α:

Σχεδόν όλοι οι εργοδότες επιβαρύνονται με δαπάνες που σχετίζονται με τους υπαλλήλους τους πέρα ​​από τους μισθούς τους. Πολλά από αυτά τα έξοδα θεωρούνται "περιθωριακά" οφέλη και περιλαμβάνουν πράγματα όπως η ασφάλιση υγείας, τα προγράμματα γευμάτων ή οι υπηρεσίες μεταφοράς. Για τον υπολογισμό των περιθωριακών παροχών, οι εργοδότες πρέπει πρώτα και κύρια να προσδιορίσουν ποια από τα οφέλη τους θεωρούνται μη μισθολογικές. Αυτό δεν είναι πάντα απλό. το Γραφείο Στατιστικών Εργασίας, για παράδειγμα, θεωρεί ότι οι υπερωρίες αποτελούν όφελος, ενώ άλλοι οργανισμοί θεωρούν τις υπερωρίες ως μέρος του μισθού των εργαζομένων. Μόλις προσδιοριστούν όλα τα περιθώρια παροχών και αποτιμηθεί η αξία κόστους, μπορούν να αθροιστούν και να διαχωριστούν από τον αριθμό των διαθέσιμων ωρών εργασίας σε ένα χρόνο για να βρεθεί το μέσο όφελος του κόστους παροχών.

Η απόδοση του σωστού κόστους σε δολάρια στα οφέλη δεν είναι πάντα εύκολη, καθώς ορισμένα οφέλη, όπως οι ημέρες διακοπών, είναι άυλα στη φύση. Οι κανόνες περί αποτίμησης παροχών περιθωρίου εξετάζονται στην Υπηρεσία Εσωτερικών Εισοδήματος ή στο IRS, Δημοσίευση 15-Β. Η πιο συνηθισμένη μέθοδος εκχώρησης αξίας είναι μέσω του κανόνα γενικής αποτίμησης, ο οποίος επιχειρεί να προσφέρει μια δίκαιη αγοραία αξία για τα παρεχόμενα οφέλη.

Ένας άλλος τρόπος για να εκπροσωπούν τα οφέλη των περιθωρίων είναι μέσω ενός υπολογισμού του "φόρου παροχών". Μπορείτε να προσδιορίσετε το φόρτο παροχών του οργανισμού διαιρώντας το κόστος παροχών όλων των υπαλλήλων σας με το συνολικό κόστος μισθοδοσίας τους. Ίσως ο σημαντικότερος λόγος για τον υπολογισμό των περιθωριακών παροχών είναι να επωφεληθούν από τις φορολογικές εκπτώσεις που προσφέρονται από το IRS για ορισμένους τύπους παροχών. Για παράδειγμα, τα ασφάλιστρα ασφάλισης υγείας που καταβάλλουν οι εργοδότες για λογαριασμό των εργαζομένων τους είναι αφορολόγητα και εκπίπτονται από τον φόρο.