α:

Το χρυσό πρότυπο είναι ένα νομισματικό σύστημα όπου το νόμισμα ή το χαρτονόμισμα μιας χώρας έχει αξία που συνδέεται άμεσα με το χρυσό. Με το χρυσό πρότυπο, οι χώρες συμφώνησαν να μετατρέψουν τα χαρτονομίσματα σε σταθερό ποσό χρυσού. Μια χώρα που χρησιμοποιεί το χρυσό πρότυπο θέτει μια σταθερή τιμή για τον χρυσό και αγοράζει και πωλεί χρυσό σε αυτή την τιμή. Αυτή η σταθερή τιμή χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό της αξίας του νομίσματος. Για παράδειγμα, εάν το Ηνωμένο Βασίλειο καθορίσει την τιμή του χρυσού στα 500 δολάρια την ουγγιά, η αξία του δολαρίου θα είναι 1/500 της ουγκιάς χρυσού.

Το χρυσό πρότυπο δεν χρησιμοποιείται επί του παρόντος από καμία κυβέρνηση. Η Βρετανία σταμάτησε να χρησιμοποιεί το χρυσό πρότυπο το 1931 και οι Ηνωμένες Πολιτείες ακολούθησαν το παράσημο το 1933 και εγκατέλειψαν τα απομεινάρια του συστήματος το 1971. Το χρυσό πρότυπο αντικαταστάθηκε εντελώς από τα χρήματα fiat. Ο όρος "χρήματα fiat" χρησιμοποιείται για να περιγράψει το νόμισμα που χρησιμοποιείται λόγω εντολής της κυβέρνησης - ή fiat - ότι το νόμισμα πρέπει να γίνει αποδεκτό ως μέσο πληρωμής. Έτσι, για το Η.Π., το δολάριο είναι χρήμα, και για τη Νιγηρία είναι η ναΐρα.

Σύστημα χρυσού έναντι συστήματος Fiat

Όπως υποδηλώνει το όνομά του, ο όρος χρυσό πρότυπο αναφέρεται σε ένα νομισματικό σύστημα στο οποίο η αξία του νομίσματος βασίζεται στον χρυσό. Ένα σύστημα fiat, αντιθέτως, είναι ένα νομισματικό σύστημα στο οποίο η αξία του νομίσματος δεν βασίζεται σε κανένα φυσικό εμπόρευμα αλλά επιτρέπεται να κυμαίνεται δυναμικά έναντι άλλων νομισμάτων στις αγορές συναλλάγματος. Ο όρος "fiat" προέρχεται από το λατινικό fieri, που σημαίνει αυθαίρετη πράξη ή διάταγμα. Σύμφωνα με αυτή την ετυμολογία, η αξία των νομισμάτων fiat βασίζεται τελικά στο γεγονός ότι ορίζονται ως νόμιμο χρήμα με κυβερνητικό διάταγμα.

Τις δεκαετίες πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το διεθνές εμπόριο διεξήχθη με βάση αυτό που έχει γίνει γνωστό ως το κλασσικό χρυσό πρότυπο. Σε αυτό το σύστημα, το εμπόριο μεταξύ των εθνών διευθετήθηκε χρησιμοποιώντας φυσικό χρυσό. Τα έθνη με εμπορικά πλεονάσματα συγκέντρωσαν χρυσό ως πληρωμή για τις εξαγωγές τους. Αντίθετα, τα έθνη με εμπορικά ελλείμματα είδαν τα αποθέματά τους να μειώνονται, καθώς ο χρυσός έπεσε από τα έθνη αυτά ως πληρωμή για τις εισαγωγές τους.

Η ιστορία του χρυσού

«Έχουμε χρυσό επειδή δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε τις κυβερνήσεις». Η δήλωση του Προέδρου Herbert Hoover το 1933 στον Franklin D. Roosevelt προέβλεψε ένα από τα πιο δρακόντεια γεγονότα στο οικονομικό ιστορικό του Ηνωμένου Βασιλείου: τον ίδιο χρόνο συνέβη και ο νόμος έκτακτης τράπεζας, αναγκάζοντας όλους τους Αμερικανούς να μετατρέψουν τα νομίσματά τους σε χρυσά νομίσματα και πιστοποιητικά σε δολάρια ΗΠΑ. Ενώ ο νόμος σταμάτησε επιτυχώς την εκροή χρυσού κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, δεν άλλαξε την πεποίθηση των χρυσών σφάλων, εκείνων που είναι πάντα αυτοπεποίθηση στη σταθερότητα του χρυσού ως πηγή πλούτου.

