α:

Οι κτηματομεσίτες μπορούν να καταβάλλουν αμοιβές παραπομπής σε άτομα με άδεια χρήσης. Οι περισσότεροι κρατικοί νόμοι απαγορεύουν την καταβολή των τελών παραπομπής σε άτομα χωρίς άδεια. Το ομοσπονδιακό δίκαιο απαγορεύει επίσης αυτό στις περισσότερες περιπτώσεις. Ο νόμος αυτός περιλαμβάνεται στον νόμο περί διακανονισμών και διαδικασιών για ακίνητα, ο οποίος εγκρίθηκε από το Κογκρέσο το 1974. Η πράξη αυτή διέπει πολλές συναλλαγές ακινήτων στις οποίες εμπλέκεται η κυβέρνηση.

Τα έξοδα παραπομπής συχνά αυξάνουν το κόστος των ακινήτων. Σε ορισμένα κράτη, οι αεργοί πωλητές μπορούν να πληρώνονται τέλη παραπομπής, καθώς και οι πωλητές που θεωρούνται ότι είναι ενεργοί και συνδέονται με μια επιχείρηση. Ενεργοί πωλητές μπορούν να λάβουν αποζημίωση μόνο από τον μεσίτη με τον οποίο συνδέονται. Οι άδειες μπορούν να αλλάξουν μόνο από ενεργή σε ανενεργή και αντίστροφα κατά την ανανέωση. Ορισμένα κράτη επιτρέπουν σε άτομα χωρίς άδεια να λαμβάνουν αποζημίωση για παραπομπές μόνο υπό την προϋπόθεση ότι ο αποδέκτης της αμοιβής δεν συμμετέχει στην ίδια τη συναλλαγή ακινήτων.

Τα τέλη παραπομπής καταβάλλονται από μεσίτη σε μεσίτη και όχι από μεμονωμένους πράκτορες. Οι συμφωνίες παραπομπής καταβάλλονται μεταξύ συνεργαζόμενων μεσιτών. Ο μεσίτης θα πληρώσει στη συνέχεια τον πράκτορα. Είναι παράνομο για έναν μεσίτη να μισθώνει ή να αποζημιώνει κάποιον χωρίς κατάλληλη άδεια για πράξεις που απαιτούν άδεια. Πολλές εταιρείες χρησιμοποιούν ιστοσελίδες ή διαδικτυακές διαφημίσεις για να ολοκληρώσουν τις παραπομπές, αλλά αυτό μπορεί να είναι επικίνδυνο, καθώς είναι πιο δύσκολο να διακρίνει κανείς την αξιοπιστία των ανθρώπων ή να γνωρίζει ποια προσόντα έχουν. Εάν καταβληθεί τέλος παραπομπής σε κάποιον χωρίς τα κατάλληλα προσόντα, οι άνθρωποι που πλήρωσαν την αμοιβή θα μπορούσαν να απομακρύνουν τα προσόντα τους.