α:

Το κεφάλαιο της κατηγορίας 1 μετρά την οικονομική ισχύ της τράπεζας. Αποτελείται από τα κοινά αποθέματα της εταιρείας και τα κέρδη εις νέον. Με βάση τη Συμφωνία της Βασιλείας, οι τράπεζες υποχρεούνται να κατέχουν το 6% των σταθμισμένων ως κινδύνων περιουσιακών στοιχείων ως κεφάλαιο πρώτης βαθμίδας.

Καθώς εξελίσσεται το τραπεζικό σύστημα, κυκλοφορούν οι ενημερωμένες εκδόσεις του Accord της Βασιλείας ως απάντηση σε νέες καινοτομίες και απειλές. Η τελευταία είναι η Βασιλεία ΙΙΙ, η οποία ενημερώθηκε το 2010 με ιδιαίτερη έμφαση στην πρόληψη τραπεζικών κρίσεων. Η οικονομική κρίση το 2007-2008 αποκάλυψε ότι πολλές τράπεζες δεν κεφαλαιοποιήθηκαν επαρκώς για αγχωτικές περιόδους στην αγορά.

Ουσιαστικά, οι τράπεζες κρατούσαν τεράστια ποσά επικίνδυνων περιουσιακών στοιχείων με μόχλευση. Ορισμένες τράπεζες αξιοποιήθηκαν περισσότερο από 30 φορές έναντι των ιδίων κεφαλαίων τους. Όταν οι αγορές αυξάνονται και βασιλεύουν οι σταθεροί οικονομικοί όροι, οι τράπεζες μπορούν να ευημερήσουν. Ωστόσο, όταν οι συνθήκες επιδεινωθούν, τα ριψοκίνδυνα περιουσιακά στοιχεία καθίστανται μη ρευστοποιήσιμα και εκτινάσσονται σε αξία. Στο ύψος της κρίσης, πολλές τράπεζες ήταν τεχνικά αφερέγγυες με υποχρεώσεις που υπερβαίνουν τα περιουσιακά στοιχεία.

Οι κανονισμοί που συνιστά η Συμφωνία της Βασιλείας έχουν σχεδιαστεί για να αποτρέψουν ξανά την απειλή του χρηματοπιστωτικού συστήματος από τις υπερχρεωμένες τράπεζες. Οι συστάσεις ενσωματώνονται στο κανονιστικό πλαίσιο κάθε χώρας. Τα υποχρεωτικά επίπεδα κεφαλαίου πρώτης βαθμίδας είναι ένα από τα σημαντικότερα μέτρα που έχουν θεσπιστεί από τις ρυθμιστικές αρχές. περιορίζει ουσιαστικά το ποσό των επικίνδυνων περιουσιακών στοιχείων που μπορεί να λάβει μια τράπεζα στον ισολογισμό της.

Τα ελάχιστα επίπεδα κεφαλαίου της κατηγορίας 1 είναι ένα προπύργιο έναντι των τραπεζών που αποτελούν συστημικές απειλές για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αναλαμβάνοντας πάρα πολλά περιουσιακά στοιχεία. Οι τράπεζες που επιθυμούν να αναλάβουν πιο επικίνδυνα περιουσιακά στοιχεία αναγκάζονται να αυξήσουν τα τραπεζικά αποθεματικά, διασφαλίζοντας ότι εάν τα περιουσιακά στοιχεία υποχωρήσουν σε αξία, η φερεγγυότητα των τραπεζών δεν θα διακινδυνεύσει.