Ο χρυσός έχει ιστορία που, όπως και σε καμία κατηγορία περιουσιακών στοιχείων, έχει μοναδική επιρροή στη δική του ζήτηση και προσφορά σήμερα. Χρυσά σφάλματα εξακολουθούν να προσκολλώνται σε ένα παρελθόν όταν ο βασιλιάς ήταν χρυσός. Αλλά το παρελθόν του χρυσού περιλαμβάνει επίσης μια πτώση, η οποία πρέπει να κατανοηθεί ότι αξιολογεί σωστά το μέλλον της.

Μια σχέση αγάπης που έχει περάσει 5.000 χρόνια

Για 5, 000 χρόνια, ο χρυσός συνδυασμός της λάμψης, της ελατότητας, της πυκνότητας και της σπανιότητας έχει αιχμαλωτίσει την ανθρωπότητα όπως και κανένα άλλο μέταλλο. Σύμφωνα με το βιβλίο του Peter Bernstein "Η δύναμη του χρυσού: Η ιστορία της εμμονής", ο χρυσός είναι τόσο πυκνός ώστε ένας τόνος του μπορεί να συσκευάζεται σε ένα κυβικό πόδι.

Στην αρχή αυτής της εμμονής, ο χρυσός χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά για λατρεία. Ένα ταξίδι σε οποιοδήποτε από τα αρχαία ιερά μέρη του κόσμου το καταδεικνύει αυτό. Σήμερα, η πιο δημοφιλής χρήση του χρυσού είναι στην κατασκευή κοσμημάτων.

Περίπου 700 π.Χ., ο χρυσός έγινε για πρώτη φορά κέρματα, ενισχύοντας τη χρηστικότητα του ως νομισματική μονάδα: πριν από αυτό, ο χρυσός, στη χρήση του ως χρήματος, έπρεπε να ζυγίζεται και να ελέγχεται για καθαρότητα κατά τη διευθέτηση συναλλαγών.

Τα χρυσά νομίσματα, ωστόσο, δεν ήταν τέλεια λύση, αφού μια κοινή πρακτική για αιώνες που έρχονται ήταν να κόβουν αυτά τα ελαφρώς ακανόνιστα νομίσματα για να συσσωρεύουν αρκετό χρυσό που θα μπορούσε να λιώσει σε ράβδους χρυσού. Αλλά το 1696, το Great Recoinage στην Αγγλία εισήγαγε μια τεχνολογία που αυτοματοποίησε την παραγωγή νομισμάτων και έβαλε τέλος στην αποκοπή.

Δεδομένου ότι δεν μπορούσε πάντα να βασιστεί σε πρόσθετες προμήθειες από τη γη, η προμήθεια χρυσού επεκτάθηκε μόνο μέσω αποπληθωρισμού, εμπορίου, λεηλασίας ή υποβάθμισης.

Η ανακάλυψη της Αμερικής τον 15ο αιώνα έφερε την πρώτη μεγάλη χρυσή βιασύνη. Η λεηλασία των ισπανικών θησαυρών από τον Νέο Κόσμο αύξησε την προσφορά χρυσού στην Ευρώπη πέντε φορές τον 16ο αιώνα. Ο επόμενος χρυσός βυθίζεται στην Αμερική, την Αυστραλία και τη Νότια Αφρική τον 19ο αιώνα.

