α:

Είναι απίθανο ο δείκτης τιμών καταναλωτή (CPI) να μετρήσει την ακριβή εμπειρία κάθε ατόμου με τις αλλαγές των τιμών. Παρόλο που αναφέρεται συνήθως ως το επίσημο κόστος διαβίωσης για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο ΔΤΚ λειτουργεί μόνο ως υποκατάστατο του πληθωρισμού. Πολλοί ισχυρίζονται ότι ο ΔΤΚ στην πραγματικότητα υποτιμά τον πραγματικό πληθωρισμό.

Το Γραφείο Στατιστικών Εργασίας (BLS) συνθέτει τον ΔΤΚ μέσω μιας σειράς αλληλένδετων δειγμάτων από αστικές περιοχές από τις οποίες συλλέγονται τα δεδομένα τιμών. Περίπου 15.000 οικογένειες επιλέγονται για μια έρευνα στο σημείο αγοράς για να ανακαλύψουν πού αγοράζονται αγαθά και υπηρεσίες.

Μόλις το BLS οργανώσει τα δεδομένα από αυτές τις οικογένειες, τότε επιλέγει από περισσότερες από 200 κατηγορίες στοιχείων και τις βαρύνει σύμφωνα με τη συχνότητα και τον όγκο των αγορών. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η μέθοδος έχει τροποποιηθεί ώστε να επιβαρύνει λιγότερο τις δαπάνες όπως οι τιμές των τροφίμων και των καυσίμων. Παρόμοιες αλλαγές σημειώθηκαν με τον δείκτη τιμών παραγωγού (PPI).

Ωστόσο, όταν συμβαίνει πληθωρισμός, είναι πιθανό τα κοινά και ανελαστικά στοιχεία, όπως τα τρόφιμα και τα καύσιμα, να παρουσιάζουν τις μεγαλύτερες αυξήσεις, επειδή το νέο χρηματικό απόθεμα τείνει να κυκλοφορεί ταχύτερα στις περιοχές αυτές. Αυτές οι αλλαγές του CPI είχαν ως στόχο να μειώσουν τον αντίκτυπο της εποχικότητας στον ΔΤΚ, αλλά πολλοί πιστεύουν ότι είχαν τεθεί σε εφαρμογή για να μειώσουν τα επίσημα στατιστικά στοιχεία του ΔΤΚ.

Υπάρχουν δύο λόγοι που είναι εύλογο: αντικατοπτρίζει ανεπαρκώς τη σημερινή διοίκηση αν οι αριθμοί CPI είναι υπερβολικά υψηλοί και πολλές κρατικές μεταφορές, όπως οι πληρωμές κοινωνικής ασφάλισης, προσαρμόζονται για να αυξηθούν μαζί με τον ΔΤΚ . Οι χαμηλότεροι αριθμοί θα βοηθούσαν να διατηρηθούν τα κόστη αυτά.

Ακόμη και αν ο πληθωρισμός μετρούσε με ακρίβεια τον πληθωρισμό, δεν είναι όλες οι μεταβολές των τιμών το αποτέλεσμα του πληθωρισμού. Οι περισσότερες μεταβολές των τιμών οφείλονται στις μεταβολές της προσφοράς και της ζήτησης, όπως η αύξηση του κόστους παραγωγής ή διανομής, λιγότερα διαθέσιμα αγαθά, μεταβολές στις προτιμήσεις των καταναλωτών ή μεταβολές στη φορολογική πολιτική, μεταξύ άλλων. Επιπλέον, συγκεκριμένες αλλαγές τιμών μπορεί να είναι περιφερειακές και όχι εθνικές. Αυτοί οι παράγοντες συμβάλλουν επίσης στην πιθανότητα ο ΔΤΚ να μην μετρά την εμπειρία ενός ατόμου με τις μεταβολές των τιμών.