Στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, οι καταναλωτές πληρώνουν ένα τέλος για μια υπηρεσία και αναμένουν ένα ορισμένο επίπεδο ασφάλειας σε αντάλλαγμα. Όταν ένας επενδυτής πληρώνει έναν μεσίτη για να χειριστεί τους λογαριασμούς του, ο μεσίτης είναι υποχρεωμένος να ενεργεί σύμφωνα με τα συμφέροντα του επενδυτή. Αυτή η υποχρέωση δεν είναι μόνο ηθική, αλλά και προκύπτει από τους κανόνες που έχουν θεσπιστεί από τους διάφορους ρυθμιστικούς οργανισμούς της βιομηχανίας. Το πρόβλημα είναι ότι αν ένας λογαριασμός δεν είναι σωστός, οι περισσότεροι καταναλωτές δεν έχουν ιδέα πού να γυρίσουν μέχρι να είναι πολύ αργά.
Τα παραδείγματα κακομεταχείρισης κυμαίνονται από το χτύπημα μέχρι την καταλληλότητα για απάτη. Το Churning είναι μια ανήθικη πρακτική που χρησιμοποιείται από μερικούς μεσίτες για την αύξηση των προμηθειών τους με υπερβολική διαπραγμάτευση στο λογαριασμό ενός πελάτη. Η καταλληλότητα αφορά τους τύπους επενδύσεων που έχουν επιλεγεί για το λογαριασμό και κατά πόσον είναι κατάλληλοι για έναν συγκεκριμένο επενδυτή, ενώ η απάτη μπορεί να περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών με ποικίλα επίπεδα σοβαρότητας.

AD:

Έτσι, ποιος ψάχνει για τον μέσο επενδυτή; Είναι η Ρυθμιστική Αρχή Χρηματοπιστωτικών Βιομηχανιών (FINRA), οι κρατικοί ρυθμιστικοί οργανισμοί, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC), το Γραφείο του Επιθεωρητή του Νόμου (OCC) ή το Συμβούλιο της Federal Reserve (FRB); Η απάντηση είναι όλα τα παραπάνω, αλλά το καθένα με τον δικό του τρόπο. Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε περισσότερα.

FINRA
Για τους περισσότερους καταναλωτές, η FINRA, ο οργανισμός που διέπει τις συναλλαγές μεταξύ χρηματιστών, εμπόρων και επενδυτών, είναι η πρώτη γραμμή άμυνας σε περίπτωση προβλήματος που σχετίζεται με επενδυτικό λογαριασμό.

Όταν ένας επενδυτής ανοίγει λογαριασμό σε χρηματιστηριακή εταιρεία που εδρεύει στις ΗΠΑ, η λεπτή εκτύπωση στο παρατεταμένο έγγραφο ανοίγματος λογαριασμού ορίζει συνήθως ότι οι καταναλωτές παραιτούνται από τα δικαιώματά τους να ασκούν τη χρηματιστηριακή εταιρεία σε χώρο εκτός διαιτησία. Σύμφωνα με τους κανόνες της FINRA, ωστόσο, ο καταναλωτής διατηρεί το δικαίωμα να ασκήσει διαιτησία. Ως αποτέλεσμα, το μερίδιο του λέοντος των καταγγελιών των καταναλωτών κατά των χρηματιστηριακών εταιρειών εκτελείται από την FINRA και είναι συνήθως διαιτησίες.

AD:

Οι διαιτησίες είναι βασικά δικαστικές ρυθμίσεις όπου οι δικαστές αντικαθίστανται από μια ομάδα συνομηλίκων. Οι υποθέσεις υποβάλλονται από τους αιτούντες (ενάγοντες), με ή χωρίς τους δικηγόρους τους, και υπερασπίζονται οι ερωτηθέντες (κατηγορούμενοι), οι οποίοι συνήθως έχουν δικηγόρους.

