Κατά την εξέταση των μεγαλύτερων επενδυτών στην ιστορία, οι άνθρωποι συχνά αναφέρουν ονόματα όπως ο Warren Buffet και ο Benjamin Graham. John Templeton, John Bogle και Peter Lynch είναι επίσης μέρος της συζήτησης. Ωστόσο, κανένας από αυτούς τους διάσημους επενδυτές δεν ήταν καθαρά αναπτυσσόμενοι επενδυτές. Οι επενδυτικές τους μορφές κυμαίνονταν από την προσανατολισμένη στην προστιθέμενη αξία στην αντίστροφη, ή στην περίπτωση του Lynch, ένα υβρίδιο αξίας και ανάπτυξης. Οι επιτυχείς επενδυτές μακροπρόθεσμης ανάπτυξης είναι στην πραγματικότητα μια σπάνια φυλή, αλλά η γενεαλογία τους χρονολογείται από ορισμένους θρύλους ανάπτυξης, μεταξύ των οποίων ο Thomas Rowe Price, ο Jr., ο Philip Fisher και ο Bill O'Neil.

Το όνομα μπορεί να ακούγεται γνωστό στους σημερινούς επενδυτές λόγω του αμοιβαίου κεφαλαίου που ονομάστηκε για τον ιδρυτή του Thomas Rowe Price Jr. το 1950. Η τιμή ξεκίνησε την επενδυτική του καριέρα με ένα Μεσιτική εταιρεία με έδρα το Βαλτιμόρη, η οποία αργότερα έγινε γνωστή ως Legg Mason. Τα εκπαιδευτικά του χρόνια ήρθαν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης όταν έμαθε την αξία της πειθαρχίας, της συνοχής της διαδικασίας και της θεμελιώδους έρευνας στην επιλογή αποθεμάτων με τη δυνατότητα να αναπτυχθούν μακροπρόθεσμα.

Αφού ανέλαβε τη θέση του Επικεφαλής Επενδυτή στην εταιρεία του, η Price αποφάσισε να βγει από μόνος του και να καλλιεργήσει την επενδυτική της φιλοσοφία και ίδρυσε την T. Rowe Price Associates το 1937. Η τιμή ήταν μεταξύ οι πρώτοι διαχειριστές επενδύσεων να χρεώνουν τέλη για τα υπό διαχείριση περιουσιακά στοιχεία αντί για προμήθειες για συναλλαγές. Ήταν πρωτοπόρος στην πρώτη θέση του πελάτη. Η εταιρία ξεκίνησε το 1950 το πρώτο αμοιβαίο ταμείο, το T. Rowe Growth Stock Growth Fund ("PRGFX"). Το επενδυτικό στυλ διαχείρισης του Αμοιβαίου Κεφαλαίου βασίστηκε στη μεθοδολογία της Price που επικεντρώνεται σε καλά διαχειριζόμενες εταιρείες με δυνατότητες υψηλότερης αύξησης των κερδών. Το ταμείο διαχειρίζεται κατά πολύ τον ίδιο τρόπο σήμερα. Η τιμή αποσύρθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και πώλησε την επιχείρησή του στις αρχές της δεκαετίας του '70.

Ο καθένας που προσπάθησε να μάθει τις περιπλοκές της επιτυχούς επένδυσης στο χρηματιστήριο πιθανότατα είχε διαβάσει τα κοινά αποθέματα και τα ασυνήθιστα κέρδη, τα οποία δημοσίευσε αρχικά ο Philip Fisher το 1958. Το βιβλίο παραμένει επενδυτικό κλασικό και έχει εδραιώσει τη φήμη του Fisher ως ένας θρυλικός επενδυτής ανάπτυξης. Γεννημένος το 1907, ο Fisher έμαθε το εμπόριο του κατά τη διάρκεια της ταραχώδους συντριβής της χρηματιστηριακής αγοράς του 1929, αλλά απέσυρε κάποια πολύτιμα μαθήματα. Αντί να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις τιμές / κέρδη μιας εταιρείας σε σχέση με την τιμή των μετοχών, άρχισε να επικεντρώνεται στους παράγοντες ανάπτυξης της εταιρείας. Το 1931, ο Fisher ίδρυσε τη δική του εταιρεία διαχείρισης επενδύσεων, η οποία είναι τώρα γνωστή ως Fisher Investments.

