Οι παγκόσμιες αγορές είναι πραγματικά ένας μόνο μεγάλος διασυνδεδεμένος ιστός. Συχνά βλέπουμε ότι οι τιμές των βασικών προϊόντων και των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης επηρεάζουν τις κινήσεις των νομισμάτων και αντιστρόφως. Το ίδιο συμβαίνει και με τη σχέση μεταξύ νομισμάτων και την εξάπλωση των ομολόγων (η διαφορά μεταξύ των επιτοκίων των χωρών): η τιμή των νομισμάτων μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις νομισματικής πολιτικής των κεντρικών τραπεζών σε όλο τον κόσμο, αλλά οι αποφάσεις νομισματικής πολιτικής και τα επιτόκια μπορούν επίσης να υπαγορεύσουν η τιμολόγηση των νομισμάτων. Για παράδειγμα, ένα ισχυρότερο νόμισμα συμβάλλει στη συγκράτηση του πληθωρισμού, ενώ ένα ασθενέστερο νόμισμα θα ενισχύσει τον πληθωρισμό. Οι κεντρικές τράπεζες επωφελούνται από τη σχέση αυτή ως έμμεσο μέσο για την αποτελεσματική διαχείριση των νομισματικών πολιτικών των αντίστοιχων χωρών.

Με την κατανόηση και την τήρηση αυτών των σχέσεων και των σχέσεών τους, οι επενδυτές έχουν ένα παράθυρο στην αγορά συναλλάγματος, και ως εκ τούτου ένα μέσο για την πρόβλεψη και την κεφαλαιοποίηση των κινήσεων των νομισμάτων.

Τι έχουν να κάνουν τα συμφέροντα με τα νομίσματα; Για να δούμε πώς τα επιτόκια έχουν παίξει ρόλο στην υπαγόρευση του νομίσματος, μπορούμε να δούμε το πρόσφατο παρελθόν. Μετά την έκρηξη της τεχνολογικής φούσκας το 2000, οι έμποροι πήγαν από την αναζήτηση των υψηλότερων δυνατών αποδόσεων στην εστίαση στη διατήρηση κεφαλαίου. Όμως, δεδομένου ότι το Ηνωμένο Βασίλειο προσέφερε επιτόκια κάτω από το 2% (και ακόμη χαμηλότερα), πολλά hedge funds και όσοι είχαν πρόσβαση στις διεθνείς αγορές πήγαν στο εξωτερικό αναζητώντας υψηλότερες αποδόσεις. Η Αυστραλία, με τον ίδιο παράγοντα κινδύνου με την αμερικανική κυβέρνηση, προσέφερε επιτόκια άνω του 5%. Ως εκ τούτου, προσέλκυσε μεγάλα ρεύματα επενδυτικών χρημάτων στη χώρα και, με τη σειρά του, περιουσιακά στοιχεία που εκφράζονται σε δολάρια Αυστραλίας.

Αυτές οι μεγάλες διαφορές στα επιτόκια οδήγησαν στην εμφάνιση του μεταφερόμενου εμπορίου, μιας στρατηγικής αρμπιτράζ επιτοκίων που εκμεταλλεύεται τις διαφορές επιτοκίων μεταξύ δύο μεγάλων οικονομιών, με στόχο να επωφεληθεί από τη γενική κατεύθυνση ή της τάσης του ζεύγους νομισμάτων. Αυτό το εμπόριο συνεπάγεται την αγορά ενός νομίσματος και τη χρηματοδότησή του με ένα άλλο και τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα νομίσματα για να χρηματοδοτήσουν πράξεις μεταφοράς είναι το γιεν Ιαπωνίας και το ελβετικό φράγκο λόγω των εξαιρετικά χαμηλών επιτοκίων των χωρών τους. Η δημοτικότητα του μεταφερόμενου εμπορίου αποτελεί έναν από τους κύριους λόγους για την ισχύ που παρατηρείται σε ζεύγη όπως το δολάριο Αυστραλίας και το γιεν Ιαπωνίας (AUD / JPY), το δολάριο Αυστραλίας και το δολάριο ΗΠΑ (AUD / USD), το δολάριο Νέας Ζηλανδίας και το αμερικανικό δολάριο (NZD / USD), το δολάριο ΗΠΑ και το δολάριο του Καναδά (USD / CAD). (Μάθετε περισσότερα σχετικά με το εμπόριο carry στο

Το πιστωτικό κρίση και το Carry Trade και Συναλλαγές Μεταφοράς Νόμισμα .)