Η διαδικασία αρχίζει με την υποβολή αίτησης με την FINRA, η οποία στη συνέχεια ειδοποιεί όλα τα εμπλεκόμενα μέρη ότι έχει ξεκινήσει η διαδικασία. Η διαιτησία έχει σχεδιαστεί ώστε να είναι απλή, ώστε να εξυπηρετεί τον μέσο καταναλωτή που δεν έχει νομική εμπειρία και να του επιτρέψει να υποβάλει αξίωση χωρίς να χρειάζεται να προσλάβει δικηγόρο. Τα έντυπα είναι γραμμένα σε απλή γλώσσα ώστε να μην αποθαρρύνεται κάποιος από την υποβολή.

Παρόλα αυτά, ενώ η αρχική κατάθεση μπορεί να διεκπεραιωθεί χωρίς δικηγόρο, προτείνεται ευρέως ότι ο ενάγων (ενάγων) να μισθώσει έναν πληρεξούσιο, καθώς αυτός ή αυτή θα αντιμετωπίσει ένα φράγμα από βαθιά τσέπης ελιγμούς νομικής άμυνας μόλις υποβληθεί η αξίωση.Δεν υπάρχει έλλειψη νομικών υπηρεσιών για τους ενάγοντες και πολλοί δικηγόροι θα λαμβάνουν περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, ειδικά εάν υπάρχει μεγάλη πιθανή διευθέτηση και αυτό που θεωρούν ότι είναι μια καλή ευκαιρία για νίκη.
Ενώ η διαδικασία διαιτησίας είναι αποτελεσματική και τακτική, οι καταναλωτές που επιδιώκουν μια υπόθεση θα πρέπει να προετοιμαστούν για την ίδια χρονική υστέρηση που θα βιώσουν με μια τυπική υπόθεση κράτους ή ομοσπονδιακού δικαστηρίου. Η διαδικασία κατάθεσης μπορεί να διαρκέσει έως και ένα έτος και οι διαδικασίες μετά την αρχική κατάθεση μπορεί να διαρκέσουν χρόνια.

Επειδή η διαδικασία μπορεί να πάρει ένα σημαντικό χρονικό διάστημα και πόρους, συνιστάται ιδιαίτερα στους καταναλωτές που αντιμετωπίστηκαν άδικα να εξαντλούν όλα τα μέτρα για τη διεκπεραίωση των παραπόνων απευθείας με το μεσίτη ή το διαχειριστή επενδύσεων τους πριν υποβάλουν καταγγελία στην FINRA. (Για περαιτέρω ανάγνωση, βλέπε

Διερεύνηση της Αστυνομίας Κινητών Αξιών .) Κρατικοί Ρυθμιστικοί Οργανισμοί

Ενώ οι τομείς FINRA έχουν την πλειοψηφία των καταγγελιών από επενδυτές, υπάρχουν άλλες γραμμές άμυνας με επικαλυπτόμενες εξουσίες. Για παράδειγμα, κάθε κράτος έχει τη δική του ρυθμιστική υπηρεσία για την αστυνόμευση των κρατικών δραστηριοτήτων του τομέα των κινητών αξιών. Ενώ η περιφερειακή δικαιοδοσία ενός κράτους ορίζεται από τις δικές του κρατικές γραμμές, η επαγγελματική του δικαιοδοσία ποικίλλει.
Συνήθως, το κράτος ασκεί πολιτική σε μια ποικιλία παρόχων χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών που κυμαίνονται από πιστωτικές ενώσεις έως αντιπροσώπους χρηματιστών. Οι κρατικές υπηρεσίες καλύπτουν επίσης επενδυτικούς συμβούλους που δεν πληρούν την απαίτηση υποβολής με την SEC (λιγότερα από 25 εκατομμύρια δολάρια υπό διαχείριση). Εδώ, η κάλυψη που παρέχουν οι κρατικές υπηρεσίες είναι παρόμοια με τα καθήκοντα της SEC της αδειοδότησης, της υποβολής και του ελέγχου. Οι κανονιστικές αλληλεπικαλύψεις συνήθως αποφεύγονται καθώς οι εγγεγραμμένοι επενδυτικοί σύμβουλοι εγγράφονται μόνο στο πλαίσιο ενός οργανισμού ή του άλλου.

