Οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι και οι μεσίτες, είτε πλήρεις είτε περιορισμένες, σπάνια παρέχουν στους επενδυτές επαρκή και συνοπτική εικόνα της επενδυτικής αγοράς. Τουλάχιστον, όχι έτσι ώστε να μπορούν να γίνουν αποφάσεις σχετικά με την κατανομή του ενεργητικού. Οι επενδυτές αντιμετωπίζουν μια πληθώρα επιλογών σχετικά με το πού να βάλουν νέα χρήματα. μια κατάσταση η οποία είναι συχνά συντριπτική.

Μια βασική απόφαση επένδυσης είναι η επιλογή κατηγοριών περιουσιακών στοιχείων, ιδίως μετοχών ή σταθερού εισοδήματος. Η απόφαση αυτή πρέπει να ληφθεί υπόψη διότι κάθε επενδυτής έχει μοναδικούς στόχους. Η επιλογή μεταξύ μετοχών ή σταθερού εισοδήματος, καθώς και η επιλογή επενδυτικών επιλογών, επηρεάζει την ικανότητα επίτευξης επενδυτικών στόχων. Τα άτομα πρέπει να εξετάσουν τις συνθήκες της αγοράς που αναμένεται να διατηρηθούν κατά τους επόμενους μήνες ή χρόνια και την επιρροή της οικονομικής πολιτικής, καθώς και μεμονωμένες περιστάσεις.

-> ->

Λήψη αποφάσεων για επενδύσεις Η κατανομή του ενεργητικού είναι ένας όρος που εκτυλίσσεται από τους επαγγελματίες επενδύσεων για να περιγράψει τον τρόπο διανομής των επενδυτικών δολαρίων προκειμένου να επιτευχθεί αναμενόμενος ρυθμός απόδοσης βάσει ορισμένων παραγόντων. Οι μεμονωμένοι επενδυτές πρέπει να εξετάσουν αυτούς τους παράγοντες, όπως το τρέχον εισόδημα και το αναμενόμενο μελλοντικό εισόδημα, τον χρονικό ορίζοντα των επενδύσεων και τις φορολογικές επιπτώσεις. Κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε περιόδου 20 ετών, οι αποδόσεις των επενδύσεων από διάφορες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων ήταν μικτές, με αποτέλεσμα την υψηλή απόδοση για ένα ή δύο συνεχή έτη, ακολουθούμενη από χαμηλές αποδόσεις.

Αυτό σημαίνει ότι εάν ένας επενδυτής βάλει όλα του τα αυγά στο ίδιο καλάθι ετησίως, θα λάβει χαμηλότερες και πιο ασταθείς αποδόσεις από ό, τι εάν «εξαπλωθεί» τα δολάρια επενδύσεων του μεταξύ των διαφόρων κατηγοριών περιουσιακών στοιχείων. Υπάρχουν αποφάσεις που πρέπει να λαμβάνονται ως προς τις κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων που πρέπει να κατανέμονται ή να κατανέμουν δολάρια επενδύσεων, επειδή ορισμένοι συνδυασμοί επενδύσεων βασίζονται στον βαθμό επιθετικότητας (ή ανοχής κινδύνου) που απαιτείται για την επίτευξη των στόχων. Ο βαθμός επιθετικότητας καθορίζεται με βάση την ηλικία και τον χρονικό ορίζοντα ενός ατόμου, καθώς και τη φορολογική κατάσταση.

Εκτός από τη μακροπρόθεσμη προοπτική που είναι εγγενής στις αποφάσεις κατανομής περιουσιακών στοιχείων που βασίζονται σε συγκεκριμένους επενδυτικούς στόχους, πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις στις επενδύσεις. Οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες εκτιμήσεις μπορούν να περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τα επιτόκια και τις πολιτικές της Fed, τις οικονομικές προοπτικές και το νόμισμα.