Η εισαγωγή χάρτινου χρήματος από την Ευρώπη έγινε τον 16ο αιώνα, με τη χρήση χρεογράφων που εκδόθηκαν από ιδιωτικούς φορείς. Ενώ τα χρυσά νομίσματα και τα χρυσά νομίσματα συνέχισαν να κυριαρχούν στο νομισματικό σύστημα της Ευρώπης, δεν άρχισε να κυριαρχεί το χριστό χρήμα μέχρι τον 18ο αιώνα. Ο αγώνας ανάμεσα στο χαρτονόμισμα και τον χρυσό τελικά θα είχε ως αποτέλεσμα την εισαγωγή ενός χρυσού προτύπου.

Η αύξηση του χρυσού προτύπου

Το χρυσό πρότυπο είναι ένα νομισματικό σύστημα στο οποίο το χαρτονόμισμα είναι ελεύθερα μετατρέψιμο σε μια σταθερή ποσότητα χρυσού. Με άλλα λόγια, σε ένα τέτοιο νομισματικό σύστημα ο χρυσός υποστηρίζει την αξία του χρήματος. Μεταξύ του 1696 και του 1812 άρχισε η ανάπτυξη και η τυποποίηση του χρυσού προτύπου, καθώς η εισαγωγή χαρτονομισμάτων δημιουργούσε ορισμένα προβλήματα.

Το 1797, λόγω της υπερβολικής πίστωσης που δημιουργήθηκε με χαρτονόμισμα, ο νόμος περί περιορισμού στην Αγγλία ανέστειλε τη μετατροπή των χαρτονομισμάτων σε χρυσό. Επίσης, οι συνεχείς ανισορροπίες μεταξύ χρυσού και αργύρου δημιούργησαν τεράστιο άγχος στην οικονομία της Αγγλίας. Ένα χρυσό πρότυπο ήταν απαραίτητο για να ενσταλάξει τους απαραίτητους ελέγχους στα χρήματα.

Μέχρι το 1821, η Αγγλία έγινε η πρώτη χώρα που υιοθέτησε επίσημα ένα χρυσό πρότυπο. Η δραματική αύξηση του παγκόσμιου εμπορίου και παραγωγής του αιώνα έφερε μεγάλες ανακαλύψεις χρυσού, γεγονός που βοήθησε το χρυσό πρότυπο να παραμείνει ανέπαφο και στον επόμενο αιώνα.Καθώς όλες οι εμπορικές ανισορροπίες μεταξύ των εθνών διευθετήθηκαν με χρυσό, οι κυβερνήσεις είχαν ισχυρό κίνητρο να αποθηκεύουν χρυσό για πιο δύσκολους καιρούς. Αυτά τα αποθέματα εξακολουθούν να υπάρχουν σήμερα.

Το διεθνές πρότυπο χρυσού εμφανίστηκε το 1871 μετά την υιοθέτησή του από τη Γερμανία. Μέχρι το 1900, η ​​πλειοψηφία των ανεπτυγμένων εθνών συνδέθηκε με το χρυσό πρότυπο. Κατά ειρωνικό τρόπο, το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν μια από τις τελευταίες χώρες που συμμετείχαν. (Ένα ισχυρό ασημένιο λόμπι εμπόδισε το χρυσό να είναι το μοναδικό νομισματικό πρότυπο μέσα στην Αμερική καθ 'όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα.)

Από το 1871 έως το 1914, το χρυσό πρότυπο ήταν στο αποκορύφωμά του. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου υπήρχαν σχεδόν ιδανικές πολιτικές συνθήκες στον κόσμο. Οι κυβερνήσεις συνεργάστηκαν πολύ καλά για να λειτουργήσουν το σύστημα, αλλά όλα αυτά άλλαξαν για πάντα με το ξέσπασμα του Μεγάλου Πολέμου το 1914.

Η πτώση του χρυσού προτύπου

Με τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο, οι πολιτικές συμμαχίες άλλαξαν, και τα δημόσια οικονομικά επιδεινώθηκαν. Ενώ το χρυσό πρότυπο δεν αναστέλλεται, ήταν σε αμηχανία κατά τη διάρκεια του πολέμου, αποδεικνύοντας την αδυναμία του να κρατήσει τόσο τις καλές και κακές στιγμές. Αυτό δημιούργησε έλλειψη εμπιστοσύνης στο χρυσό πρότυπο που μόνο επιδείνωσε οικονομικές δυσκολίες. Γίνεται όλο και πιο προφανές ότι ο κόσμος χρειάζεται κάτι πιο ευέλικτο για να στηρίξει την παγκόσμια οικονομία του.