Ο Fisher προχώρησε στην επενδυτική του φιλοσοφία ως επενδυτή ανάπτυξης, εστιάζοντας σε ένα περιορισμένο αριθμό μετοχών που πίστευε ότι θα υπερέβαινε την αγορά όσον αφορά τις πωλήσεις και τα κέρδη μακροπρόθεσμα.Έσκυψε προς τις κατασκευαστικές εταιρείες επειδή τους κατάλαβε, αλλά παρέμεινε μακριά από τις εταιρείες που πλήρωσαν μερίσματα, επειδή προτιμούσε να επανεπενδύσει τα μετρητά στην εταιρεία. Η ποιότητα της διαχείρισης, το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και η σταθερή αύξηση των πωλήσεων αποτελούν τους βασικούς παράγοντες που εξετάζει ο Fisher σε κάθε επένδυση. Ο Fisher παρέμεινε αληθινός στο επενδυτικό του στυλ μέχρι που αποχώρησε από την εταιρεία του στην ηλικία των 91 ετών.

William J. O'Neil

Στη σύγχρονη εποχή, ο William O'Neil ξεχωρίζει για την καινοτόμο στρατηγική επένδυσης ανάπτυξης, CAN SLIM , την οποία ανέπτυξε ενώ συνεργάστηκε με τον Hayden, Stone & Company ως χρηματιστή. Η επενδυτική στρατηγική τον έκανε τον κορυφαίο χρηματιστή στην επιχείρηση του. Το 1963, ξεκίνησε με δική του πρωτοβουλία να ξεκινήσει τη William O'Neil & Co, και στην ηλικία των 30 ετών, έγινε ο νεώτερος που ήταν κάτοχος έδρας στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Το 1983 ξεκίνησε την "Επενδυτική Επιχειρηματική Ημερήσια", η οποία ήταν τότε μια από τις λίγες δημοσιεύσεις που ανταγωνίζονταν άμεσα με το The Wall Street Journal.

Στην επενδυτική του στρατηγική, η O'Neil χρησιμοποιεί τόσο ποσοτικές όσο και ποιοτικές προσεγγίσεις για να αναζητήσει αποθέματα που έχουν το υψηλότερο δυναμικό αύξησης των τιμών από τη στιγμή που τα αγοράζει. Η βασική του φιλοσοφία επενδύσεων είναι να «αγοράσει τον ισχυρό και να πουλήσει τους αδύναμους», αλλά ακολουθεί μια σειρά επενδυτικών αρχών στη στρατηγική CAN SLIM, η οποία επικεντρώνεται στην αύξηση των κερδών. Τα κριτήρια επιλογής των αποθεμάτων του επιτρέπουν να ακουμπάει σε εταιρείες κάτω από το ραντάρ με χαμηλά αποθέματα αποθέματος που δεν κατέχουν ευρέως τα ιδρύματα. Κρατάει σε μετοχές που ξεπερνούν τα κέρδη και είναι γρήγορος να πουλήσει μετοχές με χαμηλότερη απόδοση. Τα βιβλία του O'Neil, "Πώς να κερδίσετε χρήματα σε αποθέματα: ένα σύστημα που κερδίζει σε καλό χρονικό διάστημα ή κακό" και "Το βιβλίο μοντέλων των μεγαλύτερων νικητών των χρηματιστηρίων" περιγράφουν λεπτομερώς την επενδυτική του στρατηγική.