Η υπόθεση της αποδοτικής αγοράς (EMH) είναι η ιδέα ότι όλες οι διαθέσιμες πληροφορίες αντικατοπτρίζονται πλήρως στην τιμή ενός περιουσιακού στοιχείου, όπως ένα απόθεμα. Αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1960 από τον Αμερικανό οικονομολόγο Eugene Fama, η ΕΜΗ υποστηρίζει ότι είναι αδύνατο για τους επενδυτές να υπερβαίνουν με συνέπεια την αγορά καθώς τα αποθέματα πάντα διαπραγματεύονται στην εύλογη αξία τους. Θεωρητικά, η ΕΜΗ υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει τρόπος να αγοράσετε μετοχές σε τιμές ευκαιρίας ή να τις πωλήσετε σε διογκωμένες τιμές. Η θεωρία δηλώνει ότι η συλλογή μετοχών είναι, ουσιαστικά, ένα "παιχνίδι τυχερών παιχνιδιών". "

Το EMH είναι μια εξαιρετικά αμφισβητούμενη θεωρία και η συζήτηση για την ορθότητα της - ίσως η σημαντικότερη συζήτηση στον χρηματοπιστωτικό κόσμο τα τελευταία πενήντα χρόνια - επιδιώκει να αποδείξει ή να διαψεύσει τα πλεονεκτήματα της ενεργού διαχείρισης των επενδύσεων . Αν το EMH αποδειχθεί αληθινό, δεν υπάρχει ανάγκη για ενεργή διαχείριση επενδύσεων. Αν το EMH αποδειχθεί ψευδές, οι επαγγελματίες συλλέκτες θα χρειαστούν μία φορά για πάντα. Οι υποστηρικτές και από τις δύο πλευρές - ενεργητική και παθητική διαχείριση - έχουν συναρπαστικές οπτικές γωνίες. Η συζήτηση εξελίσσεται καθ 'όλη τη διάρκεια των δεκαετιών χωρίς να έχει τελειώσει η οπτική γωνία, χωρίζοντας δύο θεωρητικές απόψεις μεταξύ τους χωρίς κανένα μέσο πραγματικής επίλυσης, με κάθε πλευρά να παρέχει δεδομένα και λογικά επιχειρήματα για να υποστηρίξει τους ισχυρισμούς της. Αυτό το αποτέλεσμα που δεν είναι σαφώς κερδοφόρο είναι ένα ζήτημα που προκαλεί πολλά επιχειρήματα πέρα ​​από τα οικονομικά - αντιτιθέμενες απόψεις που διαθέτουν τόσο υποτιθέμενα γεγονότα που αποδεικνύουν τους ισχυρισμούς τους (π.χ., κλιματική αλλαγή ή δημοσιονομική πολιτική). Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα δεδομένα ειρωνικά κάνουν τα δύο μέρη σωστά και η αλήθεια παραμένει για πάντα άγνωστη.

Ωστόσο, οι σύγχρονες εξελίξεις στον τομέα της νευροεπιστήμης επέτρεψαν την επίλυση αυτής της μεγάλης συζήτησης για το EMH. Μέσα από την κατανόηση της διαδικασίας λήψης αποφάσεων, μπορούμε να φέρουμε τέλος στο κεφάλι που γυρίζει προς τα πίσω και προς τα πίσω μεταξύ των μονομαχιών των δεδομένων που βασίζονται σε επιχειρήματα υπέρ και κατά της EMH. Ένας σαφής νικητής μπορεί να δηλωθεί και η συζήτηση τελικά κλείνει.

Emotion: Ο βασικός οδηγός της διαδικασίας λήψης αποφάσεων

Όταν κάποιος κάνει μια απόφαση - μεγάλη ή μικρή - υπάρχει συναισθηματική συμπεριφορά. Φυσιολογικά, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ανίκανος να λάβει αποφάσεις χωρίς την εμπλοκή τόσο του εγκεφαλικού φλοιού όσο και του σωματικού συστήματος. Υπάρχει κάποιος βαθμός συγκίνησης και, ως εκ τούτου, προκατάληψη που είναι εγγενές σε κάθε απόφαση που κάνουμε. Αυτή η ύπαρξη συναισθημάτων στη διαδικασία λήψης αποφάσεων έχει αποδειχθεί σε ανατομικό επίπεδο και είναι τόσο επιστημονική όσο η ύπαρξη οξυγόνου (Ο) σε νερό (H

