α:

Το πρώτο βήμα για τον προσδιορισμό της διαφοράς μεταξύ της αυτόνομης και της προκαλούμενης κατανάλωσης είναι να εξετάσουμε τι σημαίνει κάθε ένας από αυτούς τους όρους. Η βασική διαφορά μεταξύ της αυτόνομης κατανάλωσης και της επαγόμενης κατανάλωσης έγκειται στον παράγοντα του εισοδήματος.

Αυτόνομη κατανάλωση

Η αυτόνομη κατανάλωση ορίζεται ως οι δαπάνες που πραγματοποιούνται όταν το επίπεδο του διαθέσιμου εισοδήματος είναι μηδενικό. Αυτή η κατανάλωση χρησιμοποιείται συνήθως για τη χρηματοδότηση των αναγκών των καταναλωτών, αλλά προκαλεί στους καταναλωτές δανεισμό χρημάτων ή ανάληψη από λογαριασμούς ταμιευτηρίου.

Η αυτόνομη κατανάλωση συμβαίνει συχνότερα όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε δυσχερή κατάσταση και δεν έχουν εισόδημα, αλλά εξακολουθούν να έχουν έξοδα. Ακόμη και αν ένα άτομο έχει σπάσει, εξακολουθεί να έχει βασικές ανάγκες όπως τρόφιμα, μίσθωση, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, έξοδα υγείας και πληρωμές αυτοκινήτων. Όταν ο καταναλωτής βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, αναγκάζεται να δαπανήσει περισσότερα χρήματα από ό, τι κερδίζει, πράγμα που οδηγεί σε αναστροφή. Παρόλο που τα εισοδήματά τους δεν είναι αναγκαστικά στο μηδέν, αυτοί οι καταναλωτές αναγκάζονται να δαπανούν όλα τα εισοδήματά τους καθώς και χρήματα που δεν έχουν μόνο για αναγκαιότητες. Ως εκ τούτου, δεν διαθέτουν διαθέσιμο εισόδημα.

Επαγωγική κατανάλωση

Η επαγόμενη κατανάλωση, από την άλλη πλευρά, διαφέρει ως προς το ότι η κατανάλωση ποικίλει ανάλογα με το εισόδημα. Καθώς το διαθέσιμο εισόδημα αυξάνεται, το ίδιο ισχύει και για το ρυθμό της επαγόμενης κατανάλωσης. Αυτή η διαδικασία ισχύει για όλα τα κανονικά αγαθά και υπηρεσίες. Για την επαγόμενη κατανάλωση, το διαθέσιμο εισόδημα είναι μηδενικό όταν η επαγόμενη κατανάλωση είναι μηδενική. Καθώς αυξάνεται η αξία του διαθέσιμου εισοδήματος, προκαλεί παρόμοια αύξηση της κατανάλωσης. Η επαγόμενη κατανάλωση δείχνει πώς οι άνθρωποι αρχίζουν να απολαμβάνουν πιο πλούσιο τρόπο ζωής και να ξοδεύουν περισσότερα χρήματα καθώς ο πλούτος τους μεγαλώνει.