Για παράδειγμα, υπάρχουν ορισμένες επενδύσεις που λειτουργούν καλύτερα σε ένα περιβάλλον με χαμηλό επιτόκιο (μετοχές έναντι σταθερού εισοδήματος) και μερικές που λειτουργούν καλά σε ένα αυξανόμενο περιβάλλον πληθωρισμού, όπως οι τίτλοι που προστατεύονται από το δημογραφικό πληθωρισμό (TIPS) και τα εμπορεύματα, αξία του περιουσιακού στοιχείου (σκληρά περιουσιακά στοιχεία έναντι των περιουσιακών στοιχείων). Οι συναλλαγματικές διακυμάνσεις επηρεάζουν επίσης τις επενδύσεις. Για παράδειγμα, αν το δολάριο είναι ασθενέςτο ξένο νόμισμα από τη χώρα Χ, τότε μια εταιρεία που έχει την έδρα της στο Ηνωμένο Βασίλειο και έχει τα δικά της έξοδα σε δολάρια ΗΠΑ, αλλά πραγματοποιεί την πλειοψηφία των εσόδων της από τη Χ χώρα, πιθανότατα θα επωφεληθεί από το χαμηλό δολάριο ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, η επιλογή της κατηγορίας περιουσιακών στοιχείων αποτελεί σημαντική απόφαση τόσο για βραχυπρόθεσμο όσο και για μακροπρόθεσμο επενδυτικό ορίζοντα.

Επισκόπηση των κατηγοριών περιουσιακών στοιχείων

Οι κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων περιλαμβάνουν μετοχές και σταθερό εισόδημα. Η επένδυση σε μετοχές σημαίνει ότι ο μέτοχος είναι κύριος κάτοχος της εταιρείας - έχει συμμετοχικό κεφάλαιο στην εταιρεία αλλά σε περίπτωση πτώχευσης, έχει πολύ λίγες ή και καθόλου απαιτήσεις, με αποτέλεσμα μια επικίνδυνη επένδυση. Το σταθερό εισόδημα σημαίνει ότι ο επενδυτής λαμβάνει ένα προκαθορισμένο ρεύμα εισοδήματος από την επένδυση, συνήθως με τη μορφή κουπονιού, και σε περίπτωση πτώχευσης, έχει εισπρακτέο εισόδημα σε εκκαθαρισμένα περιουσιακά στοιχεία σε σύγκριση με τους μετόχους. Το σταθερό εισόδημα που διατίθεται στην αγορά είναι συνήθως με τη μορφή ομολόγων. Οι κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων μπορούν να διαλυθούν σε υποκατηγορίες. Οι υποκατηγορίες για μετοχές περιλαμβάνουν εγχώριες, διεθνείς (αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες ή αναδυόμενες χώρες) και παγκόσμιες (τόσο εγχώριες όσο και διεθνείς). Στο πλαίσιο των τμημάτων αυτών, οι μετοχές μπορούν να ομαδοποιηθούν περαιτέρω από κλάδους όπως η ενέργεια, τα οικονομικά, τα βασικά προϊόντα, η υγειονομική περίθαλψη, οι βιομηχανίες κλπ. Και στους τομείς, οι μετοχές μπορούν να ομαδοποιηθούν ξανά ανάλογα με το μέγεθος ή την κεφαλαιοποίηση της αγοράς, από μικρά ανώτατα όρια μεσαία κεφαλαιοποίηση (2 δισεκατομμύρια δολάρια - 10 δισεκατομμύρια δολάρια) σε μεγάλες μετοχές (πάνω από 10 δισεκατομμύρια δολάρια).

Οι υποκατηγορίες σταθερού εισοδήματος περιλαμβάνουν εταιρικά ομόλογα υψηλής ποιότητας, κρατικά ομόλογα (κρατικά ομόλογα) και ομόλογα υψηλής απόδοσης ή junk. Η σημασία της κατάργησης των επενδύσεων σε υποκατηγορίες είναι η διαχείριση του βαθμού κινδύνου που συνδέεται γενικά με την επένδυση. Η επένδυση σε εταιρείες με μικρές κεφαλαιοποιήσεις και στις αναπτυσσόμενες χώρες υπήρξε ιστορικά πιο επικίνδυνη, αλλά είχε μεγαλύτερες δυνατότητες για υψηλότερες αποδόσεις από ό, τι οι επενδύσεις σε μεγάλες κεφαλαιοποιήσεις, σε εγχώριες εταιρείες. Ομοίως, λόγω του κατώτερου του καθεστώτος σε ομόλογα, τα ίδια κεφάλαια θεωρούνται γενικά πιο επικίνδυνα από τα σταθερά έσοδα.