Την ίδια στιγμή, η επιθυμία να επιστρέψουν στα ειδυλλιακά χρόνια του χρυσού προτύπου παρέμεινε ισχυρή ανάμεσα στα έθνη. Καθώς η προσφορά χρυσού συνέχισε να πέφτει πίσω από την ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας, η βρετανική λίρα στερλίνα και το δολάριο ΗΠΑ έγιναν τα παγκόσμια αποθεματικά νομίσματα. Μικρότερες χώρες άρχισαν να κατέχουν περισσότερα από αυτά τα νομίσματα αντί για χρυσό. Το αποτέλεσμα ήταν μια έντονη ενοποίηση του χρυσού στα χέρια μερικών μεγάλων εθνών.

Η συντριβή της χρηματιστηριακής αγοράς το 1929 ήταν μόνο μία από τις μεταπολεμικές δυσκολίες του κόσμου. Η λίρα και το γαλλικό φράγκο ήταν τρομερά κακή ευθυγραμμισμένα με άλλα νομίσματα. τα χρέη πολέμου και οι επαναπατρισμοί εξακολουθούσαν να καταπνίγουν τη Γερμανία. οι τιμές των βασικών προϊόντων κατέρρευσαν. και οι τράπεζες υπερεκτιμήθηκαν. Πολλές χώρες προσπάθησαν να προστατεύσουν το απόθεμα χρυσού αυξάνοντας τα επιτόκια για να προσελκύσουν τους επενδυτές για να διατηρήσουν τις καταθέσεις τους άθικτες και όχι για να τους μετατρέψουν σε χρυσό. Αυτά τα υψηλότερα επιτόκια χειροτέρευσαν μόνο την παγκόσμια οικονομία και, τέλος, το 1931, το χρυσό πρότυπο στην Αγγλία ανακόπηκε, αφήνοντας μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία με μεγάλα αποθέματα χρυσού. (Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα επιτόκια και τον χρυσό, δείτε: Πώς η αύξηση των επιτοκίων μπορεί να επηρεάσει το χρυσό)

Στη συνέχεια, το 1934, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου ανατιμήθηκε χρυσό από 20 δολάρια. 67 / ουγκιά σε $ 35. 00 / oz, αυξάνοντας το ποσό των χαρτονομισμάτων που χρειάστηκε για να αγοράσει μια ουγγιά, για να βοηθήσει στη βελτίωση της οικονομίας της. Καθώς άλλα έθνη μπορούσαν να μετατρέψουν τις υφιστάμενες χρυσές συμμετοχές τους σε περισσότερα δολάρια ΗΠΑ, μια δραματική υποτίμηση του δολαρίου έλαβε χώρα αμέσως. Αυτή η υψηλότερη τιμή για το χρυσό αύξησε τη μετατροπή του χρυσού σε δολάρια ΗΠΑ επιτρέποντας αποτελεσματικά στο Ηνωμένο Βασίλειο να ανοίξει την αγορά χρυσού. Η παραγωγή χρυσού αυξήθηκε έτσι ώστε από το 1939 υπήρξε αρκετός κόσμος για να αντικατασταθεί το παγκόσμιο νόμισμα σε κυκλοφορία.

Καθώς ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος έφτασε στο τέλος, οι ηγετικές Δυτικές δυνάμεις συναντήθηκαν για να συναρμολογήσουν τη Συμφωνία του Bretton Woods, η οποία θα ήταν το πλαίσιο για τις παγκόσμιες αγορές συναλλάγματος μέχρι το 1971. Στο πλαίσιο του συστήματος του Bretton Woods αποτιμήθηκαν όλα τα εθνικά νομίσματα σε σχέση με το δολάριο ΗΠΑ, το οποίο κατέστη το κυρίαρχο αποθεματικό νόμισμα. Το δολάριο, με τη σειρά του, μετατράπηκε σε χρυσό με σταθερό επιτόκιο 35 δολαρίων ανά ουγγιά. Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα συνέχισε να λειτουργεί σύμφωνα με ένα χρυσό πρότυπο, αν και με πιο έμμεσο τρόπο.