Ωστόσο, είναι δύσκολο για μεμονωμένους επενδυτές να στέλνουν χρήματα μεταξύ τραπεζικών λογαριασμών ανά τον κόσμο.Η εξάπλωση των λιανικών συναλλαγματικών ισοτιμιών μπορεί να αντισταθμίσει οποιαδήποτε πρόσθετη απόδοση που αναζητούν. Από την άλλη πλευρά, οι επενδυτικές τράπεζες, τα αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου, οι θεσμικοί επενδυτές και οι μεγάλοι σύμβουλοι εμπορικών συναλλαγών (CTA) έχουν γενικά τη δυνατότητα πρόσβασης σε αυτές τις παγκόσμιες αγορές και την επιρροή στην διοίκηση χαμηλών spreads. Ως αποτέλεσμα, μετατοπίζουν τα χρήματα εμπρός και πίσω, αναζητώντας τις υψηλότερες αποδόσεις με τον χαμηλότερο κρατικό κίνδυνο (ή τον κίνδυνο αθέτησης). Όσον αφορά την κατώτατη γραμμή, οι συναλλαγματικές ισοτιμίες κινούνται με βάση τις μεταβολές στις ροές χρημάτων.

Οι Insights for Investors

Οι μεμονωμένοι επενδυτές μπορούν να επωφεληθούν από αυτές τις μεταβολές των ροών, παρακολουθώντας τα περιθώρια απόδοσης και τις προσδοκίες για μεταβολές των επιτοκίων που μπορούν να ενσωματωθούν σε αυτά τα περιθώρια απόδοσης. Ο παρακάτω πίνακας είναι μόνο ένα παράδειγμα της ισχυρής σχέσης μεταξύ των διαφορών επιτοκίων και της τιμής ενός νομίσματος.
Εικόνα 1

Παρατηρήστε πώς οι προσθήκες στα γραφήματα είναι σχεδόν τέλειες εικόνες καθρέφτη. Το διάγραμμα δείχνει ότι η πενταετής διαφορά αποδόσεων μεταξύ του δολαρίου Αυστραλίας και του δολαρίου ΗΠΑ (που αντιπροσωπεύεται από τη μπλε γραμμή) μειώθηκε μεταξύ του 1989 και του 1998. Αυτό συνέπεσε με μια ευρεία πώληση του δολαρίου Αυστραλίας έναντι του δολαρίου ΗΠΑ.

Όταν το περιθώριο κέρδους άρχισε να αυξάνεται και πάλι το καλοκαίρι του 2000, το αυστραλιανό δολάριο αποκρίθηκε με παρόμοια άνοδο λίγους μήνες αργότερα. Το πλεονέκτημα εξαγοράς του δολαρίου ΗΠΑ έναντι του αμερικανικού δολαρίου κατά το 5,5% κατά τα επόμενα τρία χρόνια ισοδυναμεί με αύξηση κατά 37% του AUD / USD. Οι έμποροι που κατάφεραν να εισέλθουν σε αυτό το εμπόριο όχι μόνο απολάμβαναν την αξιοσημείωτη ανατίμηση κεφαλαίου, αλλά κέρδιζαν επίσης το ετήσιο διαφορικό επιτοκίου. Συνεπώς, βάσει της σχέσης που παρουσιάστηκε παραπάνω, εάν η διαφορά επιτοκίων μεταξύ Αυστραλίας και ΗΠΑ συνέχισε να μειώνεται (όπως αναμένεται) από την τελευταία ημερομηνία που εμφανίζεται στο διάγραμμα, το AUD / USD τελικά θα μειωθεί επίσης. (

