α:

Λόγω του προσαρμόσιμου χαρακτήρα των σχεδίων 401 (a), η Υπηρεσία Εσωτερικών Εισοδημάτων (IRS) έχει λίγους σκληρούς και γρήγορους κανονισμούς για τη διοίκησή τους. Ωστόσο, οι ισχύουσες κατευθυντήριες γραμμές είναι πολύ παρόμοιες με αυτές που έχουν τεθεί για τη διαχείριση των σχεδίων 401 (k).

Ειδικές Κατευθυντήριες Οδηγίες IRS

Αν και υπάρχουν λίγοι συγκεκριμένοι περιορισμοί που ορίζονται από το IRS στα 401 (a) σχέδια, ισχύουν ορισμένοι κανονισμοί. Από το 2017, η μέγιστη επιτρεπόμενη συνεισφορά σε ένα σχέδιο 401 (α) είναι 100% του εισοδήματος του εργαζόμενου ή $ 54.000, όποιο είναι μικρότερο. Παρόλο που οι ειδικοί κανονισμοί διανομής βρίσκονται στη διακριτική ευχέρεια του εργοδότη, γενικά, οι 401 (α) διανομές υπόκεινται στους ίδιους κανονισμούς IRS που ισχύουν για άλλα σχέδια συνταξιοδότησης. Αυτό σημαίνει διανομές που λαμβάνονται πριν από την ηλικία 59. 5 υπόκεινται σε πρόσθετο φόρο 10%. Επιπλέον, οι συμμετέχοντες πρέπει να αρχίσουν να λαμβάνουν ελάχιστες διανομές μετά την ηλικία των 70 ετών. 5.

Ποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα 401 (α);

Ενώ τα σχέδια 401 (a) και 401 (k) δημιουργήθηκαν από τον ίδιο φορολογικό κώδικα, μια σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο είναι ο τύπος του εργοδότη που μπορεί να τους υποστηρίξει. Γενικά, τα σχέδια 401 (α) προορίζονται για κυβερνητικές οντότητες ή άλλους δημόσιους εργοδότες, όπως σχολεία και ορισμένες μη κερδοσκοπικές οργανώσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι εργαζόμενοι ενδέχεται να έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε σχέδιο 401 (α) και όχι σε κυβερνητικό συνταξιοδοτικό σύστημα.

Επιπλέον, αν και τα σχέδια 401 (k) που χρηματοδοτούνται από εργοδότες γενικά επεκτείνονται σε όλους τους εργαζομένους με όμοιους όρους συμμετοχής, αντιστοίχισης και κατοχύρωσης, τα σχέδια 401 (α) είναι πιο προσαρμοσμένα και μπορούν να διατεθούν μόνο σε ορισμένους υπαλλήλους ως μέσο ενθάρρυνσης της συνεχιζόμενης δέσμευσης στον οργανισμό.

Ποιος υπαγορεύει τους όρους ενός σχεδίου 401 (α) αν δεν είναι το IRS;

Επειδή τα σχέδια 401 (α) είναι τόσο προσαρμόσιμα, πολλοί από τους όρους και προϋποθέσεις υπαγορεύονται από τον εργοδότη-χορηγούς και όχι από το IRS. Για παράδειγμα, ο εργοδότης καθορίζει εάν οι εισφορές των εργαζομένων είναι εθελοντικές ή υποχρεωτικές, το ποσό που πρέπει να συνεισφέρει κάθε εργαζόμενος, ο βαθμός στον οποίο η συνεισφορά αυτή αντιστοιχεί σε κεφάλαια των εργοδοτών, αν οι εισφορές μπορούν να γίνουν με προκαταβολικά ή μεταφθαρμένα κεφάλαια, διαθέσιμες επενδυτικές επιλογές.