α:

Οι αρνητικές πολιτικές ενέργειες μπορούν να κυμανθούν από πολύ επιζήμιες, όπως η ευρεία καταστροφή λόγω της επανάστασης, έως εκείνες πιο οικονομικού χαρακτήρα, όπως η δημιουργία νόμων που εμποδίζουν την κίνηση κεφαλαίων.

Γενικά, υπάρχουν δύο τύποι πολιτικού κινδύνου, μακροοικονομικού κινδύνου και μικροοικονομικού κινδύνου. Ο μακροπρόθεσμος κίνδυνος αναφέρεται σε δυσμενείς ενέργειες που θα επηρεάσουν όλες τις ξένες επιχειρήσεις, όπως απαλλοτρίωση ή εξέγερση, ενώ ο μικρο-κίνδυνος αναφέρεται σε δυσμενείς ενέργειες που θα επηρεάσουν μόνο έναν συγκεκριμένο βιομηχανικό τομέα ή επιχείρηση, όπως η διαφθορά και οι βλαπτικές ενέργειες εναντίον εταιρειών από ξένες χώρες. Συνολικά, ανεξάρτητα από τον τύπο πολιτικού κινδύνου που αντιμετωπίζει μια πολυεθνική εταιρεία, οι εταιρείες συνήθως θα χάσουν πολλά χρήματα εάν δεν είναι προετοιμασμένες για αυτές τις δυσμενείς καταστάσεις. Για παράδειγμα, όταν η κυβέρνηση του Φιντέλ Κάστρο ανέλαβε τον έλεγχο της Κούβας το 1959, απαλλοτριώθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια αμερικανικών περιουσιακών στοιχείων και εταιρειών. Δυστυχώς, οι περισσότερες, αν όχι όλες, από αυτές τις αμερικανικές εταιρείες δεν είχαν καμία προσφυγή για να πάρουν κάποιο από αυτά τα χρήματα πίσω.

Πώς μπορούν οι πολυεθνικές εταιρείες να ελαχιστοποιήσουν τον πολιτικό κίνδυνο; Υπάρχουν μερικά μέτρα που μπορούν να ληφθούν ακόμη και πριν γίνει μια επένδυση. Η απλούστερη λύση είναι να διεξάγετε λίγη έρευνα σχετικά με την επικινδυνότητα μιας χώρας, είτε πληρώνοντας για εκθέσεις από συμβούλους που ειδικεύονται στην πραγματοποίηση αυτών των αξιολογήσεων είτε κάνοντας μια μικρή έρευνα μόνοι σας, χρησιμοποιώντας τις πολλές ελεύθερες πηγές που διατίθενται στο διαδίκτυο (όπως τα σημειώματα ιστορικού του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ). Στη συνέχεια, θα έχετε την ενημερωμένη επιλογή να μην δημιουργείτε επιχειρήσεις σε χώρες που θεωρούνται θετικά σημεία πολιτικής κινδύνου.

Αν και η στρατηγική αυτή μπορεί να είναι αποτελεσματική για ορισμένες εταιρείες, μερικές φορές η προοπτική εισόδου σε μια πιο επικίνδυνη χώρα είναι τόσο επικερδής ώστε αξίζει να ληφθεί ένας υπολογισμένος κίνδυνος. Στις περιπτώσεις αυτές, οι εταιρείες μπορούν μερικές φορές να διαπραγματεύονται όρους αποζημίωσης με τη χώρα υποδοχής, έτσι ώστε να υπάρχει νομική βάση για προσφυγή σε περίπτωση που συμβεί κάτι να διαταράξει τις δραστηριότητες της εταιρείας.Ωστόσο, το πρόβλημα με αυτή τη λύση είναι ότι το νομικό σύστημα στη χώρα υποδοχής μπορεί να μην είναι τόσο ανεπτυγμένο και οι αλλοδαποί σπάνια να κερδίζουν υποθέσεις εναντίον χώρας υποδοχής. Ακόμη χειρότερα, μια επανάσταση θα μπορούσε να δημιουργήσει μια νέα κυβέρνηση που δεν θα τιμήσει τις ενέργειες της προηγούμενης κυβέρνησης.

Αν προχωρήσετε και εισέλθετε σε μια χώρα που θεωρείται ότι κινδυνεύει, μια από τις καλύτερες λύσεις είναι η αγορά ασφάλισης πολιτικού κινδύνου. Οι πολυεθνικές εταιρείες μπορούν να πάνε σε έναν από τους πολλούς οργανισμούς που ειδικεύονται στην πώληση ασφάλισης πολιτικών κινδύνων και να αγοράζουν μια πολιτική που θα τους αντισταθμίζει σε περίπτωση εμφάνισης ανεπιθύμητου συμβάντος. Επειδή τα επιτόκια εξαρτώνται από τη χώρα, τον κλάδο, τον αριθμό ασφαλισμένων κινδύνων και άλλους παράγοντες, το κόστος της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε μια χώρα μπορεί να διαφέρει σημαντικά από το άλλο.

Ωστόσο, προειδοποιείτε: η αγορά ασφάλισης πολιτικού κινδύνου δεν εγγυάται ότι μια εταιρεία θα λάβει αποζημίωση αμέσως μετά από ένα ανεπιθύμητο συμβάν. Πρέπει να πληρούνται ορισμένοι όροι, όπως η δοκιμή άλλων καναλιών προσφυγής και ο βαθμός στον οποίο επηρεάστηκε η επιχείρηση. Τελικά, μια εταιρεία μπορεί να χρειαστεί να περιμένει μήνες πριν από οποιαδήποτε αποζημίωση.

Για να μάθετε περισσότερα, δείτε

Επενδύοντας πέρα ​​από τα σύνορά σας και Διεύρυνση των συνόρων του χαρτοφυλακίου σας