Η σχέση μεταξύ διαφορών επιτοκίων και νομισματικών ισοτιμιών δεν είναι μοναδική για το AUD / USD. το ίδιο είδος προτύπου μπορεί να παρατηρηθεί σε USD / CAD, NZD / USD και GBP / USD. Ρίξτε μια ματιά στο επόμενο παράδειγμα της διαφοράς επιτοκίων των πενταετών ομολόγων της Νέας Ζηλανδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου έναντι του NZD / USD. Σχήμα 2

Το γράφημα παρέχει ένα ακόμη καλύτερο παράδειγμα των ομολόγων εξαπλώσεως ως κύριου δείκτη. Η διαφορά ξεκίνησε την άνοιξη του 1999, ενώ η NZD / USD δεν έφτανε μέχρι το φθινόπωρο του 2000. Παράλληλα, το περιθώριο κέρδους άρχισε να αυξάνεται το καλοκαίρι του 2000, αλλά το NZD / USD άρχισε να αυξάνεται στις αρχές του φθινοπώρου του 2001. Το spread spread που ξεπερνά το καλοκαίρι του 2002 μπορεί να είναι σημαντικό στο μέλλον πέρα ​​από το διάγραμμα. Το ιστορικό δείχνει ότι η μετατόπιση της διαφοράς επιτοκίων μεταξύ της Νέας Ζηλανδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου τελικά αντικατοπτρίζεται από το ζεύγος νομισμάτων. Εάν η διαφορά αποδόσεων μεταξύ της Νέας Ζηλανδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου συνέχισε να μειώνεται, τότε θα μπορούσε κανείς να αναμένει το NZD / USD να φτάσει και στην κορυφή του.

Άλλοι παράγοντες εκτίμησης

Τα περιθώρια των αποδόσεων των πέντε και των 10 ετών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μετρήσουν τα νομίσματα. Ο γενικός κανόνας είναι ότι όταν η διαφορά απόδοσης διευρύνεται υπέρ ενός συγκεκριμένου νομίσματος, το νόμισμα αυτό θα εκτιμηθεί έναντι άλλων νομισμάτων. Αλλά, θυμηθείτε, οι κινήσεις των νομισμάτων επηρεάζονται όχι μόνο από τις πραγματικές μεταβολές των επιτοκίων, αλλά και από τη μετατόπιση της οικονομικής αξιολόγησης ή τα σχέδια μιας κεντρικής τράπεζας για αύξηση ή μείωση των επιτοκίων. Ο παρακάτω πίνακας δείχνει το σημείο αυτό.

Σχήμα 3 Σύμφωνα με όσα μπορούμε να παρατηρήσουμε στο διάγραμμα, οι μετατοπίσεις στην οικονομική εκτίμηση της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας τείνουν να οδηγήσουν σε απότομες κινήσεις του δολαρίου ΗΠΑ. Το διάγραμμα δείχνει ότι το 1998, όταν η Fed μετατόπισε την προοπτική της οικονομικής σύσφιγξης (δηλαδή της Fed με σκοπό την αύξηση των επιτοκίων) σε μια ουδέτερη προοπτική, το δολάριο υποχώρησε πριν ακόμη μεταφερθούν τα επιτόκια (σημείωμα στις 5 Ιουλίου 1998, μπλε γραμμή πέφτει πριν από το κόκκινο). Το ίδιο είδος κίνησης του δολαρίου παρατηρείται όταν η Fed κινήθηκε από μια ουδέτερη προς μια αυστηρότερη μεροληψία στα τέλη του 1999 και πάλι όταν άλλαξε μια ευκολότερη νομισματική πολιτική το 2001. Πράγματι, μόλις η Fed άρχισε να σκέφτεται να μειώσει τα επιτόκια, το δολάριο αντέδρασε με μια απότομη πώληση. Εάν αυτή η σχέση συνέχισε να κρατάει στο μέλλον, οι επενδυτές θα μπορούσαν να περιμένουν λίγο περισσότερο χώρο για να συγκεντρωθεί το δολάριο.