Στο τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, το Ηνωμένο Βασίλειο είχε το 75% του παγκόσμιου νομισματικού χρυσού και το δολάριο ήταν το μόνο νόμισμα που εξακολουθούσε να υποστηρίζεται άμεσα από τον χρυσό. Αλλά καθώς ο κόσμος ξαναχτίστηκε μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, το αμερικανικό υπουργείο είδε τα αποθέματα χρυσού να πέφτουν σταθερά καθώς τα χρήματα έπεφταν για να βοηθήσουν τα έθνη που είχαν υποστεί βίαια προβλήματα, καθώς και για να πληρώσουν για τη δική τους υψηλή ζήτηση εισαγωγών. Το υψηλό πληθωριστικό περιβάλλον στα τέλη της δεκαετίας του 1960 απορρόφησε το τελευταίο κομμάτι του αέρα από το χρυσό πρότυπο.

Το 1968, μια χρυσή πισίνα (η οποία κυριάρχησε στην προμήθεια χρυσού), η οποία περιελάμβανε την U. S και μια σειρά ευρωπαϊκών εθνών, σταμάτησε να πωλεί χρυσό στην αγορά του Λονδίνου, επιτρέποντας στην αγορά να καθορίζει ελεύθερα την τιμή του χρυσού. Από το 1968 έως το 1971, μόνο οι κεντρικές τράπεζες μπορούσαν να διαπραγματεύονται με το Ηνωμένο Βασίλειο με $ 35 / ουγκιά.

Τον Αύγουστο του 1971, ο τότε Πρόεδρος του Ηνωμένου Βασιλείου Ρίτσαρντ Νίξον διέκοψε την άμεση μετατρεψιμότητα των δολαρίων ΗΠΑ σε χρυσό. Με αυτή την απόφαση, η διεθνής αγορά συναλλάγματος, η οποία είχε όλο και περισσότερο εξαρτάται από το δολάριο από την έναρξη ισχύος της συμφωνίας του Bretton Woods, έχασε την επίσημη σύνδεση με το χρυσό. Το δολάριο του Ηνωμένου Βασιλείου και, κατ 'επέκταση, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα που διατήρησε αποτελεσματικά, εισήλθε στην εποχή των χρημάτων fiat στις οποίες διαμένει επί του παρόντος.

Bottom Line

Ενώ ο χρυσός έχει γοητεύσει την ανθρωπότητα για 5, 000 χρόνια, δεν ήταν πάντα η βάση του νομισματικού συστήματος. Ένα πραγματικό διεθνές χρυσό πρότυπο υπήρξε για λιγότερο από 50 χρόνια (1871-1914) - σε μια εποχή παγκόσμιας ειρήνης και ευημερίας που συνέπεσε με μια δραματική αύξηση της προσφοράς χρυσού. Αλλά το χρυσό πρότυπο ήταν το σύμπτωμα και όχι η αιτία αυτής της ειρήνης και ευημερίας.

Παρόλο που μια μικρότερη μορφή του χρυσού προτύπου συνεχίστηκε μέχρι το 1971, ο θάνατός του είχε ξεκινήσει αιώνες πριν με την εισαγωγή χαρτονομισμάτων - ένα πολύ πιο ευέλικτο μέσο για τον περίπλοκο οικονομικό μας κόσμο. Σήμερα, η τιμή του χρυσού καθορίζεται από τη ζήτηση για το μέταλλο και παρόλο που δεν χρησιμοποιείται πλέον ως πρότυπο, εξακολουθεί να εξυπηρετεί μια σημαντική χρήση. Ο χρυσός είναι ένα σημαντικό χρηματοοικονομικό περιουσιακό στοιχείο για τις χώρες και τις κεντρικές τράπεζες. Χρησιμοποιείται επίσης από τις τράπεζες ως τρόπος αντιστάθμισης των δανείων προς την κυβέρνησή τους και δείκτη οικονομικής υγείας. (Βλέπε επίσης: Γιατί Gold Matters)