντιμετωπίσετε ή να δώσετε το καλύτερο δυνατό ποσοστό. Τέλος, η αναζήτηση δανείου ή επιτόκιο με κυβερνητική υποστήριξη μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να εξασφαλίσετε το χαμηλότερο δυνατό ποσοστό.