Όταν χρησιμοποιείτε τα επιτόκια για την πρόβλεψη νομισμάτων

Όχι

Εργασία Παρά το τεράστιο σενάριο στο οποίο λειτουργεί αυτή η στρατηγική για την πρόβλεψη των κινήσεων των νομισμάτων, σίγουρα δεν είναι το Άγιο Δισκοπότηρο τις αγορές συναλλάγματος. Υπάρχουν ορισμένα σενάρια στα οποία η στρατηγική αυτή ενδέχεται να αποτύχει: Ανυπαρξία Όπως αναφέρεται στα παραπάνω παραδείγματα, αυτές οι σχέσεις ενθαρρύνουν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική. Η εξάπλωση των νομισμάτων μπορεί να μην συμβεί έως ένα χρόνο μετά την απόκλιση των επιτοκίων. Εάν ένας έμπορος δεν μπορεί να δεσμευτεί σε χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον έξι έως δώδεκα μηνών, η επιτυχία της στρατηγικής αυτής μπορεί να μειωθεί σημαντικά. Ο λόγος? Οι νομισματικές αποτιμήσεις αντικατοπτρίζουν τα οικονομικά μεγέθη με την Συχνά υπάρχουν προσωρινές ανισορροπίες μεταξύ ενός ζεύγους νομισμάτων το οποίο μπορεί να αποκρύψει τα αληθινά θεμελιώδη βασικά στοιχεία μεταξύ αυτών των χωρών.

