α:

Οι πράξεις ανοικτής αγοράς αποτελούν μηχανισμό μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής. Η νομισματική πολιτική στοχεύει στην εξεύρεση της καλύτερης ισορροπίας μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης και πληθωρισμού με τη στόχευση της προσφοράς χρήματος. Όταν η οικονομία έχει πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα, αυξάνεται η προσφορά χρήματος. Όταν η οικονομία είναι πλησίον της πλήρους δυναμικότητας και δημιουργούνται πληθωριστικές πιέσεις, η προσφορά χρήματος μειώνεται.

Εκτός από τις πράξεις ανοικτής αγοράς, οι κεντρικές τράπεζες μειώνουν ή αυξάνουν τα επιτόκια για να επηρεάσουν την προσφορά χρήματος. Τα επιτόκια αποτελούν πολύ αποτελεσματικό εργαλείο όταν η οικονομία είναι γεμάτη πληθωριστικές πιέσεις. Από τη Μεγάλη Ύφεση, η έλλειψη σημαντικού πληθωρισμού έχει οδηγήσει σε σχεδόν μηδενικά επιτόκια σε όλο τον κόσμο.

Από τότε, οι πράξεις ανοικτής αγοράς έχουν γίνει το κύριο εργαλείο των κεντρικών τραπεζών για να επηρεάσουν την προσφορά χρήματος. Στο μηδέν, εάν οι κεντρικές τράπεζες επιθυμούν να επεκτείνουν την προσφορά χρήματος, συμμετέχουν σε ποσοτική χαλάρωση (QE). Το QE ουσιαστικά αποτιμά το δημόσιο χρέος μέσω αγορών ενεργητικού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια εκτεταμένη προσφορά χρήματος να κυνηγάει λιγότερα χρεόγραφα.

Οι αγορασθέντες τίτλοι μεταφέρονται στον ισολογισμό των κεντρικών τραπεζών. Οι τίτλοι αυτοί μπορούν να διατηρηθούν μέχρι τη λήξη τους, εάν δεν βελτιωθούν οι οικονομικές συνθήκες ή μπορούν να πωληθούν ξανά στην αγορά, εάν οι πληθωριστικές πιέσεις αρχίσουν να αυξάνονται. Το Ομοσπονδιακό Αποθεματικό δεσμεύτηκε στην QE από το 2009 έως το 2014 με αγορές περιουσιακών στοιχείων συνολικού ύψους $ 3. 6 τρισ.

Οι προσπάθειες αυτές απέτρεψαν τον αποπληθωρισμό από την είσοδο στην οικονομία, την καταγραφή χαμηλών επιτοκίων και την αύξηση των τιμών των περιουσιακών στοιχείων. Τόσο τα αποθέματα όσο και τα ομόλογα αυξήθηκαν μαζί κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, μια ασυνήθιστη εμφάνιση. Προχωρώντας όσο ο αποπληθωρισμός παραμένει μεγαλύτερη απειλή από τον πληθωρισμό, οι πράξεις ανοικτής αγοράς θα είναι το κύριο εργαλείο για την εφαρμογή της νομισματικής πολιτικής από τους κεντρικούς τραπεζίτες.