2

O). Οι άνθρωποι είναι απίστευτα συναισθηματικά ζώα. _{Ένα πιο απτό παράδειγμα της παρουσίας συναισθημάτων στη λήψη αποφάσεων μας είναι η εριστική: οι συνειδητές συντομεύσεις που απασχολούμε υποσυνείδητα για να μας επιτρέψουν να λύσουμε προβλήματα και να κάνουμε κρίσεις γρήγορα.Η ευρετική "αγκυροβόληση και προσαρμογή", για παράδειγμα, είναι η εμπιστοσύνη στην πρώτη πληροφορία πιο έντονα από όλες τις άλλες πληροφορίες που λαμβάνονται. είναι ο λόγος που αγαπάμε τις πωλήσεις όταν ψωνίζουμε - αγκυροβολούμε στην αρχική τιμή και αυτόματα πιστεύουμε ότι η μειωμένη τιμή είναι μια μεγάλη συμφωνία. Η "εδαφική διαθεσιμότητα" είναι η εκχώρηση πιθανοτήτων με βάση αυτό που έρχεται στο νου το πιο εύκολο. είναι ο λόγος που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα αεροπορικά ταξίδια είναι λιγότερο ασφαλή αμέσως μετά από μια άκρως γνωστή αεροπορική συντριβή.} Υπάρχουν πολλά ακόμα παραδείγματα ευρετικών στην καθημερινότητά μας. Οι εγκέφαλοί μας είναι πολύ έξυπνοι, περισσότερο από ό, τι φανταζόμαστε, και χρησιμοποιούν διαρκώς ψυχολογικά κόλπα για να μας σώσουν χρόνο με την ταχεία εξεύρεση λύσεων στα προβλήματά μας. Ωστόσο, τα ευρετικά κάνουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, ακόμη πιο θορυβώδη και περίπλοκη από την προκατάληψη και το συναίσθημα.

Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι οι ευρετικές και άλλες γνωστικές προκαταλήψεις δεν είναι πάντα κακές για εμάς, αλλά μέσω της κατανόησής τους αρχίζουμε να βλέπουμε τη συναισθηματική λήψη αποφάσεων στην εργασία με πρακτική έννοια.

Εξετάζοντας το EMH μέσω του φακού της νευροεπιστήμης

Οι σύγχρονες εξελίξεις στη νευροεπιστήμη έχουν φωτίσει την παρουσία και τη δύναμη του συναισθήματος στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Η εφαρμογή αυτής της ενισχυμένης κατανόησης του ανατομικού εγκεφάλου και της διαδικασίας λήψης αποφάσεων είναι απαραίτητη εάν η χρηματοδότηση είναι ώριμη και η βάση γνώσεων για τη διαχείριση των επενδύσεων πρόκειται να βελτιωθεί συνεχώς. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τις αλήθειες που βρέθηκαν στη νευροεπιστήμη για την εμπειρική απάντηση σε προηγούμενα θεωρητικά ερωτήματα, όπως η συζήτηση για την ακεραιότητα του EMH.

Οποιοδήποτε επιχείρημα για το EMH βασίζεται στη θεωρία της ορθολογικής επιλογής. Προκειμένου να πιστεύουμε ότι όλες οι πληροφορίες αντικατοπτρίζονται στην τιμή ενός περιουσιακού στοιχείου, κάποιος κάνει την υπόθεση (άλμα) ότι οι επενδυτές είναι συνετές και λογικές. Αλλά το συναίσθημα είναι η αντίθεση της λογικής, και οι άνθρωποι είναι εγγενώς συναισθηματικοί.

Πράγματι, το συναίσθημα είναι πάντα παρόν στις αγορές, και ως εκ τούτου, η αποτελεσματικότητα είναι πάντα απούσα. Οι τιμές δεν μπορούν να αντανακλούν με ακρίβεια τις πληροφορίες - όπως κατέχει η EMH - εάν οι πληροφορίες επηρεάζονται συναισθηματικά και οι τιμές των μετοχών καθορίζονται, τουλάχιστον εν μέρει, από αποφάσεις με συναισθηματικό τρόπο. Ίσως, δεδομένης της γνώσης που μας παρέχει η νευροεπιστήμη, μπορούμε τώρα να αποσυρθούμε από τη συζήτηση για την αποτελεσματικότητα της αγοράς και να επανερευνήσουμε το ακρωνύμιο ως "EMH:

Συναισθηματική

Θεωρία της Αγοράς. Η αποδοχή του συναισθήματος της αγοράς η αποτελεσματικότητα της αγοράς, αν και αυτή είναι η φυσική πρώτη εφαρμογή.Από εκεί, νέα ερωτήματα προκύπτουν στην προσπάθειά μας να βελτιώνουμε συνεχώς τη χρηματοδότηση.Μετά την επίλυση της αποτελεσματικότητας της αγοράς, φυσικά αρχίζει να επικεντρώνεται στα πλεονεκτήματα της παθητικής διαχείρισης των επενδύσεων. απαιτεί μια βαθύτερη εξέταση της τυχαιότητας, προτού υποθέσουμε ότι η ενεργή διαχείριση είναι βασιλιάς. Η κατώτατη γραμμή

Μια αγορά που είναι συναισθηματική είναι πράγματι αναποτελεσματική, αλλά μια αναποτελεσματική αγορά δεν είναι αναγκαστικά μια αγορά στην οποία οι κυριότεροι φορείς κυριαρχούν. τυχαίος?Και τι μπορεί νευροεπιστήμη να συμβάλει σε μια τέτοια συζήτηση; Αφού θέσουμε τον προβληματισμό για την αποτελεσματικότητα της αγοράς, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε καλύτερα αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα. Η χρηματοπιστωτική βιομηχανία έχει επικεντρωθεί στη συζήτηση για την αποδοτικότητα της αγοράς για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι μια συζήτηση που όταν εξετάζεται μέσω του φακού της νευροεπιστήμης έχει ένα απλό και σαφές ψήφισμα.