• Υπερβολική μόχλευση Οι έμποροι που χρησιμοποιούν υπερβολική μόχλευση ενδέχεται επίσης να μην είναι κατάλληλοι για το εύρος αυτής της στρατηγικής. Δεδομένου ότι οι διαφορές επιτοκίων τείνουν να είναι αρκετά μικρές, οι έμποροι που συνηθίζουν να χρησιμοποιούν μόχλευση μπορεί να θέλουν να το χρησιμοποιήσουν για να αυξηθούν. Για παράδειγμα, αν ένας έμπορος χρησιμοποίησε 10 φορές μόχλευση με διαφορά αποδόσεων 2%, θα μετατρέψει το 2% σε 20% και πολλές εταιρείες προσφέρουν έως και 100 φορές μόχλευση, δελεάζοντας τους εμπόρους να αναλάβουν μεγαλύτερο κίνδυνο και προσπαθούν να μετατρέψουν το 2% σε 200%. Ωστόσο, η μόχλευση έρχεται με κίνδυνο και η εφαρμογή υπερβολικής μόχλευσης μπορεί να προκαλέσει πρόωρο κλοπή ενός επενδυτή σε μακροπρόθεσμο εμπόριο επειδή δεν θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις βραχυπρόθεσμες διακυμάνσεις στην αγορά.
• Οι μετοχές γίνονται πιο ελκυστικές Το κλειδί για την επιτυχία των συναλλαγών που αναζητούν απόδοση τα έτη από την έκρηξη της τεχνολογικής φούσκας ήταν η έλλειψη ελκυστικών αποδόσεων στην αγορά μετοχών.Υπήρξε μια περίοδος στις αρχές του 2004, όταν το γιεν Ιαπωνίας σημείωνε άνοδο, παρά την πολιτική μηδενικού ενδιαφέροντος. Ο λόγος ήταν ότι η αγορά μετοχών συσπειρώθηκε και η υπόσχεση υψηλότερων αποδόσεων προσέλκυσε πολλά υποκεφάλαια. Οι περισσότεροι μεγάλοι παίκτες διέκοψαν την έκθεση στην Ιαπωνία τα τελευταία 10 χρόνια, επειδή η χώρα αντιμετώπισε μια μακρά περίοδο στασιμότητας και προσέφερε μηδενικά επιτόκια. Ωστόσο, όταν η οικονομία παρουσίασε σημάδια ανάκαμψης και η αγορά μετοχών άρχισε να συσπειρωθεί για άλλη μια φορά, τα χρήματα χύνθηκαν πίσω στην Ιαπωνία, ανεξάρτητα από τη συνεχιζόμενη πολιτική μηδενικού ενδιαφέροντος της χώρας. Αυτό καταδεικνύει πώς ο ρόλος των μετοχών στην εικόνα της ροής κεφαλαίων θα μπορούσε να μειώσει την επιτυχία των αποδόσεων των ομολόγων που προβλέπουν τις νομισματικές κινήσεις.
• Περιβάλλον κινδύνου Η αποστροφή κινδύνου αποτελεί σημαντική κινητήρια δύναμη των αγορών forex. Οι συναλλαγές νομισμάτων που βασίζονται στις αποδόσεις τείνουν να είναι πιο επιτυχημένες σε ένα περιβάλλον που αναζητεί κινδύνους και λιγότερο επιτυχημένες σε ένα περιβάλλον που αποφεύγει τον κίνδυνο. Δηλαδή, σε περιβάλλον που αναζητεί κινδύνους, οι επενδυτές τείνουν να ανασχηματίζουν τα χαρτοφυλάκιά τους και να πωλούν περιουσιακά στοιχεία χαμηλού κινδύνου / υψηλής αξίας και να αγοράζουν περιουσιακά στοιχεία υψηλότερου κινδύνου / χαμηλής αξίας. Τα πιο επικίνδυνα νομίσματα - εκείνα με μεγάλα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών (τα οποία μπορείτε να μάθετε περισσότερα εδώ), αναγκάζονται να προσφέρουν υψηλότερο επιτόκιο για να αντισταθμίσουν τους επενδυτές για τον κίνδυνο απόσβεσης που είναι πιο έντονος από αυτόν που προβλέπεται από την αποκαλυφθείσα ισοτιμία επιτοκίων. Η υψηλότερη απόδοση είναι η πληρωμή ενός επενδυτή για την ανάληψη αυτού του κινδύνου.
• Ωστόσο, σε περιόδους κατά τις οποίες οι επενδυτές αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανάληψης κινδύνου, τα πιο ριψοκίνδυνα νομίσματα - για τα οποία οι μεταφορές αντανακλούν τις αποδόσεις τους - τείνουν να υποτιμώνται. Τυπικά, τα πιο ριψοκίνδυνα νομίσματα έχουν ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών και, καθώς η όρεξη για κινδύνους μειώνεται, οι επενδυτές υποχωρούν στην ασφάλεια των εγχώριων αγορών τους, καθιστώντας αυτά τα ελλείμματα πιο δύσκολα να χρηματοδοτηθούν. Έχει νόημα να χαλαρώσετε τις πράξεις μεταφοράς σε περιόδους αυξανόμενης αποστροφής κινδύνου, καθώς οι δυσμενείς κινήσεις του νομίσματος τείνουν να αντισταθμίσουν τουλάχιστον εν μέρει το πλεονέκτημα των επιτοκίων. Πολλές επενδυτικές τράπεζες έχουν αναπτύξει μέτρα σημείων έγκαιρης προειδοποίησης για την αυξανόμενη αποστροφή κινδύνου. Αυτό περιλαμβάνει την παρακολούθηση των περιθωρίων των ομολόγων των αναδυόμενων αγορών, των spread swaps, των spreads υψηλών αποδόσεων, των συναλλαγματικών ισοτιμιών και των μεταβλητών της αγοράς μετοχών. Τα αυστηρότερα ομόλογα, τα swap και τα spread με υψηλές αποδόσεις είναι δείκτες που αναζητούν κινδύνους, ενώ οι χαμηλότερες συναλλαγματικές ισοτιμίες και οι μεταβλητές των αγορών μετοχών δείχνουν την αποστροφή έναντι κινδύνου.

  Συμπέρασμα

  Μολονότι ενδέχεται να υπάρχουν κίνδυνοι για τη χρησιμοποίηση των spreads ομολόγων για την πρόβλεψη των κινήσεων των νομισμάτων, η σωστή διαφοροποίηση και η προσεκτική προσοχή στο περιβάλλον κινδύνου θα βελτιώσουν τις αποδόσεις. Αυτή η στρατηγική έχει λειτουργήσει εδώ και πολλά χρόνια και μπορεί ακόμα να λειτουργήσει, αλλά ο καθορισμός των νομισμάτων που είναι οι αναδυόμενοι υψηλοί αποδόσεις έναντι των οποίων τα νομίσματα είναι οι αναδυόμενοι χαμηλοί αποδόσεις μπορεί να μετατοπίζεται με το χρόνο.