Το κράτος αρχικά συμμετέχει σε μια έρευνα και στη συνέχεια συνεργάζεται με την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, καθώς εμβαθύνει η έρευνα. Ενώ είναι αποτελεσματικές, οι κρατικές υπηρεσίες δεν είναι συνήθως τόσο στελεχωμένες όπως η FINRA ή η SEC και πρέπει να καλύπτουν ένα μεγαλύτερο περιστατικό ανά ερευνητή.

Η κόλλα που συγκρατεί το σύστημα προστασίας των επενδυτών μαζί είναι η SEC, η οποία προέκυψε από την τέφρα της συντριβής του χρηματιστηρίου του 1929 και σχεδιάστηκε γύρω από τον νόμο περί χρεογράφων του 1933 και τον νόμο περί ανταλλαγής τίτλων του 1934. Η SEC ελέγχει τους οργανισμούς αυτορρύθμισης (SROs) που προσεγγίζουν τον καταναλωτή και η δικαιοδοσία της είναι ευρύτατη και καλύπτει τέσσερα βασικά τμήματα:

εταιρική χρηματοδότηση
ρύθμιση αγοράς

• διαχείριση επενδύσεων
• > Οι ευθύνες της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς έχουν γίνει όλο και πιο δύσκολες με την εμφάνιση εγκλημάτων που βασίζονται στον υπολογιστή και την αυξανόμενη πολυπλοκότητα των χρηματοπιστωτικών προϊόντων και συναλλαγών, αλλά πρωταρχικός στόχος της είναι να προστατεύσει τον ιδιώτη επενδυτή παρακολουθώντας τη βιομηχανία διαχείρισης επενδύσεων και διασφαλίζοντας ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις παρέχουν επαρκείς οικονομικές και άλλες πληροφορίες στο κοινό, ώστε να επιτρέπουν στους επενδυτές να λαμβάνουν τεκμηριωμένες αποφάσεις.
• Με τις νέες προκλήσεις στην αγορά, ζητήθηκε να αυξηθεί η ευελιξία της εξουσίας της SEC.Ωστόσο, παρά τα χρόνια συζητήσεων σχετικά με την εδραίωση ρυθμιστικών φορέων ή τον διορισμό ενός τσάρου χρηματοδότησης, δεν υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια προς την κατεύθυνση αυτή. (Μάθετε περισσότερα για το πώς αυτός ο ρυθμιστικός φορέας προστατεύει τα δικαιώματα των επενδυτών στην
• Αστυνόμευση Η αγορά κινητών αξιών: μια επισκόπηση της SEC

.)

Το OCC και η Fed Υπάρχουν δύο άλλα ρυθμιστικά όργανα που ομιλούνται συχνά, ο λιγότερο συνηθισμένος διαχειριστής του νομίσματος (OCC) και το διάσημο (ή κακόφημο) ομοσπονδιακό αποθεματικό συμβούλιο (FRB). Ενώ και οι δύο αυτοί φορείς είναι πολύ δραστήριοι στην παρακολούθηση για τους επενδυτές, οι δραστηριότητές τους επικεντρώνονται στις τραπεζικές και χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες σε υψηλότερο επίπεδο και η συμμετοχή τους σε μεμονωμένες περιπτώσεις είναι σπάνια. Συμπέρασμα

Κάθε ένας από αυτούς τους ρυθμιστικούς φορείς επιδιώκει τους επενδυτές με τον δικό του τρόπο, και ο καθένας έχει τα ειδικά του καθήκοντα με κάποια αλληλεπικάλυψη. Οι ρυθμιστικοί οργανισμοί έχουν γίνει όλο και πιο εξελιγμένοι για να αντιμετωπίσουν όλο και πιο πολύπλοκες επενδυτικές συναλλαγές και προϊόντα, αλλά αμφισβητούνται κάθε χρόνο καθώς δημιουργούνται νέα προβλήματα. Οι οργανισμοί αυτοί έχουν σχεδιαστεί για την προστασία των καταναλωτών, οπότε αν έχετε κάποιο πρόβλημα που δεν μπορείτε να επιλύσετε απευθείας με το μεσίτη σας, επωφεληθείτε. Θυμηθείτε, όπως και η τοπική αστυνομία σας, οι ρυθμιστικές αρχές δεν θα ξέρουν για οποιαδήποτε θέματα εκτός εάν επικοινωνήσετε μαζί τους.