Στρατηγική

Η σωστή κατανομή ενεργητικού είναι το κλειδί για την παροχή των καλύτερων αποδόσεων μακροπρόθεσμα, αλλά υπάρχουν ορισμένοι γενικοί κανόνες όταν οι επενδύσεις μπορούν να βοηθήσουν στην καθοδήγηση μέσω των βραχυπρόθεσμων και κανονικών διακυμάνσεων της αγοράς. Βραχυπρόθεσμα (χρονοδιάγραμμα ενός έως τριών ετών), η οικονομία και οι οικονομικές πολιτικές της κυβέρνησης έχουν σημαντική επίδραση στις αποδόσεις των επενδύσεων. Κανόνας 1 -

• Η χρηματιστηριακή αγορά αποτελεί τον κύριο δείκτη, οπότε η κίνησή της συχνά προηγείται της αλλαγής στην οικονομία που επηρεάζει την εργασιακή συνείδηση ​​και τα κέρδη των επιχειρήσεων. Κανόνας 2 -
• Η πολιτική και ο αντίκτυπος της λήψης αποφάσεων από την κυβέρνηση λόγω των διαφόρων οικονομικών δεδομένων είναι ενδιάμεσα στους δείκτες υστέρησης ως προς το τι κάνει η αγορά. Κανόνας 3 -
• Εάν παρακολουθείτε ροές χρημάτων (κίνηση χρημάτων προς και από ένα συγκεκριμένο απόθεμα, κλάδο ή κλάση περιουσιακών στοιχείων), όταν το γράφημα παρουσιάζει ένα ανώτατο ή κατώτατο όριο στη ροή χρημάτων, πρέπει να κάνετε το αντίθετο.Βασικά, μια αντιπαραβολή μπορεί να είναι καλύτερη σε αυτή την περίσταση. Κανόνας 4 -
• Οι επιλογές είναι πιο κερδοφόρες στις ασταθείς αγορές. Ένας καλός δείκτης της μεταβλητότητας της αγοράς είναι ο VIX (Chicago Board Options Exchange Rate Volatility Index). Σε περιόδους κατά τις οποίες το VIX αναμένεται να κινηθεί υψηλότερα, η επένδυση σε επιλογές και όχι η κατοχή των ιδίων κεφαλαίων μπορεί μερικές φορές να είναι πιο επικερδής και λιγότερο επικίνδυνη. Κανόνας 5 -
• Εάν υπάρχει ανησυχία για την αύξηση του πληθωρισμού, η αγορά προστασίας μέσω συμβουλών ή σκληρού ενεργητικού όπως τα εμπορεύματα συνήθως μονώνει ένα χαρτοφυλάκιο. Κανόνας 6 -
• Σε μια αγορά που συνεχώς κινείται προς τα πάνω, η επιλογή των μετοχών είναι συχνά λιγότερο σημαντική από την αγορά της αγοράς, αγοράζοντας έτσι ένα ETF αγοράς ή ένα αμοιβαίο κεφάλαιο δείκτη μπορεί να οδηγήσει σε υψηλές αποδόσεις με μικρότερο κίνδυνο. Αλλά σε μια αγορά που κινείται πλευρικά, η επιλογή των μετοχών είναι σημαντική και οι επενδυτές πρέπει να κατανοήσουν τους παράγοντες ανάπτυξης του αποθέματος μιας εταιρείας. Η κατώτατη γραμμή

Σχεδιάζοντας ένα χαρτοφυλάκιο που εκτελεί καλά τόσο μακροπρόθεσμα όσο και βραχυπρόθεσμα δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί. Ωστόσο, η εξάλειψη του θορύβου και η επικέντρωση σε κάποιους απλούς κανόνες βραχυπρόθεσμα, με επίκεντρο τη σωστή και εκ νέου ισορροπημένη κατανομή ενεργητικού μακροπρόθεσμα, μπορεί να οδηγήσει τους επενδυτές σε ένα μοντέλο χαρτοφυλακίου το οποίο θα πρέπει να παράγει λιγότερο επικίνδυνες, πιο σταθερές επιστρέφει.